21 του Απρίλη 1967 μια σκοτείνη μέρα, που η χώρα μπήκε στο γύψο

 Η αναβίωση του κιτς που η Δικτατορία τύπου μπανανίας είναι στην Ημερήσια διάταξη πλέον, όπως το ψέμα, ο Γκεμπελισμός, καθώς και η δημιουργική λογιστική των επιτελείων του Κ. Σημίτη, που παρουσιάζει ως εξωτερικό χρέος μόνο την μια όχθη του 155% αφαιρώντας το υπόλοιπο 150% από το ΑΕΠ.
Τα προεόρτια είχαν ξεκινήσει από τον ΙΔΕΑ, με το πρώτο κίνημα του Έβρου, όπου η προβοκάτσια του καθεστώτος της επταετίας, προβόκαρε ρίχνοντας ζάχαρη στο ρεζερβουάρ των M-24 Chaffe.
Τα ίδια έκανε η πιο μελανή από τις μελανές κηλίδες της ιστορίας μας, αυτή που επιβλήθηκε από τον σταθμάρχη της ΣΙΑ στην χώρα μας και την παρέα του, θυμίζοντας, ότι ήταν βαφτισιμιός του Γεωργίου Παπανδρέου, στην κατοχή φορούσε κουκούλα, παρότι Αγγλόφιλος, στη δίκη του Μπελογιάννη, παλινδρομούσε, αλλά στο τέλος για ανεξήγητους εως τώρα λόγους πήρε άλλη θέση, ενώ όταν ήταν να διαλέξει ανάμεσα στους φίλους του(Βρετανούς) και στο παραδάκι, διάλεξε στρατόπεδο με τον ανταγωνιστή τους στην περιοχή, τις ΗΠΑ, σε γενικές γραμμές, αυτός ο πολύ σκοτεινός χαρακτήρας, ήταν θαυαστής του άλλου δικτάτορα-φασίστα, αλλά και αγγλόφιλου Μεταξά.
Να θυμίσουμε εδώ πέρα, ότι οι αντιθέσεις που οξύνθηκαν και ως ανταγωνισμός στην περιοχή, ανάμεσα σε ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο((που οικονομικά μπορεί να είχε υποστεί μεγάλη ήττα, μετά το Β΄ΠΠ), αλλά και σε Γαλλία στην περιοχή, ακόμα και σήμερα καλά κρατεί, τότε και μετά το κίνημα του Νάσερ το 1952 και την κρατικοποίηση της Διόρυγας του Σουέζ, όπου ήταν η αρχή και το 1974 το Κλείσιμο της τότε εικοσαετής φάσης, του ποιός θα παίξει ανάμεσα στους δυτικούς συμμάχους, τον πρωταγωνιστικό ρόλο, με βραχίονα το ΝΑΤΟ και τους εσωτερικούς τριγμούς, που μόνο στη θέα της ΕΣΣΔ, σταματούσαν, για τό φόβο των "Ιουδαίων", καταλήγοντας στην Κυπριακή τραγωδία.
Στις 21 Απριλίου 1967, και ενώ είχαν προκηρυχθεί εκλογές για τις 28 Μαΐου, μια ομάδα αξιωματικών του στρατού, υπό την ηγεσία του ταξίαρχου Σ. Παττακού και των συνταγματαρχών Γ. Παπαδόπουλου και Ν. Μακαρέζου κατέλαβε την εξουσία με πραξικόπημα, ωστόσο το σχέδιο "Προμηθέας", ήταν εμπνεύσεως του σταθμάρχη και εμπνευστή μαζί με την Πρεσβεία που σήμερα βρίσκεται παραπλεύρως του Μεγάρου Μουσικής, προλαμβάνοντας το άλλο πραξικόπημα που προετοίμαζε το Παλάτι, δια των Βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών.
Φυσικά οι χοντροκέφαλοι και στενόμυαλοι Βρετανοί, όχι μόνο δεν το έβαλαν κάτω, αλλά το Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς, συγκεκριμένα στις 13 του Δεκέμβρη του ίδιου έτους, του 1967, το παλάτι και ο μονάρχης  Κωνσταντίνος ο Β΄, συνοδευόμενος από μέλη της ελληνικής βασιλικής οικογένειας και τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Κόλλια, δημιούργησε ένα "αντικίνημα", που όμως πήγε "άπατο", κλείνοντας οριστικά και αμετάκλητα την πόρτα της Βρετανικής επιρροής στην περιοχή.
Εκεί ακριβώς, πάνω στο ανταγωνισμό των ΗΠΑ με το Ηνωμένο Βασίλειο από τους Συνταγματάρχες, με όχημα και πρόσχημα τον αντικομμουνισμό των σπηλαίων, το κιτς ενός απόλυτα ελεγχόμενου πατριωτισμού, στην πραγματικότητα πατριδοκαπηλίας, πραγματοποιήθηκε  η "εθνοσωτήριος" του γύψου που εκτόξευσε το εξωτερικό χρέος, η μισή χώρα ήταν στους τόπους εξορίας, τα κοινωνικά φρονήματα είχαν αποθεωθεί, αλλά το κυριώτερο, άρχιζε το ξεσκαρτάρισμα ανάμεσα στην λεγόμενη ριζοσπαστική δεξιά(που πάντα είχε κεντρογενή χαρακτηριστικά) και στην χριστιανοδημοκρατική δεξιά, ανάμεσα στο παλάτι(ανέκαθεν βρετανικός πόλος) και φυσικά στην Πρεσβεία, που έδωσε τόσο στους Βρετανούς, όσο και στους Γάλλους Ιμπεριαλιστές ένα καλό μάθημα, δείχνοντας ποιός είναι το αφεντικό.
Η δημιουργική λογιστική του φον Σημίτη, δεν ήρθε από το πουθενά, μιας και οι μέντορες του, εδράζονταν στην επταετία, μια δημιουργική λογιστική που συνεχίζει και σήμερα η σημερινή κυβέρνηση, που είναι προέκταση και των δύο συνιστωσών:
- Το δημόσιο χρέος υπερδιπλασιάστηκε φτάνοντας τα 87,5 δισεκατομμύρια δραχμές στις αρχές του 1973 ενώ ήταν 37,8 δισεκατομμύρια τον Δεκέμβριο του 1967.
- Το εμπορικό έλλειμμα την αντίστοιχη περίοδο πενταπλασιάστηκε.
- Η αγροτική οικονομία αναπτύχθηκε μόλις 1,8% την επταετία, ενώ το 1968 το καθεστώς είχε προβλέψει ανάπτυξη 5,2% με χρονικό ορίζοντα πενταετίας, ενώ οι εξαγωγές αγροτικών προϊόντων μειώθηκαν κατά 25%.
- Ο πληθωρισμός κάλπαζε, παρ’ ότι όλη την δεκαετία του ’60 η χώρα μας είχε το χαμηλότερο ποσοστό πληθωρισμού από όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ. Χάρη στην χούντα και το οικονομικό της “θαύμα”, ο δείκτης τιμών καταναλωτή αυξήθηκε 15,3% από το 1972 στο 1973 και κατά 37,8% την επόμενη χρονιά, και μάλιστα στα είδη πρώτης ανάγκης και την υγεία. Σε αυτό το πλαίσιο το “θαύμα” ήταν ότι οι πραγματικοί μισθοί μειώθηκαν μόνο κατά 4%!
-Οι φόροι που βάρυναν τα νοικοκυριά έφταναν το 91% του συνόλου των φορολογικών εσόδων του καθεστώτος, ενώ οι φόροι των επιχειρήσεων μειώνονταν και η “δικαιότερη κατανομή” που οι κατ΄ επάγγελμα  πραξικοπηματίες, αποδείχτηκε ότι ήταν αφόρητη επιβάρυνση των απλών εργαζομένων.
-Το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών οκταπλασιάστηκε μεταξύ 1967 και 1972: το ισοζύγιο πληρωμών που εμφάνιζε μέσο πλεόνασμα 14,6 εκατ. δολαρίων την περίοδο 1960-1966 βρέθηκε την επταετία να εμφανίζει μέσο έλλειμμα ύψους 117 εκατομμυρίων δολαρίων.
-Οι δαπάνες για την εκπαίδευση όπως θα ανέμενε κάθε αμερόληπτος παρατηρητής μειώθηκαν από 11,6% σε 10% του συνόλου των κρατικών δαπανών όπου βέβαια πολλαπλασιάστηκαν οι δαπάνες για την “άμυνα” και την “δημόσια ασφάλεια” και ιδίως την δεύτερη καθώς όσοι έζησαν την μεταπολίτευση θυμούνται τα χουντικά ρεζιλίκια της επιστράτευσης, με τα κιβώτια που αντί για οπλισμό περιείχαν… πέτρες!
-Οι κοινωνικές δαπάνες, ως ποσοστό του ΑΕΠ, στην αρχή της χουντικής επταετίας αυξήθηκαν, κάτι που οι νεοφασίστες νοσταλγοί των Απριλιανών συχνά μνημονεύουν. Αυτό που λησμονούν όμως επιτηδείως είναι ότι, στη συνέχεια, οι χουντικοί περιόριζαν κάθε χρόνο τις κοινωνικές δαπάνες, με αποτέλεσμα το 1974 το ποσοστό των κοινωνικών δαπανών στο ΑΕΠ να έχει συρρικνωθεί στα επίπεδα του… 1965.
-Το περίγραμμα της κατάστασης άλλωστε το έχει δώσει με πολύ λακωνικό τρόπο ο Σπύρος Μαρκεζίνης που υπήρξε “πρωθυπουργός” με εντολή Παπαδόπουλου για… 47 ημέρες, καθώς μετά την Εξέγερση του Πολυτεχνείου τα ηνία της χούντας ανέλαβε η ομάδα Ιωαννίδη:
“Η οικονομική κατάστασις έβαινε σταθερώς επιδεινούμενη… Η προσπάθεια αστυνομικής καθηλώσεως των τιμών οδήγησε εις πλήρη εξάρθρωσιν της αγοράς”.
ΜΠΟΡΕΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΠΤΑΕΤΙΑΣ, ΩΣΤΟΣΟ, ΆΛΛΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
-Στην προσπάθεια της χούντας να κρατηθεί χαμηλά ο εξωτερικός δανεισμός υπέρ τετραπλασιάστηκε ο εσωτερικός, τόσο με την έκδοση ομολόγων όσο και με… δημιουργικές πατέντες στα δημοσιονομικά.
-Έτσι, για να μπορούν να γίνονται τα τεχνικά έργα, για τα οποία οι πρωτεργάτες της χούντας είχαν άμεσο ενδιαφέρον, όπως ο Παττακός με το μυστρί και τον γαμπρό που χωνόταν σε όλα, οι εργοληπτικές εταιρείες έπαιρναν δάνεια από τράπεζες του εξωτερικού με την εγγύηση βέβαια του ελληνικού Δημοσίου.
-Στη συνέχεια το βάρος των δανείων περνούσε μεν στο κράτος αλλά με την τριγωνική διαδρομή Τράπεζες – Εργολήπτες – Κράτος ο χαρακτήρας του δανεισμού “άλλαζε” και το χρέος χρακτηριζόταν “εσωτερικό”.