Γεννήθηκε στα Χανιά το 1932, όπου και εξέπνευσε μετά από τραυματισμό στο κεφάλι στις 7/5/2008. Πολύ νωρίς, μεσούσης της κατοχής οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ και ως Αετόπουλο έδρασε μέσα στη φτωχογειτονιά της Ν.Χώρας, παίζοντας σπουδαίο αντιστασιακό ρόλο.
Μετά την απελευθέρωση έβγαλε το γυμνάσιο και στη συνέχεια δούλεψε σε χανιώτικες εφημερίδες ως διαχειριστής, ρεπόρτερ και επιφυλλιδογράφος.
Το 1962 διορίστηκε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Χανίων απ' όπου τον έδιωξε η χούντα το Μάρτη του 1968 για τα δημοκρατικά του φρονήματα.
Ξαναγύρισε το 1976 με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
Στα Γράμματα πρωτοπαρουσιάστηκε το 1963 με την ποιητική συλλογή "Ρίμες Νοσταλγικές", που έχει σημειώσει τρεις εκδόσεις, για να ακολουθήσουν οι ποιητικές συλλογές "Τραγούδια της Ζωής" 1964 και "Μικρά Λυρικά" 1965, ενώ μέχρι σήμερα έχει βγάλει και άλλα βιβλία που αφορούσαν τη λαογραφία της οποίας ήταν λάτρης.
Στη συνέχεια δημοσίευσε και δημοσιεύε διηγήματα, νουβέλες και λογοτεχνικές, ιστορικές και λαογραφικές επιφυλλίδες.
Με το μάζεμα του λαογραφικού υλικού ασχολείται από πολύ καιρό και μια του συλλογή "Τα Φρασεολογικά" βραβεύτηκε από τη Γλωσσική Εταιρεία Αθηνών.
Ήταν συνεργάτης της εφημερίδας "Χανιώτικα Νέα" τα τελευταία 39 χρόνια της ζωής του, ενώ πάντα μέσα του κυριαρχούσαν οι αρχές του Μαρξισμού-Λενινισμού, ήταν δε πάγια αφοσιωμένος στο Κόμμα του το ΚΚΕ χωρίς να είναι μέλος, αλλά δίνοντας μάχες για το δίκιο του και τη πολιτική του.
Σε συνέντευξη που είχε δώσει το 2005 σε τοπική εφημερίδα μηνιαίας κυκλοφορίας και όταν του είχε ζητηθεί να σχολιάσει αγαπημένα του πρόσωπα δήλωσε τα παρακάτω.
"Πολλά τα πρόσωπα που θαυμάζω, ξένα και δικά μας, στις τέχνες, στις επιστήμες και στα γράμματα. Δύο όμως ξεχωρίζω, τον Μαρξ στη φιλοσοφία και την κοινωνιολογία και τον Ομάρ Καγιάμ στην ποίηση. Για τον Μαρξ αυτόν τον γίγαντα της σκέψης τι να πρωτοπείς. Και μόνο ότι ανακηρύχθηκε ως το φωτεινότερο μυαλό της τελευταίας χιλιετίας αρκεί να τραβήξει τον θαυμασμό σου. Για τον Ομάρ, τον Πέρση αυτόν ποιητή, που με τα 100 περίπου μικρά του ποιήματα-τα ξακουστά Ρουμπαγιάτ- ποιήματα που σφύζουν από λυρισμό και φιλοσοφικό στοχασμό, μπορώ να πως πως συγκλονίστηκα όταν τον πρωτογνώρισα, πριν σαράντα χρόνια. Και από τότε δεν περνά μέρα ή εβδομάδα που να μην τον ξεφυλλίσω".
Καλό σου ταξίδι.
Γιάννης Κ.
