the 1st multinational Chania's web design & development center   simply& dedicated web Hosting    istoschSHOP, Τα πάντα από βιβλία & νέα τεχνολογία...

Μισθώστε Διαφημιστική Προβολή στο istoschPORTAL

διαδικτυακά μαθήματα Αγγλικών

istoschBOOKSTORE «Το Κορίτσι που καθρεφτιζόταν στο νερό»: της Αιμιλίας Πλατή (Νέα Κυκλοφορία)
Βουρλάκης Νίκος, Πύργος Ψιλονέρου Χανιά. Τα πάντα για την Οικοδομή σας.

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

"Επιστημονικός Κομμουνισμός vs Αντιεπιστημονικός Αντικομμουνισμός (3ο Μέρος)"Το μαύρο μέτωπο της μισαλοδοξίας & οι θεωριές του"

"Πες, πες, πες κάτι θα μείνει"(Γιόζεφ Γκαίμπελς υπουργός προπαγάνδας του Γ' Ράιχ)
Κάπως έτσι ο παραπάνω προετοίμαζε το υπέδαφος για το ξεκίνημα του εώς σήμερα πιο αιμοβόρου πολέμου στην ανθρώπινη ιστορία και με το ψέμα το κατάφερε ο μπαγάσας.
Ανέβαζε και κατέβαζε τους σοβιετικούς πολίτες "υπανθρώπους" και το Γ' Ράιχ χρηματοδοτούνταν από τον Νταλαντιέ, τον Τσάμπερλεν και τα μονοπώλια των ΗΠΑ και της Γερμανίας. Η ιστορία έχει καταγράψει τις ομολογίες του Νταλαντιέ και του Τσάμπερλεν, πως με την εισβολή της Ναζιστικής Γερμανίας στην ΕΣΣΔ, από την μια θα ηττηθούν οι μπολσεβίκοι και απ' την άλλη θα βγουν τόσο πολύ λαβωμένοι οι Γερμανοί που θα τους κατασπάρασαν οι υπόλοιποι ιμπεριαλιστές λίγο αργότερα, ωστόσο υπολόγιζαν χωρίς τον ξενοδόχο.

Η ημιμάθεια είναι χειρότερη και από την αμάθεια.
Ο Γκαίμπελς ήταν ένας ευφυής μικροαστός που γρήγορα κατάλαβε την τέχνη της κοροϊδίας και της μαζικής εξαπάτησης. Η καθολική του παιδεία, οι οργανωτικές και δημαγωγικές του ικανότητες, που απέκτησε όταν ήταν τραπεζικός υπάλληλος και συνδικαλιστής του SPD(σοσιαλδημοκρατικού κόμματος) στην τράπεζα της Δρέσδης, τον βοήθησαν να καταλάβει πόσο ευμετάβλητη είναι η μαζική κοινωνική συνείδηση, όπως και το ρόλο της μαζικής και γρήγορης πληροφορίας όταν είναι ξεκομμένη από όλα τα γεγονότα και περιορίζεται στη λογική της επικαιρότητας. Όσο ποιο πολλές είναι πληροφορίες τόσο ποιο καλά, όσο περισσότερες και ποιο ασύνδετες μεταξύ τους είναι αυτές, τόσο μεγαλύτερη η διασπορά της σύγχυσης και όταν αυτή χτυπάει στο λεγόμενο "θυμικό" γίνεται δηλαδή ένας συγκινησιακός βολονταρισμός, μοιάζει με βόμβα έτοιμη να εκραγεί.
Η σύγχυση ανέκαθεν λειτουργούσε ως παραμορφωτικός καθρέπτης και η ημιμάθεια ως συντελεστής γενικευμένου ανακατέματος της τράπουλας. Κατάλαβε πολύ νωρίς, το πόσο σημαντική δύναμη έχει ο μαζικός βομβαρδισμός από πληροφορίες γιατί λειτουργεί αποπροσανατολιστικά και πάντα βγάζει στο μανίκι ένα εξιλαστήριο θύμα.
Φυσικά βοήθησε τα μάλα και η περίοδος του μεσοπολέμου στη Γερμανία που ήταν η χώρα που βίωνε περισσότερο τις οξυμένες ενδοιμπεριαλιστικές αντιθέσεις, τις "άδικες" μοιρασίες του Α' παγκοσμίου πολέμου και τα αποτελέσματα της κρίσης του 1929 - 1993. Σε τέτοιες συνθήκες ο κοινωνικός αυτοματισμός παίρνει διαστάσεις τρόμου και βρίσκει πεδίο δόξης λαμπρόν σε εκατομμύρια φτωχούς και εξαθλιωμένους. Η πείνα ως γνωστόν είναι κακός σύμβουλος λέει ο λαός και στο άδειο στομάχι κατάλαβε ο Γκαίμπελς δεν χωρούν μεσομακροπρόθεσμες λύσεις που όντως μπορούν να επιλύσουν το πρόβλημα γιατί λύνουν το ζήτημα της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής. Οι διακηρύξεις του ήταν γεμάτες από άμεσα μπαλώματα που θα διακηρυχτούν ως λύση του (τα) "εδώ και τώρα" που χρησιμοποίησε και ο Ανδρέας Παπανδρέου [που λατρεύουν ο Αλέξης Τσίπρας και οι Χρυσαυγίτες(τυχαίο δεν νομίζουμε)]. Επίσης δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι τον Οκτώβριο του 1926 ο Γκαίμπελς διορίστηκε Γκαουλάιτερ (Gauleiter) στο Βρανδεμβούργο, δηλαδή στο Βερολίνο.
Να θυμίσουμε ότι στο Βερολίνο (το ανέκαθεν προοδευτικότερο μαζί με το Αμβρούργο προοδευτικότερο κομμάτι της Γερμανίας), στο τέλους της δεκαετίας του 1920 την πλειοψηφία την είχαν οι σοσιαλδημοκράτες δηλαδή το (SPD) και το ΚΚΓ (DKP).
Εκεί ακριβώς ο Γκαίμπελς με το σκεπτικό του, τη δράση του και τις προβοκάτσιες που σχεδίαζε και αναφέραμε, λίγο παραπάνω έφερε στο προσκήνιο το NSDAP(τους εθνικοσοσιαλιστές δηλαδή). Στην γερμανική πρωτεύουσα το NSDAP δεν είχε καθόλου επιρροή, με την δική του συμβολή μαζικοποιήθηκε και οι επιθέσεις των SA(ταγμάτων εφόδου) πολλαπλασιάστηκαν.
Ο Γκαίμπελς μάλλον ήταν ένας από τους πρώτους ταχυδακτυλουργούς της κοινωνικής συνείδησης που επιστημονικοποίησε την διασύνδεση δημαγωγίας, συγκίνησης και φόβου στο άγνωστο και στο ξένο, (την οποία αργότερα εξέλιξαν οι σοσιαλδημοκράτες με πρώτο και καλύτερο τον Ανδρέα Παπανδρέου στην χώρα μας) και από τους πρώτους πολέμιους του επιστημονικού κομμουνισμού και του προλεταριακού διεθνισμού.

Λαϊκισμός, Σοσιαλδημοκρατία και Εθνικοσοσιαλισμός, τρία αλληλοτροφοδοτούμενα και συγκοινωνούντα δοχεία
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή και να δούμε κάποια πράγματα. Τι είδους αντικομμουνισμός είναι ο φασισμός τι τελικά είναι αυτός και ποιες οι αιτίες της γέννησης του;
Ο φασισμός είναι ένα λαϊκίστικο κίνημα των μικροαστικών συνειδήσεων που εξυπηρετεί κυρίως τα μονοπώλια, η είναι αυτό και κάτι άλλο μαζί; Ναι είναι αυτό και κάτι άλλο μαζί, που εκφράζεται με αυτό που είχε πει ο Δημητρώφ: " Ο φασισμός είναι η ανώτατη τρομοκρατική επίθεση του ιμπεριαλισμού εναντίων των λαών" και άλλοτε παρουσιάζεται ως φασισμός τύπου Μουσολίνι, άλλοτε ως ναζισμός(που είναι ο περιτυλιγμένος φασισμός του Μουσουλίνι ντυμένος με τις θεωρίες της ρομαντικής κοινωνιολογίας των, Κρικ, Γιούντερ και Ρόζεμπεργκ), άλλοτε ως σοσιαλδημοκρατία και άλλοτε ως χούντες τύπου μπανανίας(ως ιδιοσυγκρασία της βίας του κράτους). Με εξαίρεση και σε σχέση με τις τελευταίες(τις χούντες τύπου μπανανίας, που αρχικά δεν έχουν κανένα λαϊκό έρεισμα), οι τρεις παραπάνω έχουν και μάλιστα επιβάλλονται πλειοψηφικά χτυπώντας τα κουδούνια της μικροαστικής συνείδησης της φοβίας και του τρόμου στο μαλακό υπογάστριο των ατομικιστικών συγκινήσεων.
Ανάγουν, αποθεώνοντας τα πιο ευτελή στοιχεία του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης (ειδικά σε περιόδους των πιο σκληρών καπιταλιστικών κρίσεων) και τα κατώτατα επίπεδα συγκινήσεων του εγώ (σε σχέση με τον "κακό γείτονα που μου τρώει το ψωμί" )και του άκρατου ατομικισμού στις μάζες ως ανώτατο αγαθό. Αυτό επιτυγχάνεται με την λογική της άρνησης του καπιταλισμού, που όχι μόνο άρνηση δεν είναι, αλλά  η ανώτατη μορφή υπεράσπισης του είναι στο μονοπωλιακό του χαρακτήρα με την κριτική στις αστικοδημοκρατικές αδυναμίες αντιμετώπισης της ασφάλειας που τα μονοπώλια παρέχουν σαν άλλοι αριστοκράτες - προστάτες των "αδύναμων". Σε αυτή τη φάση βρίσκει την πιο αντικειμενική του βάση και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ανελίχθηκαν με την βοήθεια ποιανού(των σοσιαλδημοκρατών) και με ποια συνθήματα ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι.
Να δείτε που θα δημιουργήσουν έστω και για προσωρινά εθνικοσοσιαλιστικούς η  και φασισικούς θύλακες και στη χώρα μας με όχημα και ως (τάχα μου δήθεν) αντίπαλο τη σοσιαλδημοκρατία της δεκαετίας του 1980 που και αυτή με νεογεννείς χαρακτηριστικά θα προσπαθήσουν να την επαναφέρουν μέχρι να φτιαχτεί η νέα σοσιαλδημοκρατία τύπου SPD σε όλη την μεσόγειο!!!
Η περίοδος που διανύουμε είναι μεταβατική για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ήπειρο, επιστροφή στο χτες δηλαδή στο μεικτό κράτος δεν πρόκειται να επαναληφθεί και μέχρι το μονοπωλιακό κεφάλαιο με τις αντιθέσεις και τις αντιφάσεις που το διέπουν να γίνει κράτος τα ευνοούμενα μικροαστικά κατάλοιπα κάπου πρέπει να στεγαστούν και εδώ υπάρχουν έτοιμες λύσεις που θα τους βάλλουν και την ταφόπλακα οριστικά και αμετάκλητα και ονομαστικά υπάρχουν σήμερα τέτοιες δυνάμεις και φασιστικές τύπου ΛΑΟΣ και Χρ. Αυγή και "ριζοσπατικές"(σοσιαλδημοκρατικές) όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ που θα τον αντικαταστήσει στην πορεία, στη νέα φάση του ΚΜΚ που θα έχει άξονα τα ΣΔΙΤ και τις ειδικές οικονομικές ζώνες...

Η κατασυκοφάντηση, οι γενικεύσεις, οι αστικές παραδόσεις , τα επιμύθια και η τέχνη της σοφιστείας
.

"Κάλιο να σου βγει το μάτι παρά το όνομα".

Μια άλλη πλευρά που αξιοποιείται είναι το ψέμα που εύκολα γίνεται χωνευτό όταν ο θύτης που εκτελεί το έγκλημα του μπορεί να το κρύψει και να το μεταβιβάσει ακόμα και στο ίδιο του θύμα κι όλα αυτά έλλειψη συνδετικού κρίκου, όπου γεννιέται μια μυθολογία που στο μέλλον θα καταρρεύσει, αλλά μέχρι να γίνει αυτό η δουλειά έχει γίνει, χαρακτηριστικό παράδειγμα τα εγκλήματα των Μαϋδων, τα παιδομαζώματα της Φρειδε(Φ)ρίκης, που τα παρουσίαζαν ως εγκλήματα οι πράξεις των κομμουνιστών."
Μια ακόμα περίπτωση είναι η αναβίωση των παραδόσεων σε ένα γενικευμένο ανακάτεμα που ουδέ μια σχέση έχει με την ιστορική πορεία ενός λαού. Το κυρίαρχο στοιχείο του εθνικισμού ήταν ένα εύρημα της Γαλλικής αστικής τάξης, για να μην πούμε το μεγαλύτερο, ήταν η βάση για το στερέωμα της καπιταλιστικής κοινωνίας και ονομάστηκε σωβινισμός. Κάθε είδους παράδοση που χρησιμοποιείται ως άλλοθι για την στερέωση του αστικού κράτους κατευθύνεται στη συνείδηση των μικρομεσαίων στρωμάτων του χωριού και της πόλης καθώς επίσης για κάθε είδος λούμπεν, στην μορφή ενέχει ρομαντικά κοινωνιολογικά στοιχεία και στο περιεχόμενο ενισχύσει τον ιμπεριαλισμό και τον μονοπωλιακό καπιταλισμό.
Η ζημιά προορίζεται να γίνει και έχει ως στόχο την μη χειραφέτηση των εν λόγω στρωμάτων, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να καταστρέφονται μνημεία ακόμα και κατακτητών γιατί αποδείχνουν μέρος της ιστορικής πορείας ενός τόπου.
Φυσικά άλλο πράγμα οι λαϊκές παραδόσεις και άλλο οι εθνικές, οι πρώτες καλλιεργούν την χειραφέτηση των λαϊκών συνειδήσεων, ενώ οι δεύτερες τον εγκλωβισμό σε ρομαντικές αντιλήψεις πολύ επικίνδυνες της απόλυτης χειραγώγησης και της διαιώνισης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο με βίαια μορφή.
Οι σοφιστείες και οι οι διαλεκτικοί συσχετισμοί, οι αλληγορίες αποτελούν μορφή σύγχυσης της σκέψης καθώς αποτελούν μορφές εξαπάτησης μιας και δεν έχουν καμία ιστορική ζεύξη με την πραγματικότητα, ωστόσο αποτελούν σημείο γοητείας στο κάθε είδους λούμπεν.
"Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτό του οργάνου που είναι και το βιολί και ο μπάτσος, άρα ό μπάτσος είναι βιολί...τέτοια σύγχυση....

α βιβλία με περιπέτειες σε κόσμους και καιρούς της φαντασίας ήταν πάντα εξαιρετικά δημοφιλή. Οι άνθρωποι γοητεύονται από το ενδεχόμενο υπέρβασης της καθημερινότητας, κι ενώ με τη λογική απωθούν το υπερφυσικό, ενδόμυχα συχνά το ονειρεύονται. Οι θρύλοι, σε όλες τις εποχές, τα ιπποτικά μυθιστορήματα, στον Ρομαντισμό, οι φαντασμαγορίες της τεχνολογίας, στον 20ό αιώνα, φέρνουν στην πεζή ζωή ρίγη από το παράδοξο, το ασυνήθιστο, το τρομαχτικό.Αν και η λογοτεχνία στηρίζεται έτσι κι αλλιώς στη φαντασία, στην κατασκευή ενός κόσμου ανύπαρκτου, φιλολογικά μιλώντας, το είδος «Φαντασία» αποτελεί μια αυτόνομη, διακριτή και πλούσια επικράτεια, με πολλούς τομείς. Διακρίνουμε τη «Φαντασία Τρόμου», με κείμενα διαποτισμένα από τον φόβο μπροστά στις σκοτεινές και αρχέγονες δυνάμεις του κακού, με κύριο εκπρόσωπο τον Λάβκραφτ και την τρομαχτική του Κθούλου (1925). Έχουμε την «Ηρωική Φαντασία», όπου κυριαρχεί η μορφή του μοναχικού υπεράνθρωπου που σε μια εποχή ή χώρα βαρβαρότητας αποκαθιστά τη δικαιοσύνη και τη νομιμότητα χάρη στην απίστευτη σωματική του δύναμη και στην προσήλωση στον σκοπό του, με πιο γνωστό βέβαια ήρωα τον Κόναν τον βάρβαρο (1930) του Ρ. Χάουαρντ".
Ο Χαρίλαος Φλωράκης έλεγε και ξανάλεγε "είναι καθήκον να μάθετε να ξεχωρίζετε την ιστορία από την παραϊστορία, το σημαντικό από το ασήμαντο και το ψέμα από την αλήθεια". Από τότε έχουν περάσει αρκετά χρόνια, ωστόσο όπως και τότε έτσι και σήμερα οι διαφορές ανάμεσα στην ιστορία και την παραϊστορία συνεχίζουν να υπάρχουν και σε πολύ μεγάλο βαθμό οι λεπτές ισορροπίες να μπερδεύουν κόσμο και κοσμάκη. Δεν είναι τυχαίο όμως, το σύστημα και οι μηχανισμοί προπαγάνδας πάντα και σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό εξυμνούσαν και προωθούσαν κάτω από το χαλί τα σκουπίδια της παραϊστορίας, ως η μη συμβατική ιστορία που η συνομοσιολογία και η ελκυστική της μυθολογία την έθεταν πάντα στο περιθώριο για να μην μάθει ο κόσμος την υποτιθέμενη αλήθεια.

Μπορεί η μυθολογία να είναι αποτέλεσμα της αλληγορίας και της παραβολής γεγονότων πραγματικών η και φανταστικών που λειτούργησαν είτε ως ερμηνευτές των φυσικών φαινομένων, η ως κομμάτι του ελεύθερου χρόνου, ωστόσο η ιστορία δεν είναι τίποτα από αυτά τα δυο, αλλά η καταγραφή μιας κοινωνικής και πολιτικό-οικονομικής πραγματικότητας.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που με αφορμή την επιβεβαίωση της μυθοπλασίας κάποιοι αριβίστες-βραχίωνες του συστήματος, έκαναν τη μυθολογία σαν τα μούτρα τους. 
Παραδείγματα αυτού του είδους της παραφιλολογίας υπάρχουν δεκάδες, αλλά πως θα σας φαίνονταν να φτιάξουμε επι τότπου το δικό μας και αν σας λέγαμε ότι η παρακάτω ασύνδετη και αντιεπιστημονική μπούρδα και ταυτόχρονα μπαρούφα διαβαστεί από κάποιο τυχοδιόκτη ότι μπορεί και να την κάνει ιστορία που θα πουλάει στα τηλεπαράθυρα στο μέλλον!!!
 "Ο ΤΑΛΟΣ δεν ήταν το ρομπότ που περιφρουρούσε την Κρήτη, αλλά Autobot όπως αυτά των Transformers"(αυτοί είναι οι "καλοί", οι "κακοί" είναι οι Desepticons που είναι ένα κράμα ανάμεσα σε Autobots(απόγονοι του "καλού" Primus), του Unicron(του απότατου κακού) και των Predacons(που είναι οι επίσης κακοί αλλά κατά βάθος αδικιμένοι και χρησιμοποιημένοι από τις δυνάμεις του "κακού" γι αυτό είναι οι θλιμένοι αρχαίοι δράκοι που στο τέλος θα κάνουν το "καλό", πλαϊ στα Autobots"; 
Σκεφτείτε τώρα με αυτή την βλακέντια αναγωγή και την υπαγωγή της στην επαγωγική μέθοδο τι μεγάλο και συγκροτημένο τίποτα μπορεί να προκύψει πλασάροντας και λανσάροντας τη χυδαιότερη λογική αυτού καλού και του κακού, με ένα σμπάρο 2 τρυώνια, ένα απόλυτο ψέμα και η ταυτόχρονη συντήρηση της λογικής του καλού και του κακού και όλα αυτά συντηρύνται μέσω του φανταστικού.
Τέτοιες και άλλες αηδίες, αυτού του τύπου μας λανσάρουν και πλασάρουν καθημερινά μέσω του Κθούλου, της μέσης η κοίλης γης, των νεφελίμ, η των εξωγήινων τεράτων που θέλουν να πιουν αίμα με το μπουρί της σόμπας".
"Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ΄αγόρι μου", έλεγε ένα παλιό τραγούδι, στη θέση του βάλτε, "Λίγο μυθολογία, λίγο επιστημονική φαντασία και λίγο μυστήριο" και όλα έχουν γίνει πράξη. Με λίγο φαντασία τα παλιά κουφώματα των πολυκατοικιών της δεκ του 1960 - 1970 με το κλείσιμο έδιναν το σταυρό ανάποδα, η σήμα γνωστής πολυεθνικής αυτοκινητοβιομηχανίας βγάζει τον αριθμό του Θηρίου, απ΄όλα έχει ο μπαχτσές!!!
Πάμε πάλι στην ανοησία που βάλαμε ως πείραμα και προσέχετε με τι ευκολία γίνεται η μυθολογία αληθοφάνεια που έχει στόχο κατά βάση τις νέες και τις τρίτης ηλικίας γενιές και όχι τυχαία, για να μη δουν ότι το πρόβλημα είναι ο καπιταλισμός, αλλά οτιδήποτε άλλο εκτός απ΄ αυτόν. Ακόμα και ο σκύλος η γάτα η ο σκύλος του γείτονα, που κατά τηλεοπτικό αστέρα και τηλεπωλητή είναι πράκτορες των Νεφελίμ!!!
Δείτε τώρα το σενάριο της διαστρεύλωσης της μυθολογίας, μιλάμε για πραγματική διασάλευση της!!!
"Ο Τάλος είναι ένας καλός γίγαντας Ρομπότ που σκοτώνεται από το βέλος του Ιάσονα και ο  γίγαντας πέφτει νεκρός απ΄το Ιχώρ που χύνεται απ' τη φτέρνα, μήπως όμως το Ιχώρ είναι energon και όχι το σκοτεινό, αλλά το καλό; Όμως ο Πλάτωνας έγραφε με γρίφους, επειδή προσπαθούσε να κρύψει την πραγματικότητα και να μην τρομάξει ο κόσμος της εποχής, δε μας λέει ότι το Ιχώρ ήταν το energon που είναι το αίμα των Transformers και είναι και γαλάζιο, άρα λοιπόν και γαλαζοαίματος! Αδελφός του Ραδάμανθη δεν ήταν ο Τάλως και δώρο του θεού Ήφαιστου η του Δία στο Μίνωα, δηλαδή θεϊκές οι καταβολές, η μήπως δεν ήταν τεχνολογία αλλά βιολογία και γενετική μηχανική μαζί, όπως λέει o Starscream των Desepticons!!!
Όμως ο Τάλως ήταν "καλός" δηλαδή Autobot και γαλαζοαίματος μαζί, και προστάτευε τους ανθρώπους από πολλά κακά, όχι τους πειρατές κλπ, αλλά από τους κακούς γίγαντες τα ρομπότ δηλαδή τα Desepticons και τους Τιτάνες(φτιαγμένους από πέτρες) τα Unichrons, δηλαδή οι κλώνοι του Unicron!!!"
Όλη αυτή η βλακεία μη σας κάνει εντύπωση να γίνει βιβλίο, αν κάποιος που θέλει να οικονομήσει και να γεμίσει το κεφάλι το κόσμου με χίμαιρες , διανθίζοντάς το παραμύθι με πολλά άλλα. Προσέχτε αμέσως παρακάτω, μια απλή μετατροπή της Θεογονίας του Ησίοδου και το όλο παραμύθι παίρνει νέα σάρκα και οστά όταν κάποιος χωρίς τσίπα παντρέυει τον Ησίοδο με τα Τρανσφόρμερς δηλαδή με τα Κόμιξ της Μάρβελ...
Δείτε μια πιθανή παραχάραξη που μπορεί να τη βρείτε μπροστά σας στο εγγύς μέλλον"Ο Δευκαλίωνας ήταν ο γενάρχης των Ελλήνων που ήρθε από το Σείριο και το ηλιακό του σύστημα στο οποίο υπήρχε ο πλανήτης Cybertron, όπου στο κέντρο του βασιλεύουν ο Primus και οι 13 Primus που νίκησαν τον Unicron(δηλαδή οι Τιτάνες) που εξορίστηκε στο σύμπαν περιφέρονταν για χρόνια εκεί και με τη βαρύτητα του έγινε ο πυρήνας της Γης".
Φυσικά υπάρχουν κενά που λύνονται δια της αφαιρετικής δηλαδή ο Δευκαλίωνας πέταξε τις πέτρες που γέννησαν τους Έλληνες, που δια της εκχυδαϊσμένης μεθόδου είναι ο Primus που εξορίζοντας το Unicron έφτιαξε τη Γη των πλανήτη των Ελλήνων(ότι να ναι δηλαδή), ωστόσο όλα αυτά με λίγη καλή θέληση μπαλώνονται!!!

Κοινωνικοπολιτικός αυτοματισμός(Το διαίρει και βασίλευε)
Η φτώχεια ως φαινόμενο αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα της λογικής και της αλληλεγγύης μπορεί και να εξελιχθεί στο αυγό του φιδιού. Το καπιταλιστικό σύστημα ως κοινωνικό - οικονομικός σχηματισμός έχει μελετήσει και έχει βρει τρόπους ανώδυνων εκτονώσεων και βαλβίδες ασφαλείας που μετατοπίζουν τις αιτίες της φτώχειας και της εξαθλίωσης σε άλλους παράγοντες άσχετους με το καπιταλιστικό σύστημα.

Υπάρχουν προσωπικές ευθύνες μα φυσικά & αξιοποιούνται αναλόγως.
Οι ευθύνες για την διαιώνιση της εκμεταλλευτικής φύσης του καπιταλιστικού συστήματος δεν είναι δυνατόν να ανήκουν μόνο στο σύστημα που ούτως η αλλιώς κάνει την δουλειά του και για να συνεχίζει να την κάνει πρέπει να ξεγελά, να εκβιάζει και να δωροδοκεί για να διαιωνίζεται. Οι ευθύνες σε ένα ορισμένο βαθμό επιμερίζονται και στους εκμεταλλευόμενους που φοβούνται να αλλάξουν τις συνήθειες τους, αλλά ταυτόχρονα προσαρμόζονται σε όλο ένα και πιο σκληρές και απάνθρωπες συνθήκες. Μπορεί το σύστημα να έχει στήσει μηχανισμούς κατεύθυνσης της κοινωνικής συνείδησης κατά τα δοκούντα, μπορεί το σύστημα να έχει φτάσει στο ταβάνι τους μηχανισμούς προπαγάνδας, να έχει κόψει και ράψει την παιδεία, την ανεργία και τις εργασιακές σχέσεις στα μέτρα του, να κάνει αντικομμουνισμό με το κιλό(για να μην μπούμε με τον τόνο), ωστόσο και εμπειρία υπάρχει και λαϊκό κίνημα υπάρχει. Μπορεί να είναι μικρό και κατώτερο των περιστάσεων, αλλά δεν μπορεί να το χρησιμοποιείς μόνο για προσωπικά ζητήματα, να συμμετέχεις στις πορείες και στις συγκεντρώσεις του, αλλά πολιτικά να επαναλαμβάνεις την ίδια μπαρούφα και δυστυχώς η επανάληψη δεν γίνεται πάντα με εκβιασμό.

O ολοκληρωτισμός δεν έχει καμία κοινωνιολογική αξία. Είναι ένα εφεύρημα της Χάνα Άρεντ στην δεύτερη δεκαετία του αιώνα που μας πέρασε συγκεκριμένα το 1923. Να πούμε πως στις κοινωνικές και οικονομικές επιστήμες υπάρχουν στοιχεία που αναδείχνουν τι σύστημα είναι αυτό που εξετάζεται κάθε φορά, ποια είναι τα κριτήρια που δίνουν σε κάθε σύστημα τον αντίστοιχο επιστημονικό κοινωνικοπολιτικό όρο.
Με τον"πολιτικό" όρο ολοκληρωτισμός (στο μέλλον θα έχουμε ειδικό άρθρο γι' αυτόν), η Χ. Άρεντ αποκαλούσε τα σκληρά "αντιδημοκρατικά" καθεστώτα που καταπίεζαν τη βούληση του ανθρώπου και κατ' επέκταση την ελευθερία του(αυτό ειδικά δε στέκει επουδενεί, άλλο βούληση, άλλο ελευθερία). Φυσικά δε μιλάμε για το τι σημαίνουν αυτοί οι δυο όροι στην επιστήμη του Μαρξισμού Λενινισμού, αλλά με τις αστικές επιστημονικές προσεγγίσεις επ' αυτών των όρων.
Ακόμα και να συνέβαινε ετούτο, δηλαδή να συμβαδίζουν αυτοί οι όροι και τα κοινωνικά συστήματα να κρίνονταν μόνο απ' το λειτουργικό τους σύστημα, δηλαδή την πολιτειακή ορολογία(πουθενά, καμία πολιτική και κοινωνική επιστήμη δεν κρίνει κανένα σύστημα έτσι) ακόμα και έτσι να ήταν (που δεν είναι), πάλι ο όρος ολοκληρωτισμός είναι ανύπαρκτος.
Και θα ήταν ανύπαρκτος, γιατί έχει σημασία του τι είδους κράτος είναι το ένα και τι το άλλο.
Να πούμε ακόμα πως και στην ποιο επιθετική - αντιλαϊκή μορφή του φασισμού(τον εθνικοσοσιαλισμό), οι καθοδηγητές του δεν απαγόρευαν ακόμα και στους κομμουνιστές να είναι κομμουνιστές και να υπάρχουν αρκεί να μην είναι οργανωμένοι. Αυτό ήταν που τους έκαιγε τελικά. Να μην είναι οργανωμένοι γιατί τότε άρχιζαν τα "όργανα" δηλαδή τα πογκρόμ και οι εκτελέσεις.
Να πούμε επίσης ότι ο φασισμός ήταν δημιούργημα του μεγάλου κεφαλαίου, στηρίζοντας τους μικροαστούς ως τάξη. Ο φασισμός στήριξε τα συνθήματα των μικροαστών, τους καλούσε να παλέψουν εξίσου τους προλετάριους και την αστική τάξη, αλλά αν είναι να διαλέξουν με ποιανού το μέρος θα πάνε στην κρίσιμη στιγμή(της ήττας), είναι πάντα και μόνο με το μεγάλο κεφάλαιο(μήπως αυτό θυμίζει σοσιαλδημοκρατία και όχι σοσιαλισμό);
Εφόσον ο ολοκληρωτισμός είναι υπαρκτό κοινωνικό πολιτικό σύστημα, ποιες είναι οι κοινωνικές τάξεις που τον απαρτίζουν, πως πραγματοποιούνται οι εμπορικές συναλλαγές και ποια τάξη κατέχει τα μέσα παραγωγής, δηλαδή ποια κοινωνική τάξη έχει στα χέρια της την εξουσία, πως και με ποιο τρόπο λειτουργεί η βάση και το εποικοδόμημα;

Η ιστορία μας διδάσκει πως το μεγαλύτερο ψέμα, μπορεί να διαφανεί ως η μεγαλύτερη αλήθεια, αρκεί αυτός η αυτοί που μετατρέπουν το μεγαλύτερο ψέμα σε μια, αδιαμφησβήτη " αλήθεια",να τις φορέσουν το κατάλληλο προσωπείο. Ένα προσωπείο που όσο πιο πολλά χρόνια κρατήσει, όσο πιο ανθεκτικό είναι, όσο πιο πολύ αντέξει στο χρόνο τελικά, τόσο πιο πιστευτό θα γίνει στις λαϊκές μάζες, σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Φυσικά καλύτερη συνταγή προσωπείου από τη λάσπη δεν έχει βρεθεί μέχρι σήμερα, που όμως δεν είναι και τόσο ανθεκτική,γιατί ξεραίνεται και πέφτει παρασύροντας την ο άνεμος της ιστορίας. Συνήθως το ψέμα, έχει κοντό ποδάρι που λέει κι ο λαός μας. Και όσο πιο πολλές φορές επαναλαμβάνεται, τόσο πιο πολύ δείχνει πως δε γίνεται πιστευτό .
Για το σοσιαλισμό έχουν γραφτεί αναρίθμητες ιστορικές ανακρίβειες και αηδίες και αφορμή σε αυτό έπαιξαν τα όργανα του αντικομμουνισμού, εντός και εκτός σοσιαλιστικών κρατών, για να δούμε όμως μήπως τα πράγματα ήταν άλλα από αυτά που σήμερα πλασάρει η κυρίαρχη ιδεολογία; Το παρακα΄τω άρθρο του Mario Sousa φωτίζει πλευρές άγνωστες για την κοινωνική συνείδηση του μέσου όρου που βομβαρδίζεται με αηδίες και ψέματα, πρωί, μεσημέρι, βράδυ.
"Σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε , ποιος μπορεί να αποφύγει τις φοβερές ιστορίες περί θανάτων και δολοφονιών στα στρατόπεδα εργασίας-γκούλαγκ της Σοβιετικής Ένωσης ; Ποιος μπορεί να αποφύγει τις ιστορίες περί εκατομμυρίων που λιμοκτόνησαν ως θανάτου και των αντιπάλων που εκτελέσθηκαν στη Σοβιετική Ένωση κατά τη διάρκεια της εποχής του Στάλιν ; Στον καπιταλιστικό κόσμο αυτές οι ιστορίες επαναλαμβάνονται επανειλημμένως στα βιβλία, τις εφημερίδες, στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, και στις ταινίες, και οι μυθικοί αριθμοί περί «εκατομμυρίων θυμάτων του σοσιαλισμού» έχουν αυξηθεί αλματωδώς τα τελευταία 50 χρόνια. Αλλά από πού στην πραγματικότητα προέρχονται αυτές οι ιστορίες, και αυτοί οι αριθμοί ; Ποιος είναι πίσω από όλα αυτά; Και μια άλλη ερώτηση: πόση αλήθεια υπάρχει σε αυτές τις ιστορίες; Και ποιες πληροφορίες βρίσκονται στα αρχεία της Σοβιετικής Ένωσης, μυστικές στο παρελθόν αλλά διαθέσιμες για ιστορική έρευνα από την εποχή του Γκορμπατσόφ το 1989; Οι μυθοπλάστες (και όσοι αναπαρήγαγαν αυτούς τους μύθους) πάντοτε ισχυρίζονταν ότι όλες οι ιστορίες τους περί θανάτων εκατομμυρίων στη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν θα επιβεβαιώνονταν τη μέρα που τα αρχεία θα ανοίγονταν . Αλλά τι συνέβη τελικά? Επιβεβαιώθηκαν στην πραγματικότητα; Το ακόλουθο άρθρο μας παρουσιάζει από πού προέρχονται αυτές οι ιστορίες περί εκατομμυρίων θανάτων λόγω της πείνας και των στρατοπέδων εργασίας στη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν και ποιος είναι πίσω από αυτές. Ο συντάκτης του, έχοντας μελετήσει τις εκθέσεις της έρευνας που έχει γίνει στα αρχεία της Σοβιετικής Ένωσης, είναι σε θέση να παρέχει τις πληροφορίες υπό μορφή συγκεκριμένων στοιχείων για τον πραγματικό αριθμό φυλακισμένων, τα έτη που πέρασαν στη φυλακή και τον πραγματικό αριθμό εκείνων που πέθαναν και εκείνων που καταδικάστηκαν σε θάνατο στη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν. Η αλήθεια είναι αρκετά διαφορετική από το μύθο".
Αυτές τις ημέρες δεν έχουν περάσει αρκετές από τότε που τα "ιδρύματα μνήμης για τον κομμουνισμό" στις ΗΠΑ, που προωθούν μαθήματα για τα θύματα του κομμουνισμού, στην Ρωσία του κ. Μεντβέντεφ μπαίνουν στο μάτι του κυκλώνα οι κομμουνιστές και η συνολικά η ΕΣΣΔ με το νέο πρόγραμμα αποσταλινοποιήσης του Ρώσου προέδρου, λες και οι προηγούμενες φάσεις του δεν άφησαν σημάδια. Στην Εσθονία το κακό έχει παραγίνει, έως και φιλοναζιστικές φιέστες προαναγγέλλονται και πραγματοποιούνται από την κυβέρνηση , ενώ Πάντα στην ίδια χώρα για μια ακόμη φορά πρόσφατα στην ίδια χώρα αυτή κηρύχτηκε διαγωνισμός λογοτεχνίας για τους μαθητές των σχολείων και τους φοιτητές με τα εξής δύο θέματα: «Ο κομμουνισμός ίσον φασισμός;» και «Ολοι μιλάνε για το θάνατο του κομμουνισμού, όμως κανένας ακόμα δεν είδε το πτώμα του».
Πάντα στην ίδια χώρα βεβηλώνεται το αντιφασιστικό μνημείο, ενώ η ΕΕ ποιεί την νήσσαν.
Ας αρχίσουμε με ένα δικό μας ερωτηματικό; “Πως είναι δυνατόν αυτός “ο τόπος μαρτυρίου” τα ΓΚΟΥΛΑΓΚ ένα από τα πιο γνωστά μαρτύρια των Γκούλαγκ(τα οποία δημιούργησε η ΟΧΡΑΝΑ του Ελληνορθόδοξου Τσάρου),κατά τη διάρκεια του σωφρονισμού να γίνεις μέλος της Κ.Ε του ΚΚΣΕ, ακαδημαϊκός, καλλιτέχνης, επιστήμονας τεχνολόγος, ακόμα και στρατάρχης και δύο φορές ήρωας της ΕΣΣΔ όπως ο μεγάλος Ροκοσόφσκι, η ο Τολμπούχιν και άλλοι;
Να μην ξεχάσουμε πως για “το αρχιπέλαγος τον Γκούλαγκ” (βιβλίο του Σολζενίτσιν), ό ίδιος το 1994 σε συνέντευξη του στην Γερμανική BUILT αναίρεσε τα γραφόμενα του βιβλίου, είτε ως φαντασιακές ιστορίες που πιθανόν να γίνονταν εφαλτήριο για την ανατροφοδότηση της Αγίας Τσαρικής Ρωσίας με ολίγην σοσιαλδημοκρατία (το όνειρο των νέο-ορθόδοξων από το τότε ΚΚΕ εσωτερικού ορμώμενοι)και πασόντων Ρωσιών, είτε χρησιμοποίησε τα βασανιστήρια της ΟΧΡΑΝΑ σε μη ορθόδοξους λαούς της Τσαρικής Ρωσίας. Ο ίδιος από το 1991 και μετά ζήτησε αναρίθμητες φορές συγνώμη στον Ρώσικο Λαό για τα ψέμματα του ενώ για πρώτη φορά είπε πως τα Γκούλαγκ κληροδοτήθηκαν στην ΕΣΣΔ από την Αγία Τσαρική Ρωσία και ήταν το αγροτικό σωφρονιστικό σύστημα της ΕΣΣΔ κάτι που υπήρχε και στο ίδιο της το σύνταγμα του 1923 (περιττό να πούμε πως η εφημερίδα επανακυκλοφόρησε χωρίς αυτό ενώ πριν είχε αποσυρθεί το φύλλο στο οποίο ήταν καταγεγραμμένο το εν λόγω).
Να θυμίσουμε στους αντιΚομμουνιστες πως ο μεγάλος Στάλιν δραπέτευσε από αυτά τουλάχιστον 3 φορές, κάτι που κανένας δικτάτορας δεν θα το έκανε μιας και αυτοί είναι τα καλοθρεμμένα παιδάκια των πολυεθνικών….
Επίσης ως μεγάλος λαϊκός ηγέτης δεν έκανε ανταλλαγή τον αιχμάλωτο γιο του με σοβιετική γη, γιατί και αυτός ένας στρατιώτης ήταν…

Το ποιο ωραίο το έλεγε ένας ντόπιος λόγιος από τη Ν. Χώρα (την μεγαλύτερη εργατική λαϊκή συνοικία στα Χανιά μαζί με τα Παχιανά η κάθε μία από αυτές τις συνοικίες έχει πάνω από 20.000 πληθυσμό), ο μακαρίτης ο Μιχάλης ο Γρηγοράκης που είχαμε την τιμή να τον γνωρίσουμε από τα νεανικά μας χρόνια, ο εν λόγω είχε το ένα σπίτι με πάνω από 15.000 βιβλία, ήταν ο σημαντικότερος λαογράφος, ιστοριογράφος, επιτέλεσε διευθυντής της δημοτικής βιβλιοθήκης και διορθωτής – δημοσιολόγος της αστικής εφημερίδας Χανιώτικα Νέα, με πάνω από 15.000 συνδρομητές, έφυγε απ’ τη ζωή το 2008 μετά από χτύπημα στο κεφάλι.
Έλεγε (και το ίδιο ακριβώς έχει γράψει σε τοπική εφημερίδα στις αρχές της δεκ του 1990 σε απάντηση συνασπισμένου αντισταλινικού)ο εν λόγω:
“Οι ανοησίες για το Στάλιν μοιάζουν με μακρυά γαϊδούρα όπου ο κάθε άλτης πέφτει στις πλάτες των αμυνομένων με σκοπό να δημιουργηθούν ρήγματα, άλλοτε γίνονται εφικτά και άλλοτε όχι, στις θέσεις του κάθε άλτη βάλτε τους πληρωμένους κονδυλοφόρους
Όσο περισσότεροι άλτες πέφτουν στις πλάτες των αμυνομένων τόσο αυξάνονται και τα θύματα των λεγόμενων “σταλινικών εκκαθαρίσεων” στην πρώην ΕΣΣΔ και μάλιστα κατά γεωμετρική πρόοδο, ο πρώτος άλτης εκφράζει 100000 νεκρούς, ο δεύτερος 1.000.000, ο τρίτος 10.000.000 και ο επόμενος 100.000.000″
Συνεχίζοντας έγραφε:
“Μάλλον οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι δεν συνεννοούνται μεταξύ τους και τόσο καλά, εφόσον η γλώσσα των αριθμών των λεγόμενων σφαγών του “σοβιετικού δικτάτορα”(όπως οι ίδιοι τον αποκαλούν)τους διαψεύδει
Εντάξει το να γράφουν για 20.000.000 νεκρούς είναι απολύτως φυσιολογικό, αφού τόσοι σχεδόν θυσιάστηκαν στον μεγάλο πατριωτικό πόλεμο για να γράφουν και αυτοί την κάθε λογής ανοησία, έχει πλάκα όμως όταν οι ίδιοι πέφτουν σε αντιφάσεις και ξαναδιαβάζεις άρθρα τους σε τελείως διαφορετικές περιόδους, λες και έχουν ξεχάσει τι έγραφαν πριν”.
Συνέχιζε ο εν λόγω:
“Το ποιο ωραίο απ’ όλα είναι το εγχειρίδιο που είχε βγάλει η Γκαιμπελική προπαγάνδα το 1944 και το μοίραζε στις δυτικές κυβερνήσεις για να συμμαχήσουν με τους Ναζί ενάντια στην ΕΣΣΔ(έστω και την τελευταία στιγμή). Στην τρίτη σελίδα υπήρχε φωτογραφία που είχαν βγάλει σε στρατόπεδο συγκέντρωσης που είχαν δημιουργήσει οι ίδιοι οι ΝΑΖΙ στην κατεχόμενη Βαλτική και αφορούσε ένα σοβιετικό αιχμάλωτο που ήταν σε πλήρη εξαθλίωση πλήρως εξασθενημένος. Στη φώτο παρουσιάζονταν ως κρατούμενος του κόκκινου στρατού σε "στρατόπεδο εργασίας", ενώ τον είχαν φωτογραφήσει οι ίδιοι οι ναζί για δική τους προβοκατόρικη χρήση στα δικά τους κάτεργα. Ο ίδιος πολλά χρόνια μετά την απελευθέρωση του στρατοπέδου από τον κόκκινο στρατό και έπεσε στα χέρια του το εγχειρίδιο αυτό, αποκάλυψε την προπαγάνδα των ναζί για τα δήθεν απάνθρωπα στρατόπεδα εργασίας των σοβιετικών αρχών.
Φυσικά η φωτογραφία του ναζιστικού εγχειριδίου διανέμονταν μαζικά σε δυτικές εφημερίδες και νέου τύπου βιβλία για το σοβιετικό ολοκληρωτισμό”.

«Η γοργόνα με τα όμορφα πόδια»: Ένα παιδικό παραμύθι» της Αιμιλίας Πλατή