Δεν έχουμε την παραμικρή αυταπάτη και αμφιβολία για την πολιτική που θα εφαρμόσει η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Το είδαμε στην πιο πετυχημένη εκδοχή προεκλογικού πολιτικού συνθήματος, αυτού του ΚΚΕ στο "έρχεται θύελλα".Εμείς λέγαμε "έρχεται λαίλαπα" γιατί το ξέρουμε καλά, το ΠΑΣΟΚ το έχουμε ζήσει στο πετσί μας και το ξέρουμε απ' έξω και ανακατωτά.
Τα αλήστου μνήμης έργα και οι ημέρες του είναι πολύ νωπά για να ξεθωριάζουν μέσα σε ένα αμελητέο πολιτικά χρονικό διάστημα - διάλειμμα των 5 1/2 χρόνων της ΝΔ, ακόμα ηχούν στα αυτιά μας οι φράσεις του πρώην πρωθυπουργού κ. Σημίτη ότι το ΚΚΕ είναι στα όρια της νομιμότητας, φυσικά και η νέα κυβέρνηση δεν πρόλαβε να βγει και μόλις χτες πραγματοποίησε έκτακτο αντικομμουνιστικό υπουργικό συμβούλιο.
Ας μην γελιόμαστε μπορεί για 5 1/2 χρόνια η ΝΔ να ήταν κυβέρνηση, ουσιαστικά όμως και πάλι το ΠΑΣΟΚ κυβερνούσε, σε δημόσια διοίκηση, σε εκατοντάδες δήμους και δεκάδες νομαρχίες. Εκεί όμως που ήταν παρών δίνοντας ρέστα αντιλαϊκών συμβιβασμών, ήταν τα κομβικά σημεία του εργατοπατερισμού στη ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΒΕΕ, ΓΕΣΑΣΕ, ΠΑΣΕΓΕΣ και όπου δεν μπορούσε από μόνο του έκανε τη συγκόλληση με την ουρά του τον ΣΥΝ/Σύριζα.
Αυτά ήταν τα πιο φανερά, γιατί στην πολιτική υπάρχουν και τα κρυφά χαρτιά που "αποκαλύπτουν" σε μόνιμη και σταθερή βάση, ψέμματα, συντονισμένες προβοκάτσιες και μαχητική απόκρυψη της πραγματικότητας ελέω φυσικά των χειραγωγημένων ΜΜΕ.
Οι αντιλαϊκοί νόμοι της περιόδου 1993 - 2000, βρήκαν τον απόλυτο εκφραστή τους την κυβέρνηση της περιόδου 2004-2009 στο πρόσωπο της ΝΔ. Από τώρα μέχρι την επόμενη της ΝΔ θα περάσει καιρός έτσι ώστε η εν λόγω να εφαρμόσει για λογαριασμό της πλουτοκρατίας, για μια ακόμη φορά και με φόρα τις ακόμα πιο αντιλαϊκές πολιτικές που περιμένουν στην γωνία.
Αυτά με το κοινωνικό και οικονομικό πολιτικό μέρος της "λαίλαπας" που επέρχεται, γιατί υπάρχει και ένα άλλο μέρος που είναι και αυτό πολύ σοβαρό γιατί διαμορφώνει συνειδήσεις και είναι ξανά προ των πυλών. Είναι αυτό της φαιοπράσινης προπαγάνδας. Επαναλαμβάνοντας τα ίδια αντικομμουνιστικά και αντιλαϊκά μέτρα της πολιτικής της μόνιμης λιτότητας από το 1985 και μετά, έχει ως βασικό στόχο να ξεκάνει συνειδητά την κοινωνική συνείδηση για μερικές ακόμη γενιές. Να κάνει το κεφάλι τους μύλο με αφορμή την τάχατες κατάργηση των stage και την μεταφορά τους στον ιδιωτικό τομέα ολοκληρωτικά διαιωνίζοντας τον ιμπεριαλισμό . Προφανώς στο "δημόσιο τομέα" παραμένουν οι συμβάσεις έργου, τα ΣΔΙΤ, οι ατομικές συμβάσεις εργασίας, τα ανασφάλιστα, η ημιαπασχόληση, η εταιροαπασχόληση, η απασχόληση με το κομμάτι, η οδηγία Μπολκενσταϊν(ενεργός και ανενεργός χρόνος εργασίας) και το δουλεμπόριο των επινοικιάσεων εργαζομένων. Όλα αυτά μαζί με τα "σταζ" αποκτούν χαρακτηριστικά ενός τεράστιου αντεργατικού τσουνάμι που στο διάβα του ισοπεδώνει μια για πάντα τα ήδη εξαρθρωμένα εργασιακά δικαιώματα στον λεγόμενο ιδιωτικό τομέα. Μόλις χτες κάποια ευγενέστατη κοπέλα χτυπούσε κουδούνια σπιτιών ζητώντας εργασία για να πληρώνει το νοίκι της εκεί φτάσαμε τελικά.
Αυτού του τύπου οι διαμορφωμένες συνειδήσεις της δεκαετίας του 1981-1991 δίνουν όρκο πίστης και τιμής έναντι πινακίου φακής φυσικά, στους πιο πιστούς υμνητές του μονοπωλιακού και Ευρωενωσιακού καπιταλισμού στους σοσιαλδημοκράτες Όλες αυτές οι συνειδήσεις που γαλουχήθηκαν στον πολιτισμό που έφερε φαρδιά πλατιά την σφραγίδα του ΠΑΣΟΚ, σήμερα αποτελούν το "αφάν γκατέ" των πιο "περισπούδαστων" πληρωμένων ματσουκοφόρων, κονδυλοφόρων, manager και διαχειριστών της κοινωνικής συνείδησης. Αυτά τα φερέφωνα είναι σκυλιά λυσσασμένα που γαβγίζουν σε όλους τους ρυθμούς και κλείνουν σε όλους τους τόνους, (είτε χορωδιακά είτε κατά μόνας, είτε από άκρα δεξιά είτε από κεντροαριστερά, είτε από τα πολυεθνικά, είτε από "ανεξάρτητα" και "δημοκρατικά" κέντρα και ΜΜΕ, είτε από υπερεπαναστατική φρασεολογία, είτε από αντιεξουσιαστική διάθεση), τον αντικομμουνισμό .
Συμμαθητές και συνάδελφοι μας που πέρασαν από τα χέρια μας στα ΜΜΕ, που δεν τα υπηρετήσαμε ποτέ(το λαό υπηρετούσαμε για περίπου 20 χρόνια και γι' αυτό είμαστε σε αυτόν τον τομέα χωρίς εργασία πια), σήμερα βλέπουμε να αρθρογραφούν και να περιφέρονται από ρεπορτάζ σε ρεπορτάζ και από εκπομπή σε εκπομπή, με τις ίδιες συνταγές της δεκ του 1980 και του 1990, στην προ των πυλών δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, χωρίς να μπορούν να κατανοήσουν πως αυτός είναι ο αιώνας του Σοσιαλισμού.
Με σπαστά ελληνικά και life style συμπεριφορές κυνηγούν το εφήμερο και αυτό που διαδίδεται από παντού, την παραπολιτική είδηση και την παραπαίουσα φτηνή πληροφορία από φιλοκυβερνητικές και φιλοσυστημικές πηγές αλλά και χιλιάδες blogs που προσφέρουν το τίποτα με μπόλικο καθόλου.
Αυτός ο (που)ροκ πολιτισμός της ενημέρωσης, της ψυχαγωγίας και της αισθητικής του "μεταμοντέρνου", μας αφήνει από αδιάφορους έως και εχθρικούς.
Αυτός ο πολιτισμός που βάζει από την κλειδαρότρυπα κάθε αντιλαϊκό νόμο και νομιμοποιεί την αφασία και τον κοινωνικό αμοραλισμό σε όλο του το μεγαλείο είναι η συνέχεια του αρχέγονου "διαίρει και βασίλευε".
Εκεί που οι λεγόμενοι "συντηρητικοί" δεν μπορούν να περάσουν ότι πιο αντεργατικό έχουν στην ατζέντα τους και το πρόγραμμα τους, αφήνουν την σοσιαλδημοκρατία, την εργατική αριστοκρατία και τον οπορτουνισμό συνολικά για να αναλάβουν δράση και να προλειάνουν το έδαφος ανοίγοντας δρόμους για να μην πούμε λεωφόρους σε ότι πιο γλοιώδες και απάνθρωπο για να εφαρμοστεί χωρίς καμία αντίδραση η έστω με ελάχιστες αντιδράσεις.
Ο ασκός του Αιόλου δεν ανοίγει από μόνος του, ανοίγει από τους διαθέσιμους οι οποίοι είναι και οι πιο διαθέσιμοι αντικομμουνιστές. Φυσικά υπάρχει και η συναισθηματική παγίδα που δίνει το δικαίωμα στους διαθέσιμους να προβοκάρουν. Είναι ξεκάθαρο δεν είμαστε ούτε αντιΠΑΣΟΚ, ούτε αντίΝΔ, ούτε αντίΣΥΝ/Σύριζα, είμαστε αντιιμπεριαλιστές και αντιπαλεύουμε το σύστημα και όποιος το υπηρετεί με πολιτικούς όρους και όχι κάτω από τη ζώνη.
Το να είναι κάποιος κομμουνιστής και ειδικά του ΚΚΕ, είναι ο μεγαλύτερος τίτλος τιμής που όταν τον αποκτήσει πρέπει να τον κατέχει μέχρι τους τίτλους τέλους.
Ναι είναι κάτι που απαιτεί θυσίες και αγώνες και αποτελεί συνέχεια των πιο μεγάλων παραδόσεων του λαού μας του πιο τιμημένου και πιο όμορφου μαζικού υποκειμένου που αυτός δημιούργησε το κόμμα του.
Το να μην είναι κομμουνιστής είναι φυσιολογικό και ανθρώπινο, ωστόσο όμως το κόμμα τον θέλει ως σύμμαχο, όταν είναι εργάτης και φτωχομεσαίο στρώμα της πόλης και του χωριού, ακόμα και αν αυτός έχει και γενικές και επί μέρους διαφορές και διαφωνίες.
Το να είναι κανείς αντικομμουνιστής όμως είναι απάνθρωπο και η λαίλαπα επειδή ακριβώς είναι απάνθρωπη και κατευθυνόμενη από τα πιο αντιλαϊκά κέντρα της ΕΕ των μονοπωλίων, είναι χρήσιμη για το σύστημα αυτή ακριβώς την ώρα.
Θέλει εργατικό λαϊκό μέτωπο σε Αντιιμπεριαλιστική, Αντιμονοπωλιακή και Δημοκρατική κατεύθυνση(μέχρι το 2009 ίσχυε, τώρα όχι η ΑΑΔ κατεύθυνση) που ως στόχο θα έχει το σοσιαλισμό.
Σήμερα το 2009 και αύριο το 2010 έρχονται μέτρα που ακόμα και ένα τμήμα του αστικού πολιτικού κόσμου, δηλαδή του πολιτικού προσωπικού της άρχουσας τάξης το φοβίζουν μιας και δεν μπορούν να βάλουν πλέον το παραμικρό βέτο στους πατρόνους τους. Δε μιλάμε φυσικά για εκείνο το αντικομμουνιστικό τμήμα των κεντρογενών διαθέσιμων, που στις πιο δύσκολες για το σύστημα στιγμές, έκαναν την πιο επιθετική αντιλαϊκή πολιτική πράξη και που πρώτο στόχο είχε την αποδυνάμωση του ΚΚΕ. Αυτό εξηγείται, γιατί οι κεντρογενείς δυνάμεις ξεκίνησαν ως πολιτικοί εκφραστές των μεσαίων στρωμάτων(τάξη τα ονόμαζαν αυτές) και επειδή δεν είναι τάξη κατέληξαν να υπηρετούν το πολύ μεγάλο κεφάλαιο, καλύτερα και από τα κλασσικά "συντηρητικά" κόμματα.
Σε αυτή τη φάση δηλαδή σήμερα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αναλαμβάνει να παίξει αυτό τον αντιλαϊκό ρόλο και σε τέτοιο βαθμό, γιατί η ΝΔ ως η "Γκωλική" έκφραση της άρχουσας τάξης(δηλαδή του σταθερού αστικού έθνους κράτους της ισορροπίας, σε συνδυασμό με τον Ευρωπαϊκού τύπου κράτους πρόνοιας μεταπολεμικό καπιταλισμό αλλά και το λαϊκό καπιταλισμό που αυτή πρεσβεύει) , χρεοκόπησε προσωρινά. Η ΝΔ δεν θα μπορούσε ποτέ να πάρει σε τέτοιο βαθμό, τέτοιου είδους μέτρα γιατί θέλει σταθερό και χωρίς αναταράξεις το αστικό κράτος σε επίπεδο εποικοδομήματος, εξάλλου το ΠΑΣΟΚ ελέγχει τις ηγεσίες του συμβιβασμένου συνδικαλιστικού κινήματος και κατά αυτήν θα τα περάσει πιο εύκολα.
Ράδιο Κολλεκτίβα
