Οι παρακάτω ιστορίες θα μπορούσαν να είναι φανταστικές, ωστόσο στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα και αποτελούν ένα μείγμα πολλών άλλων αληθινών ιστοριών που παρουσιάζονται σε μια.Ιστορίες που είναι η γενική εικόνα του κυβερνώντος σχηματισμού και κυρίως της λογικής που καλλιέργησε στην νεότερη ιστορία της πατρίδας μας.
Είναι το καταπράσινο κολάζ της "τεράστιας προσφοράς" της "μεγάλης δημοκρατικής παράταξης"(κατά μακαρίτη Ανδρέα Παπανδρέου) στο μονοπωλιακό κεφάλαιο και όχι στους "μη προνομιούχους 'Έλληνες" (όπως συνήθιζε να κοροϊδεύει και να εξαπατά πάλι ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου τις λαϊκές μάζες).
Χωρίς αμφιβολία η τόσο λαμπρή προσφορά των Πασόκων "σοσιαλιστών" στο μονοπωλιακό κεφάλαιο σε ολόκληρη την Ελληνική επικράτεια είναι τόσο μεγάλη που μόνο αυτοί μπόρεσαν να κοινωνικοποιήσουν τη φτώχεια και την εξαθλίωση, κατάργησαν κάθε έννοια δημοκρατικού δικαιώματος για απεργία και κατέστησαν τον χαφιεδισμό και την απάτη νόμιμη διαδικασία στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Το έργο και την προσφορά τους στο μεγάλο κεφάλαιο, οποιοδήποτε άλλο αστικό κόμμα του λεγόμενου χριστιανό - φιλελεύθερου τόξου θα αδυνατούσε, (όχι να τολμήσει) να κάνει, αλλά να σκεφτεί και μόνο πως να εφαρμόσει κάτι παρόμοιο; Μπροστάρηδες οι πασόκοι, οι μη κυβερνητικές οργανώσεις, οι Πολυζογόπουλοι, Παναγόπουλοι και οι κουστωδίες τους θα κομάτιαζαν μέχρι και τις πλάκες των πεζοδρομίων αν αυτά που τώρα το κόμμα τους εφαρμόζει τα εφάρμοζαν άλλα αστικά κόμματα ....
Η μέγιστη προσφορά του ΠΑΣΟΚ ήταν αυτή, χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά της συνείδησης ενός μεγάλου τμήματος των λαϊκών στρωμάτων δηλητηριάζοντας την και εισάγοντας σε αυτά την αισθητική της κακογουστιάς και την ηθική του εύκολου και αναίμακτου πλουτισμό χωρίς κόπο. Και μπορεί όλα τα παραπάνω να μην απευθύνονταν αντικειμενικά σε αυτά(τα λαϊκά στρώματα δηλαδή), αλλά στο ΣΕΒ, την ΕΕΕ και κάθε λογής μεγαλοκαρχαρία παλιάς και νέας κοπής, ωστόσο έστρωσε το έδαφος για την καλλιέργεια μιας κοινωνικής συνείδησης με κοινωνική συναίνεση, όπου το φτιασίδωμα και η αρπαχτή γίνονταν νόμος του κράτους, αντικαθιστώντας την διεκδίκηση, το λαϊκό έλεγχο και τη λαϊκή συμμετοχή και ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο (αν όχι τη λεωφόρο) για την κατάργηση κάθε εργασιακού και δημοκρατικού δικαιώματος από το 1983 έως και σήμερα.
Στις κλαδικές οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ στη δεκ του 1980, ειδικά μετά το πραξικόπημα στη ΓΣΕΕ το 1986 κυριαρχούσε ένας απύθμενος λαϊκισμός που όμοιο του μπορούσαμε να ξαναβρούμε μόνο στη Φασιστική Ιταλία και στη Ναζιστική Γερμανία του μεσοπολέμου.
Έγινε κάτι σαν άγραφος κανόνας αυτό που το ΠΑΣΟΚ καθιέρωσε δια μέσου της ΠΑΣΚΕ "μη διεκδικήσεις αυτά που σου χρωστάνε γιατί μόλις γυρίσει ο εργοδότης το κεφάλι του θα τα πάρεις με τρόπο (και όχι με κόπο σε κάποιο μακρινό μέλλον) απ' το ταμείο, όπως σε κλέβει κλέψτον και εσύ, αν όμως σε ανακαλύψει δούλεψε χωρίς αμοιβή και δικαιώματα και πατσίσατε".. Αυτός ήταν ο μέγιστος "σοσιαλισμός" του ΠΑΣΟΚ που υπέγραψε με την Goldman Sachs τον ενταφιασμό της χώρας στα μέσα της δεκαετίας του 1990.
Αξιότιμε κ. Πάγκαλε όλοι μαζί οι ΠΑΣΟΚοι "φάγατε" και μάλιστα το καταπέτασμα. Τα φάγατε εσείς και τα τζάκια που επίσης εσείς φτιάξατε, ως δείγμα της επόμενης φάσης καπιταλιστικής ανάπτυξης στην περιοχή και στην χώρα, κάτι που το άλλο κόμμα του μεγάλου κεφαλαίου δεν θα μπορούσε να το καταφέρει στο βαθμό που εσείς το πετύχατε.
Ας ξεκινήσουμε το ταξίδι στις ΠΑΣΟΚΟ καλωδιώσεις, ιστορίες αληθινές βγαλμένες από τις συνήθειες των ΠΑΣΟΚων φυσικά ενοποιημένες σε μια. Είναι αλληγορικές με άλλα πρόσωπα, γιατί όπως λέει και ο ποιητής "Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική", αλλά εξόχως πραγματική, εξάλλου το πρόβλημα μας δεν είναι τα πρόσωπα αλλά οι καταστάσεις που έφτιαξαν σύμπασοι οι Πασόκοι(δεν περιλαμβάνονται οι απλοί οπαδοί και ψηφοφόροι)του όλου ΠΑΣΟΚ ακόμα και πριν την δημιουργία του.....
ΜΑΡΙΟΣ Ο ΠΕΤΧΗΜΕΝΟΣ:
Ο Μάριος ήταν το 3ο παιδί του Αντώνη με καταγωγή ένα ημιορεινό χωριό της Β.Δ. Ελλάδας. Είχε δυο αδέλφια τη Ντίνα και το Ζήνωνα που ήταν πιο μεγάλα απ' αυτόν και είχαν φύγει η μεν για σπουδές στην Νομική και ο δε στη σοσιαλιστική Δυτική Γερμανία του "σοσιαλιστή" Βίλυ Μπράντ(μεγάλος πράκτορας των Αμερικάνων ο εν λόγω).
Μεσούσης της επταετίας ο Μάριος ήταν ένας μετριότατος μαθητής στο εξατάξιο Γυμνάσιο που έδρευε στο γειτονικό κεφαλοχώρι, νόμιζε πως τα έπαιρνε με τη μια, αλλά το μόνο που έπαιρνε ήταν κάτι "ψιλά" που έβγαζε στο διάλειμμα απ' τους συμμαθητές του, μέσω του γνωστού παπά, ["εδώ παπάς, εκεί παπάς," (που το είχε δει στο Μοναστηράκι και του κέντρισε το ενδιαφέρον μαθαίνοντας το και αυτό, αλλά όχι πάλι καλά)] και κανά μάτι στις τουαλέτες του σχολίου σε καμιά συμμαθήτρια του. Το πρωί σχολείο και το απόγευμα πρέφα και παπάς(ξανά) στα καφενεία μπας και βγάλει κανά ψιλό παραπάνω, θεωρούσε τη ζωή του χωριού ανυπόφορη γιατί δε μετρούσε στα κορίτσια του διπλανού χωριού που ήταν 4 χιλιόμετρα νοτιότερα παρ' ότι γίνονταν αντικείμενο θαυμασμού με τα κόλπα που έκανε.
Είδωλο του ο Τζέιμς Ντήν και φυσικά να φύγει απ' το χωριό όσο πιο γρήγορα γίνονταν, είχε μεγάλα όνειρα, ήθελε να ανοίξει στην πρωτεύουσα του Νομού ένα σφαιριστήριο και το κατάφερε, πήγε κανά δυο μέρες φυλακή για κάτι μικροκομπίνες που έγιναν φυσικά σημείο αναφοράς για την αντιδικτατορική του δράση μετά το 1974...
Στα κρατητήρια γνωρίστηκε με τον Τάσο ένα από τα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΚ στη Ν. Ελλάδα και όπως κάθε καλός τυχοδιώκτης προέβλεψε πως η υπόθεση μπορεί να έχει ψωμί "μάθε τέχνη κι άστη να" που λέει και ο λαός. Ξαφνικά το σφαιριστήριο έγινε καφενείο πολιτικών ζυμώσεων όπου μαζεύονταν όλοι οι "αντιστασιακοί του κινήματος" από τις κατά τόπους εξορίες τους (Παρίσι, Στοκχόλμη, Τορόντο κλπ).
Οι εξορίες των ΠΑΣΟΚΩΝ δεν ήταν ούτε η Γυάρος, ούτε τα Μακρονήσια, ούτε τα τμήματα μεταγωγών ούτε και ο κάθε Ωρωπός, αλλά κάποια μεγάλη Δυτικό Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, η το Τορόντο και η Ν. Υόρκη απ' την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Το κίνημα πριν αναλάβει την διακυβέρνηση και πριν "έρθει ο λαός στην εξουσία" την 18η Οκτώβρη του "σωτήριου έτους 1981 μ.Χ." τον ορίζει "τοπάρχη" στους αγρότες των Β.Δ. επαρχιών του νομού. Ήταν τόσο συνεπής που στρατολογούσε συνεχώς νέα μέλη με κυρίαρχα συνθήματα την δημιουργία συνεταιρισμών, την δίκαιη αναδιανομή του πλούτου, την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ που τότε ήταν το ίδιο συνδικάτο και άλλα συνθήματα όπως "Εθνική ανεξαρτησία, Λαϊκή κυριαρχία", "Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες", κλπ. προετοιμάζοντας απ' τα τότε την "έφοδο στα ουράνια"(όχι του λαού αλλά της πάρτης του).
Τα χρόνια από το 1977 περνούσαν γρήγορα στην ύπαιθρο με "πολιτικό-ιδεολογική ζύμωση" και η μεγάλη "δημοκρατική παράταξη" έφερε την "ΑΛΛΑΓΗ" την κατάλληλη στιγμή. Ήταν τότε που το "αγροτικό κίνημα"(δηλαδή ο Αντρέας) του καταμέρισε νέες πιο επίπονες και σύνθετες ευθύνες αυτή τη φορά στους ΕΒΕ, εξάλλου ο Μάριος είχε πια την δική του οικογένεια και το καφενείο το μετέτρεψε σε αναψυκτήριο- καπνοπωλείο, πρακτορείο λαχείων, σουϊπστέηκ(λαχείων αγώνων ιπποδρόμου) και ΠΡΟ-ΠΟ(η άδεια δόθηκε επίσημα απ' τον ΟΠΑΠ εν μια νυκτί και χωρίς κανείς να γνωρίζει πως και γιατί στο όνομα της κυρίας του).
Τώρα πια ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος του "κινήματος" και δεν είχε καθόλου χρόνο στη διάθεση του, εκτός του ότι όργωνε τις επαρχίες φτιάζοντας "λαϊκές συνελεύσεις"(μόνος του μιλούσε) και επιτροπές (και αποφάσιζε τόσο λαϊκές ήταν)για την κατανόηση απ' την πλευρά των αγροτών της υπαίθρου των "μεγαλόπνοων πενταετών προγραμμάτων" του σ/φου Αντρέα, έδινε τη μάχη και στους μικρομεσαίους επαγγελματίες
Με τον αέρα "της "ΑΛΛΑΓΗΣ" που έφερε η "μεγάλη δημοκρατική παράταξη" στην ύπαιθρο και στο κλεινόν άστυ, το κίνημα του καταμέρισε νέες και σοβαρές ευθύνες στα οικονομικά των τότε νεαρών συνεταιρισμών λόγω της εμπειρίας που είχε από την διαχείριση επιχειρήσεων
(σφαιριστήριο, καφενείο, αναψυκτήριο - πρακτορείο λαχείων, ΠΡΟ-ΠΟ και σουϊπστέηκ) , λόγω του πρότερου έντιμου βίου και κυρίως γιατί ήταν στέλεχος του κινήματος (που εδώ και 29 χρόνια αλλάζει και ταυτόχρονα βουλιάζει την Ελλάδα και τις έννοιες σοσιαλισμός, αριστερά κλπ). Ουσιαστικά οι συνεταιρισμοί όπως τους εννοούσε το ΠΑΣΟΚ ήταν μια μεταβατική καρικατούρα που ευνοούσε αποκλειστικά και μόνο την καπιταλιστική ανάπτυξη και την μετέπειτα ολοκλήρωση του ΚΜΚ στην χώρα μας, ουδέ μια σχέση είχαν με το συνεταιριστικό αγροτικό κίνημα της μικρομεσαίας αγροτιάς, προορίζονταν για μελλοντική χρήση μονοπωλιακών Α.Ε. Από τα διατυπωμένα όπως τα όριζαν οι νόμοι του του ΠΑΣΟΚ καταστατικά των "συνεταιρισμών" μπορούσε να καταλάβει κανείς πως ήταν κάτι ανάμεσα στην σοσιαλδημοκρατική αυτοδιαχείριση και τις Α.Ε., προσιδιάζοντας περισσότερο το λαϊκό καπιταλισμό και λιγότερο έως και καθόλου το συνεταιριστικό κίνημα ακόμα και με όρους οπορτουνισμού, η διαμόρφωση - διάρθρωση των Δ.Σ και η διανομή μερισμάτων ήταν σχεδόν αν όχι η ίδια, με τις Α.Ε. από ένα σημείο και μετά.
Από τα μερίσματα αγόρασε την πρώτη κατοικία και ένα νέο αυτοκίνητο τύπου BMW(αντικαθιστώντας το προηγούμενο Ιταλικό που πάλι με τέτοιο το είχε ανταλλάξει), ταυτόχρονα από το πουθενά γίνεται τοπικό στέλεχος σε ΔΕΚΟ χωρίς να ξέρει καν το αντικείμενο των καθηκόντων του, ενώ σταδιακά βόλεψε παντού όλους σχεδόν τους συγγενείς του, κανονικούς και εξ αγχιστείας. Όλοι μαζί κάπου και από κάποιο μετερίζι συναντιόντουσαν και θα έκαναν πράξη το σοσιαλισμό του ΠΑΣΟΚ. Είναι αυτονόητο να σημειώσουμε πως στην υπηρεσία του δεν πάταγε σχεδόν ποτέ, παρά μόνο όταν ήταν να υπογράψει κάποια τοπική λεόντεια συμφωνία με την αντίστοιχη προμήθεια και όταν ήταν να πληρωθεί όπου μάλιστα ήταν ο πρώτος που πήγαινε στον κισσέ μετά τις δικές του υπογραφές.
Στο χωριό υπήρχε και περιουσία την οποία την αξιοποίησε φυσικά και αυτομάτως ξέχασε και ξεπέρασε χωρίς ίχνος αυτοκριτικής και τσίπας (που λένε στο δικό μας) συνθήματα όπως το "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο", έγινε κήρυκας της μονοκαλλιέργιας και των "καλών επιδοτήσεων" της κοινότητας και των "κερδοφόρων συνεταιρισμών".
Ελέω των ΜΟΠ ως οικοπεδούχος επιδοτείται και χτίζει ξενοδοχείο Γ' κατηγορίας αυθαίρετα και σχεδόν πάνω στην παραλία το οποίο "βισματικά" οι σ/φοι του ΠΑΣΟΚ απ' τον ΕΟΤ το μετατρέπουν σε Α'. Χωρίς πολλές περιστροφές το γράφει στη γυναίκα του για ευνόητους λόγους και αυτή μετά ολόκληρη την περιουσία τους στην Α.Ε.(δηλαδή το ξενοδοχείο, το αναψυκτήριο-καπνοπωλείο-πρακτορείο Λαχείων-ΠΡΟΠΟ και σουηπστεϊκ), τότε ακριβώς, ανοίχθηκε και ο" τρίτος δρόμος για το σοσιαλισμό".
Ως "γνήσιο λαϊκό στοιχείο" που συμμετείχε σε τόσες επιτροπές και επιτροπάτα, ήταν στέλεχος οργανισμού ήθελε και το αμάξι με αντίστοιχο prestige. Απ' εδώ και έπειτα θα κυκλοφορεί με μια BMW 520, που είχε αλλάξει με ένα παλιό FIAT 131 MIRAFIORI, που είχε αλλάξει λίγο νωρίτερα με ένα επίσης FIAT 128 και από ιταλόφιλος γίνεται γερμανόφιλος στην επιλογή αυτοκινήτου τουλάχιστον, Από τα μερίσματα του συνεταιρισμού που λειτουργεί ως Α.Ε, κάνει ένα μικρό δωράκι στη σύζυγο μια Μπέμπα 316.... Στο τιμόνι είχε πάντα 4 εφημερίδες, τα ΝΕΑ του ΔΟΛ, την ΑΥΡΙΑΝΗ που τότε γκρέμιζε τον Καραμανλισμό, την αθλητική της έκδοση και τη Ναυτεμπορική μιας και είχε αρχίσει να μπαίνει στα βαθιά νερά του χρηματιστηρίου ως "παίχτης".
Παράλληλα με αυτά είχε γίνει και υψηλό στέλεχος πανελλαδικής εμβέλειας στο κίνημα και όταν βρίσκονταν σε συσκέψεις στελεχών τα βράδια "έσκαγε μύτη" στα σκυλάδικα της Εθνικής οδού συνοδεία με τους συντρόφους του "κινήματος" Για να μετράει στα μάτια τους αντέγραφε σ/φο του υπουργό πίνοντας από το γοβάκι της "τραγουδιάρας" τις σαμπάνιες που κερνούσε με χρήματα του οργανισμού(ήταν τα έξοδα κινήσεως για υπηρεσιακούς λόγους).
Μ' αυτά και μ' αυτά φτάνει το "βρώμικο 1989" και τότε χάνει όλα τα αξιώματα του. Με μένος και με επαναστατικό ύφος παίρνει τηλέφωνα στις εκπομπές του Μάκη Γαργαλάκου, του Κώστα Γερονικολού και του Χάρη Πασβαντίδη στο Ράδιο Αθήνα(το σταθμό της Αυριανής), αυτός, η γυναίκα του και ολόκληρη η οικογένεια του βρίζοντας μαζί με τους παραγωγούς την ανίερη συμμαχία των Κυρκοφλωράκηδων με την επάρατο. Όλοι μαζί έλεγαν και ξαναέλεγαν πως το κράτος του αστυνόμου ξαναγυρνά και πως ο Μητσοθατσερισμός θα επαναφέρει τα ξερονήσια(τέτοιες αηδίες έλεγαν).
Και ως ωνούπω φτάσαμε στη δεκαετία του '90 όπου στο πρώτο μέρος καταγράφει μια επαναστατική διάθεση στο παλμαρέ του, όπου πορεία και αυτός, όπου διαμαρτυρία και αντικυβερνητική διαδήλωση μέσα και αυτός στην πρώτη γραμμή αφηνιασμένος για να πέσει η χούντα του "φίλου των ss". Να σημειώσουμε πως αυτό ήταν ένα σύνθημα που κυριαρχούσε από τους ΠΑΣΟΚους και απευθύνονταν στο Κ. Μητσοτάκη, αφορμή ήταν ένα εξόφυλλο της Αυριανής του 1985. Που τον έχανες που τον έβρισκες στη μάχη για να φύγει η νεοφιλελεύθερη δεξιά. Φυσικά όπως κάθε καλός ΠΑΣΟΚος ήταν και αντικομμουνιστής, όπου σταθεί και όπου βρεθεί δίνει σοβαρή ιδεολογική μάχη ενάντια στα κότερα και τις βίλες του Χ. Φλωράκη, για το σκάνδαλο Καλτσεστρούτσι και την υπογραφή για την παραμονή των Βάσεων που είχε κάνει ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου, αλλά ως συνήθως το φόρτωσαν πάλι στην επάρατο.
Αυτό φυσικά δεν τους εμπόδισε να κάψουν τις νομαρχίες Χανίων και Ηρακλείου λίγο αργότερα, όταν οι ίδιοι έιχαν λερωμένη τη φωλιά τους. ΠΑΣΟΚ είναι αυτό θα μας πείτε το άκρων άωτον της απατεωνιάς.
Κάπου εκεί ξεκινάει και η εποχή των βλασταριών του όπου και οι δυο (με διαφορά φάσης, λόγω και της ηλικίας τους) ήταν στα δεκαπενταμελή. Ο πρώτος ο μεγάλος ήταν συντονιστής στις μεγάλες κινητοποιήσεις των αρχών της δεκαετίας επί και εναντίον του Κοντογιανόπουλου με την ΠΑΜΚ, ενώ ο δεύτερος στα μέσα της δεκαετίας οργανώνε"αγανακτισμένους μαθητές" εναντίων των κινητοποιήσεων στο νόμο Αρσένη. Οι "αγανακτισμένοι μαθητές ήταν κάτι χρυσαυγίτες, κάποιοι που είχαν μείνει από απουσίες και γίνονταν αγανακτισμένοι με αντάλλαγμα να περάσουν την χρονιά χωρίς να πατήσουν το πόδι τους στα μαθήματα όταν αυτά ξανάρχιζαν, (σε αυτό θα βοηθούσε ο σύντροφος Μάριος που έγινε στέλεχος σε υπουργείο μέχρι τις νομαρχιακές του 1998 όπου έγινε νομαρχιακός σύμβουλος) και αυτούς που δεν ήθελαν να χάσουν την πενθήμερη εκδρομή μιας και εκεί θα ξεσάλωναν με τις συμμαθήτριες τους.
Και οι δυο γιοί του σ/φου Μάριου εκάναν το κομμάτι τους και αντί να βγάζουν τον μαθητόκοσμο σε κίνηση με κινητοποιήσεις ή τον έβαζαν η να κάνει καταλήψεις, η τον απειλούσαν και έσπαγαν στο ξύλο όποιο συμμετείχε σε αυτές στη δεύτερη φάση.
Οι πενθήμερες εκδρομές φυσικά ήταν η καλύτερη τους, κάπως έτσι έπαιρναν και αυτοί τη μίζα τους, από τα κατά τόπους τουριστικά γραφεία, τους Ξενοδόχους κλπ.
Ως μαθητές ήταν πιότερο αδιάφορροι και απ΄τον πατέρα τους, εσκεμμένα "αγράμματοι εντελώς", (στρογγυλά μηδενικά που λέει και ο λαός) ακολουθούσαν κατά γράμμα τις κατευθύνσεις (αξιώματα για την αγραμματοσύνη) του ινδάλματος τους του πατέρα τους. Αυτό το γνώριζε καλά και ο ΠΑΣΟΚος διευθυντής που ήθελε bonus από τον σ/φο πατέρα τους που μπορεί να μην ήταν εκσυγχρονιστής αλλά τον προόριζε για διευθύνον σύμβουλο στην δευτεροβάθμια γι αυτό και ποτέ οι καθηγητές δεν βαθμολογούσαν κακά τα παιδιά του.
Ο διευθυντής αναβαθμίστηκε, ο ένας γιος έκανε μεταπτυχιακά στο Λονδίνο για δημοσιογράφος και ο δεύτερος για χρηματοοικονομικά και ναυτιλιακά επίσης στο Λονδίνο, ενώ το χρήμα έρεε άφθονο από τις ρεμούλες του χρηματιστηρίου και τα πανάκριβα σταυρωτά κοστούμια έπαιρναν τη θέση του ζιβάγκο από όλα τα σοσιαλιστικά παλικάρια.
Από τα Ίμια μέχρι και τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία έλειπε συνεχώς ήταν απασχολημένος με τα ΠΕΠ(πολύ χρήμα) και κάνοντας business, είτε ως "ανεξάρτητος" νομαρχιακός σύμβουλος(με το ΠΑΣΟΚ) υπεύθυνος για τον τουρισμό και για τα Ολυμπιακά έργα που ήταν και στην Ολυμπιακή πόλη του , ήταν πότε εδώ και πότε εκεί, απ' τα Βαλκάνια και την πρώην ΕΣΣΔ, την Σκανδιναβία έως και τη Δυτική Αφρική(άραγε γιατί);
Έφτασε το μιλένιουμ και λίγο μετά από αυτό κερδίζει τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ με οριακή πλειοψηφία, ο σ/φος Μάριος έπαιξε και εκεί το ρόλο του βγάζοντας παράνομα εκλογικά βιβλιάρια, ήταν ήδη Νομαρχιακός σύμβουλος από τον Καποδίστρια, έλυνε και έδενε ο Θεός....
Το 2002 ο σ/φος Μάριος ήταν 52 ετών, πιο ώριμος από ποτέ, πιο Ευρωπαίος από ποτέ.
Ήταν παρόντας την πρωτοχρονιά που ο τότε πρωθυπουργός έβγαζε από το ΑΤΜ τα Ευρώ και άνοιγε σαμπάνιες, την ίδια μέρα οργανώνει πάρτι με κουνελάκια που τα δέρνει με μικρά τούβλα από 50ρικα του Ευρώ...
Από τότε κυκλοφορεί με 2 SUV(το ένα της συζύγου) φυσικά αγόρασε και ένα τρίτο SUV, μια Porsche Cayenne επί Καραμανλή. Έχει αγοράσει σπίτια και εξοχικά στη Μύκονο και στην Αράχοβα καμιά δεκαριά διαμερίσματα, και σπίτι κοντά στο Π. Ψυχικό(φυσικά όλα είναι πάγια των off Shore) με έδρα τη Λιβερία και τη Μπουργκίνα Φάσο. 'Εχοντας αποκτήσει μερικά εκατομμύρια μετοχές διάσπαρτες από εδώ και από εκεί, έπινε και συνεχίζει να πίνει στην υγειά των κορόϊδων όταν ξέσπαγε το ένα σκάνδαλο πίσω απ' το άλλο πριν τις εκλογές του 2004.
Αυτός έκανε πραγματικά πάρτι στις 7 του Μάρτη του 2004, μιας και ήθελε να αποσυρθεί από τα καθήκοντα του που ουσιαστικά του είχαν γίνει βαρίδια. Έπρεπε να στρώσει το χαλί για τους απογόνους και όντως κάτι ήξερε για την νέα νίκη που θα έρχονταν για τα παιδιά του το 2009, Αν και είχε μονιμοποιηθεί στο San Fransisco από το 2007 όπου έκανε και την τελευταία μεγάλη αλλά σιωπηλή αρπαχτή του ΧΑΑ ποτέ δεν ξεχνούσε τους απογόνους του.
Σήμερα επί ΠΑΣΟΚ δε ζει μόνιμα στην Ελλάδα, επινοικιάζει τα περιουσιακά του στοιχεία και διαβάζει απ' το internet τα άρθρα του Πάσχου και του Γιάννη απ' την Καθημερινή και τα ΝΕΑ, αγοράζει μετοχές στο 1/10 τις περυσινής τιμής τους αυξάνοντας, (μάλλον υπερπολλαπλασιάζοντας) τα κεφάλαια του μέσω κρίσης. Όλα τα καταγράφει ως πάγιο και κυκλοφορούν των off shore που είναι μέσα, έχει μεταναστεύσει τις καταθέσεις του από το Μάρτιο στην UBS και τα παιδιά του επιχορηγούνται από το ελληνικό κράτος για τις μη-κυβερνητικές οργανώσεις που ασχολούνται η μια για την πράσινη οικονομία και η άλλη για την αξιοποίηση των σοφών του εξωτερικού στο νέο εκπαιδευτικό φαγοπότι στην τριτοβάθμια από τούδε και στο εξής....
Κάπως έτσι τελειώνει το ταξίδι στις ΠΑΣΟΚΟ καλωδιώσεις, ιστορίες αληθινές βγαλμένες από τις συνήθειες των ΠΑΣΟΚων ενοποιημένες σε μια. Είναι αλληγορικές με άλλα πρόσωπα, γιατί όπως λέει και ο ποιητής "Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική", αλλά εξόχως πραγματική, εξάλλου το πρόβλημα μας δεν είναι τα πρόσωπα αλλά οι καταστάσεις που έφτιαξαν σύμπασοι οι Πασόκοι(δεν περιλαμβάνονται οι απλοί οπαδοί και ψηφοφόροι)του όλου ΠΑΣΟΚ ακόμα και σήμερα.....
