Είναι ηλίου φαεινότερο πως ο Συν είναι χωρισμένος σε τρία κομμάτια, αλλά κανένα από αυτά δεν εμφορείται από φιλολαϊκές πολιτικές. Οι λύσεις και οι προτάσεις όλων των ομάδων ανεξαιρέτως, είναι ξεκομμένες απ' το λαϊκό παράγοντα τον οποίο έχουν πάμπολλες φορές χτυπήσει απ' τα "αριστερά" είτε διαμέσου των συμβιβασμένων ηγεσιών της ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΒΕ, είτε διαμέσου της Τ.Α .Ο σχεδιασμός όλων τους είναι κοινός, η πολιτική επιβίωση της σωστικής λέμβου που λέγεται ΣΥΝ και της παραμονής του στη Βουλή(δηλαδή στο πολιτικό προσκήνιο), που πάντα ήταν
-ακόμα και όταν εικονικά είχε φτάσει στο 23%- το πρώτο τους μέλημα.
Το Πρώτο κομμάτι του ΣΥΝ(Αλαβάνος), θέλει να ενσωματωθεί στο Σύριζα για να αποτινάξει (και καλά) το κακό παρελθόν του(Μαάστριχτ κλπ), φυσικά το ενδιαφέρει μια σχέση "προγραμματικών αρχών" με το "παλιό καλό" ΠΑΣΟΚ του 1981, ως συνέχεια της συνεργασίας της "αριστεράς" με το "σοσιαλιστικό χώρο", όπως ονομάζει τον ευρύτερο χώρο του ΠΑΣΟΚ του 1981, αλλά και του ΔΗ.Κ.ΚΙ.
Το Δεύτερο κομμάτι του ΣΥΝ(Τσίπρας), θέλει να αποκτήσει αριστερή φυσιογνωμία, να είναι ο βασικός πυλώνας του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς όμως να διαχυθεί σε αυτόν και να διαλύσει, ενώ παράλληλα να μην πετάξει τίποτα από το παρελθόν του. Τέλος καλοβλέπει μια μελλοντική σχέση συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ μέσω παράκαμψης, που δεν έχει να κάνει με ιδεολογικές παραμέτρους αλλά κυρίως με τι ανταλλάγματα θα γίνει αυτή η σύμπλευση.
Ανάμεσα σε αυτά τα δυο μέρη βρίσκεται το σύνολο του λεγόμενου "αριστερού ρεύματος", το οποίο έχει υποστεί σοβαρά ρήγματα απ' την διγλωσσία και των δυο μερών, ενώ γενικά είναι ένα Αίολο στη κυριολεξία ιδεολογικά κομμάτι που θέλει "και την πίτα ολάκερη και το σκύλο χορτάτο.
Το Τρίτο κομμάτι του ΣΥΝ οι πρώην Ευρωκομμουνιστές δηλαδή ΚΚΕεσ-ΕΑΡ κλπ[το πιο τίμιο κατ' εμάς, αφού πάντα έλεγε ανοικτά τι θέλει(γάμο με το ΠΑΣΟΚ εδώ και τώρα και όχι δια της τεθλασμένης) όπως τα άλλα δυο].
Σε αντικομμουνισμό και τα τρία κομμάτια είναι εξίσου καλοί ανταγωνιστές και ειδικά στον αντιΚΚΕδισμό που δεν έχει όρια. Ποιος θα ξεχάσει τις δηλώσεις Τσίπρα για το Τσε Γκουεβάρα όταν τον χαρακτήριζε εμμέσως πλην σαφώς τυχοδιώκτη, η τις δηλώσεις του όλου ΣΥΝ για το ΚΚΕ στη περίοδο του προσυνεδριακού διαλόγου του τελευταίου.
Από αυτή την άποψη υπάρχει ένα δεδομένο πως όλοι μαζί( προς το παρών τουλάχιστον), κρατάνε ζωντανό το μαγαζάκι τους γιατί είναι ένα καλό ανάχωμα προς το ΚΚΕ. Το μεγαλύτερο κακό γι' αυτούς είναι ότι σέρνονται από πίσω του μπας και του κόψουν κάτι, γιατί αν το ΚΚΕ δεν είχε τέτοια ανοδική επιρροή δυναμική προς την εργατική τάξη και το λαϊκό κίνημα, όλοι αυτοί και οι τρεις ομάδες του ΣΥΝ, αλλά και οι περισσότερες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, θα είχαν εκδηλωθεί ανοικτά από χτες για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, για να μην πούμε από προχτές.
Είναι "ηλίου φαεινότερον", ότι ο αποπροσανατολισμός και των τριών ομάδων μέσα στο ΣΥΝ, έχει ως στόχο την πολιτική τους επιβίωση και το χτύπημα του ΚΚΕ.
Είναι τόσο μεγάλος ο οπορτουνισμός του που ανακατεύει τα πάντα αρκεί να προσδώσει τη συνείδηση της κοινωνικής συναίνεσης στα πλαίσια του "όλοι οι καλοί χωράμε" στο παλιό καλό ΠΑΣΟΚ του 1981, φυσικά προέχει να είσαι καλή εφεδρεία για το σύστημα και να το αποδείχνεις με κάθε τρόπο και σε κάθε περίπτωση και θα έρθει και η δική σου σειρά στα έδρανα της "δημοκρατικής συμπαράταξης" όπως την ονομάτισε το Μάρτη του 1989 ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Όλες οι κεντρικές πολιτικές επιλογές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι συγκεκριμένες στηρίζονται στον ευρωμονόδρομο όπως και η πολιτική της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, αλλά και στην τέχνη του εφικτού(όπως αντιεπιστημονικά ονομάζουν την πολιτική), αν χρειαστεί να κάνουν άλλα 4 συνέδρια μέσα σε 4 χρόνια και αν συνεχίσουν να υπάρχουν, θα το ξανακάνουν για να δικαιολογήσουν για μια φορά τα αδικαιολόγητα.
Φυσικά οι Ευρωεκλογές είναι κοντά και ο πήχης έχει κοντίνει πάρα πολύ, το 15% που έβαλε ως στόχο ο πρόεδρος του ΣΥΝ στην εκπομπή της κ. Παναγιωταρέας φαντάζει με 51%, μιας και σήμερα το 5,1% είναι περισσότερο προσεγγίσιμο στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και στις Ευρωεκλογές. Αλήθεια πόσο εύκολο είναι να πιάσουν οι κύριοι της Κουμουνδούρου τις 500.000 ψήφους, όταν και οι Ευρωεκλογές θα αποτελέσουν πεδίο δικομματικής σύγκρουσης με χωρίς προηγούμενο και πόσο πιο εύκολο θα είναι να συγκρατήσουν την ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ που στη βάση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι σχεδόν το 40%, όταν αυτή απαιτήσει ανοικτή προεκλογική συνεργασία( για να μην πούμε διάχυση) με (σ)το ΠΑΣΟΚ ;
Ρ. Κολλεκτίβα
