Οι κάμποι τρέφουν άλογα και τα βουνά λεβέντες

Όχι δεν θα ασχοληθούμε με το Σάκη, ούτε με τις δηλώσεις του, γιατί το όλο περιεχόμενο του από το ξεκίνημα της καριέρας του, είναι για τα πανηγύρια αν δεν ήταν τα ίδια τα πανηγύρια, χωρίς να έχουμε τίποτα με αυτά, σχήμα λόγου είναι, για να αναδείξουμε ότι αυτή είναι η λεγόμενη show biz, τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο.
Είναι σαν να πάρεις ένα καλοθρεμμένο ΟΝΝΕΔίτη που, κηρύττει νυχθημερόν την "ελευθερία" αυτόν που έβλεπε Ράμπο και Ρόκυ Ι ΙΙ ΙΙΙ κοκ, που ποτέ δεν έχει ανοίξει μια σελίδα ακόμα και από τον "Τιραμόλα" και "Σεραφίνο" μαζί, αλλά έχει διδακτορικό για τη ζωή.
Χωρίς να έχουμε τίποτα με τις σωματικές απολαύσεις, αλλά όταν αυτές είναι μέρος της αντιαισθητικής γκλαμουριάς που το ίδιο το σύστημα επενδύει με και σε αυτές για να κάνει τη δουλειά του, ε τότε υπάρχει θέμα και σε βάθος χρόνου θα το βρούμε μπροστά μας, όπερ και εγένετο.
Και αυτό ενίοτε πραγματοποιείται και αντανακλάται ακροθιγώς στο απολιτίκ κομμάτι των πληθυσμών με όρους επιβολής της έπαρσης, τη σαγήνης, της εύκολης, άκριτης και αβασάνιστης αρπαχτής, της μετατροπής του Αμερικανικού Ονείρου σε Global Think & Moto, δαιμονοποιόντας τη συγκρότηση και τη συλλογική μνήμη, τότε ακριβώς αποδείχνεται ότι δεν υπάρχει ούτε σήμερα, ούτε αύριο.
Αυτή η "άγρια" αλλά άχρωμη και άοσμη light pop κουλτούρα, όπου αποθεώνεται το "εύκολο" κι ας είναι και κενό(στην πραγματικότητα καθόλου, στρατευμένη κουλτούρα του καπιταλισμού είναι), που το χρήμα είναι η αρχή, το μέσον και το τέλος του σύμπαντος, ανεξάρτητα αν οι οι επαΐοντες δηλαδή, οι ειδικοί. ειδήμονες, γνωρίζουν κάτι από τις πέντε λειτουργίες του.
Όπου στο όνομα του με όρους προτεσταντικής ηθικής και ατομικής ευθύνης, λανσάρονται ως είδωλα, τα απέραντα μηδενικά που η βιομηχανία του θεάματος έχει δημιουργήσει, τότε ο γιαλός μάλλον είναι στραβός. Το ότι ο γιαλός είναι στραβός, δεν σημαίνει ότι τα "στραβάδια" μιας "ανέμελης" και "αμελέτητης" ζωής πρέπει να σε καθοδηγούν, επειδή είναι καλοί χορευτές, αλλά κατά βάθος ατάλαντοι που η κοκαΐνη τους δίνει φτερά όπως κάποιο αναψυκτικό, για να μετατραπεί σε αγέλη το "ποίμνιο". Μιας αγέλης που άγεται και φέρεται από απολιτίκ μέντορες που πέραν της ταλάντωσης του κορμιού τους και της νοερής επίδειξης του παραφουσκωμένου μορίου τους με στεροειδή, σε κοινή θέα, δεν ξέρουν από που ανατέλει ο ήλιος.
Όπου με τον τρόπο αυτό προβάλουν και επιβάλλουν τον μισογυνισμό και τον φαλοκρατισμό του μονοθεϊσμού και του καπιταλισμού και μπορεί από το "χαβαλέ" τύπου Eurovision, να μετατραπεί σε μια φάση που το Αμερικανικό όνειρο, να μετατραπεί και να γίνει παγκόσμιος εφιάλτης, όπερ και εγένετο το 2008 με την κρίση της Goldman Sachs που οδήγησε στην κρίση του 2012, στη χρεοκοπία του Detroit και στην παρά λίγο χρεοκοπία του μισού πλανήτη που έσωσαν στην κυριολεξία η Κίνα, η Ρωσία, σύσσωμη η νοτιοανατολική Ασία και η Ινδία.
Όλοι αυτοί οι απολιτίκ με φιλελεύθερο πνεύμα που αποθεώνουν την ατομική ευθύνη, στην κρίση μέσα και με την σιωπηρή βοήθεια του τότε Πάπα Βενέδικτου, μεταλλάχθηκαν σε εκτρώματα, που πανηγύριζαν λίγο νωρίτερα με κόρνες και πορείες την νίκη της Παπαρίζου στην Eurovision και φώναζαν το 2004 ".... δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ", που αυνανίζονταν ιδεολογικά με την μεγαλύτερη κινηματογραφική ανοησία τους 300, που προφανώς δεν ήταν μόνο στη χώρα μας, αλλά κι αλλού. Μέρος αυτού του απολιτίκ, που γέννησε η "δικτατορία της καλοπέρασης"(που ουδέ μια σχέση έχει με το να είναι καλή, όμορφη και ευτυχισμένη η ζωή μας), αλλά με το να τα σπάνε στα κέντρα της κακογουστιάς που ονομάζονταν σκυλάδικα με Βουλγάρες, Μολδαβές και Ουκρανές που έφερνε το τράφικιν, με τα λεφτά τους παρακαλώ.
Να θυμίσουμε ότι επί σοσιαλισμού πέραν του ότι, οι τράπεζες των χωρών τους ήταν γεμάτες καταθέσεις και σύσσωμος ο δυτικός πολιτισμός τους άρμεξε κανονικά, τις καταπίεζαν "ερωτικά" κάτι λούμπεν στοιχεία με την ανοχή του παρά.
Οι κοπέλες αυτές που ήταν και μορφωμένες και επιπέδου, αλλά κατέληξαν στην ανέχεια , εκμισθώνονταν με τα χρήματα των δικών τους καταθέσεων που πήραν δανεικά κάποια "μέζεα" και που η εποχή του Σημίτη και των "πολιτιστικών κέντρων", τα έκαναν από ολοστρόγγυλα μηδενικά σε πολίτες με BMW και πυραμίδες χρήματος στην Αλβανία και κάμπους με φράουλες όπου Πακιστανοί εργάτες ήταν σκλάβοι.
Αυτό το απολιτίκ, έφερε τα δεινά που προέκυψαν το 2012 και τους λεγόμενους "αντιεμβολιαστές" και σε αυτό το απολιτικ κλίμα, εντάσσονται και οι δηλώσεις του Σάκη, που στρώθηκε το 1991. Όταν λίγο πριν τη Συνθήκη του Μαάστριχ(που μας υποδούλωσε κανονικά με το νόμο και στην κυριολεξία), τραγουδούσε -όχι τυχαία- "1992 , μαζί κι αυτό το χρόνο, μαζί εμείς η δύο", αφήνοντας να περνάει υποδόρια το μήνυμα του Ευρωμονόδρομου.
Την ίδια ώρα, Ταξίαρχος Θεοχάρης, σε συγχορδία με τον Ταξίαρχο Λεβένταγα "μπαγλάρωναν" τον κάθε κακομοίρη που δεν είχε αποδειχτεί η ενοχή τους, δείχνοντας στο πόπολο, μέσα από το κλίμα της σαπουνόπερας τι επέρχεται, ενώ την ίδια στιγμή ο Γίαγκος Δράκος έκανε μπίζνες με λαδώματα βίαζε τις οικονόμους του, αλλά πάλι την ίδια στιγμή απέδειχνε ότι αυτός αξίζει την εξουσία και όχι κάποιες από τις οικονόμους του, που κρυφάκουγαν πίσω απ΄την πόρτα.
Αυτό λοιπόν που ζούμε αυτό χρονικό διάστημα, αρχής γενομένης από το 2009(δηλαδή τη μεταβατική φάση του καπιταλισμού στην 4η βιομηχανική Επανάσταση), έχει καλλιεργηθεί, τόσο πολιτικά και οικονομικά, όσο και πολιτιστικά κι εκεί έγινε πραγματική λοβοτομή.
Από την εποχή του παμμέγιστου Τσιτσάνη, περάσαμε στην εποχή του Νότη, του Σάκη και από την εποχή της "Συννεφιασμένης Κυριακής", στην εποχή του "μπες μες στο καμπριολέ πάμε για κάνα καφέ" και δεν είναι τυχαίο, ότι και οι τρεις τους είχαν καθαγιάσει την εγκληματική οργάνωση της Χ. Αυγής, τώρα γιατί να μας κάνουν εντύπωση οι δηλώσεις του "φιλελέ" Σάκη;;; Κι εδώ ο θυμόσοφος λαός που ενίοτε ορισμένοι τον μέμφονται, δίνει απαντήσεις για τέτοιου είδους "παλικάρια", "όμοιος τον όμοιο αγαπά κι η κοπριά τα λάχανα", εξάλλου "οι κάμποι τρέφουν άλογα και τα βουνά λεβέντες".