Το Ημερολόγιο μιας επαγγελματικής ασθένειας
Η αλήθεια είναι ότι εμείς θα ακούσουμε τους συντρόφους red bloggers απ' τον 902 αριστερά στα fm αύριο Κυριακή αλλά απ' το διαδίκτυο μιας και στα Χανιά όπως και σε όλη τη Δυτική Κρήτη έχουμε μόνο τηλεόραση.
Φυσικά θα είναι μεγάλη μας η χαρά που θα ακούσουμε τα συντρόφια απ' το ραδιόφωνο και μάλιστα το δικό μας ραδιόφωνο, αλλά δε θα μπορέσουμε να γράψουμε τίποτα. Δυστυχώς για μας, ευτυχώς γι άλλους και τώρα που γράφουμε είμαστε "κομμάτια" με συνεχόμενη καταρροή και ένα βήχα που μας κομματιάζει τους πνεύμονες και κυρίως το φάρυγγα.
Χτες ο Ριζοσπάστης μας, είχε ένα άρθρο για τα εργατικά ατυχήματα όπου στη περίοδο 2003 - 2007 το ΙΚΑ έχει καταγράψει μόνο 103 περιπτώσεις, όταν οι θάνατοι από αιτίες σχετικές με την εργασία ξεπερνούν τις 2.500 κάθε χρόνο.
Εντάξει θα τη βγάλουμε καθαρή, αλλά αυτό το χάλι στο οποίο έχουμε περιέλθει είναι απότοκο της δουλειάς σε δίκτυα και συνδέσεις στον "υγρό καύσωνα" της Τετάρτης σε πελάτες. Τη Τετάρτη λοιπόν κλείσαμε ένα 15άωρο γεμάτο στο δρόμο και τους πελάτες, σε αποστάσεις στα 4 σημεία του πολεοδομικού συγκροτήματος των Χανίων και μετά στα air condition με ένα οργανισμό που οι άμυνες είχαν εξαφανιστεί. Για όσους και όσες δε γνωρίζουν το πολεοδομικό συγκρότημα των Χανίων, να πούμε πώς σε έκταση είναι το 3ο στην Ελλάδα και το 7ο σε πληθυσμό. Το Χειμώνα οι μόνιμοι κάτοικοι είναι 120.000 και το καλοκαίρι διπλασιάζονται. Γίνεται κατανοητό λοιπόν ότι οι διαδρομές που κάναμε απ' τις 2μμ εώς τις 11 μμ, (συν του ότι ήμασταν στο γραφείο απ' τις 8 το πρωί)ότι θα μας εξαντλούσαν και ότι θα μας περίμενε το κρεββάτι του πόνου αμέσως μετά.
Αφάγωτοι το θερμόμετρο του κλωβού του αμαξιού να δείχνει 40 βαθμούς, ξεκινάμε για το πρώτο πελάτη απ' το κέντρο της πόλης στις 2 και φτάνουμε στο πάνω Καλαμάκι(7 χιλιόμετρα απ' το κέντρο) στις 2.45. Στο δρόμο απ την Δημοτική Αγορά και μετά, όλα πήγαιναν σημειωτόν και εμείς με να βράζουμε στο ζουμί μας. Τι να κάνει και το κλιματιστικό όταν έχεις και τον ήλιο φάτσα-κάρτα. Στο δρόμο λοιπόν, γίνονταν το έλα να δεις ένα τραίνο χιλιάδων αυτοκινήτων όλα με πρώτη δευτέρα. Στην εθνική να μη μπορούμε να παρακάμψουμε λόγω έργων στο κόμβο του Κλαδισσού,(όριο του Δήμου Χανίων) που λόγω υπερβολικής κίνησης έκαναν αδύνατη τη προσπελασιμότητα. Περιττό να πούμε πως το παραλιακό μέτωπο του δήμου Νέας Κυδωνίας λόγω της τουριστικής περιόδου, μοιάζει με το κέντρο της Αθήνας μετά το κλείσιμο των καταστημάτων,(με το ποδήλατο η ίδια διαδρομή γίνεται σε 20 λεπτά). Χωρίς να πάρουμε όπως ήταν φυσικό μία, ο Ξενοδόχος μας ευχαρίστησε που διορθώσαμε στο δίκτυο τη static ip και μας είπε να τα βάλουμε στο λογαριασμό του μαζί με τα προηγούμενα. Μέχρι να γίνει αυτό και με τα κλιματιστικά να είναι στα όρια και κάτω απ' τους 18 να σου η πρώτη κρυάδα. Επόμενος σταθμός ο Πλατανιάς σε άλλο ξενοδοχείο. Ο Πλατανιάς είναι δυτικότερα του κέντρου του πολεοδομικού συγκροτήματος 13 χιλιόμετρα απ' το κέντρο και 6 από εκεί που βρισκόμασταν. Για να κερδίσουμε χρόνο μιας και ήταν 5,50 και επειδή πάλι το ίδιο πρόβλημα θα αντιμετωπίζαμε, μπήκαμε από εθνική και με 120 χιλιόμετρα μ.ο φτάσαμε σε περίπου 7 λεπτά. Μέχρι να παρκάρουμε και να πιάσουμε δουλειά είχαμε γίνει σουρούδι στον ιδρώτα. Ξεκινάμε με τη ρύθμιση στο net maping στις 16 ip,s του router, ξανά μέσα στα κλιματιστικά για κάνα 2ωρο και με ένα χυμό καρπούζι που μας προσέφεραν πήγε 8, μας ευχαρίστησαν ξανά και μας είπαν και πάλι βάλτε τα στο λογαριασμό μας, ενώ την επομένη μας περίμενε η τράπεζα(το κεφάλαιο ως γνωστόν στο καπιταλισμό δεν αρρωσταίνει ποτέ)....
Λόγω εμπειρίας, στο αυτοκίνητο έχουμε μια αλλαξιά ρούχα και για να μη κολλάμε στον ιδρώτα ρίξαμε μια βουτιά ίσα-ίσα για να δροσιστούμε. Κάναμε ντούζ και αλλάξαμε με επόμενο σταθμό τέρμα Λενταριανά, 3 χιλιόμετρα απ' το κέντρο του Δήμου Χανίων και 16 από εκεί που ήμασταν. Ξεκινήσαμε στις 8,30 και στις 9.10 ήμασταν εκεί γιατί πήγαμε από εθνική και όχι απ' το παραλιακό μέτωπο. Εκεί τα πράγματα ήταν απλά και ενώ δεν υπήρχε κλιματισμός φτιάξαμε μια απλή ADSL σύνδεση με κέρασμα 4 μικρά παγωτά-ξυλάκια και πάλι χωρίς να πληρωθούμε(πάλι στο λογαριασμό να μπουν μας είπαν).
Τελευταίος σταθμός Κουνουπιδιανά Ακρωτηρίου, απέναντι απ' το Πολυτεχνείο Κρήτης 4 χιλιόμετρα από εκεί που ήμασταν και βόρειο-ανατολικά.Το κλιματιστικό πάλι ήταν στις δόξες του και οι κρυάδες να εναλλάσσονται, με πόνους στη κοιλιακή χώρα. Φτιάξαμε και αυτή τη σύνδεση πάλι με το λογαριασμό να γράφει σα ταξίμετρο.
Φτάσαμε στο σπίτι με το λαιμό γεμάτο αγκάθια να θέλει επειγόντως λιζοπαϊν και πίνοντας 3 χυμούς πορτοκάλι για το φόβο των Ιουδαίων, δηλαδή να μη φτάσουμε εκεί που φτάσαμε, το ρολόι έδειχνε 11,30. Κάναμε ένα μπάνιο και πέσαμε ξεροί.
Συμπερασματικά - Πολιτικά
Φυσικά ο μικρό επαγγελματίας ως φτωχό και μεσαίο στρώμα είναι 100% σύμμαχος της εργατικής τάξης, όταν έχει κατανοήσει το ρόλο του. Τρέχει σχεδόν με τον ίδιο ρυθμό και σχεδόν κάτω από τις ίδιες αντίξοες συνθήκες (πάντα κάτω απ' τη βαριά σκιά των πολυεθνικών και των εισηγμένων στο ΧΑΑ ΑΕ), για να βγάλει ένα μεροκάματο και να έχει μια υποτυπώδη αξιοπρέπεια και ποιότητα ζωής. Φυσικά τις περισσότερες φορές(για να μη πούμε πάντα),ότι αυτά είναι για το Κλείδωνα και εδώ οι μικρο επαγγελματίες, οι αυτοαπασχολούμενοι και μικρομεσαίοι έχουν ευθύνες. Πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουν ότι είναι μια μπάλα για το μεγάλο κεφάλαιο, που τη βαράει κατά που θέλει αυτό. Πως η ανταγωνιστικότητα και η επιχειρηματικότητα μόνο το μεγάλο κεφάλαιο ευνοεί γιατί αυτό υπηρετεί. Πως σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε, πρέπει να συμμαχήσουν με την εργατική τάξη και να διεκδικήσουν μαζί της και ποιότητα στην εργασία και καλύτερες συνθήκες και μια σειρά άλλα μέτρα ανακούφισης τους.
Πως σε περιόδους επικίνδυνες για την υγεία των εργαζομένων και των ίδιων των επαγγελματιών, να μη χρειάζεται να γίνονται και οι εργαζόμενοι αλλά και αυτοί λάστιχο για να εξοφλήσουν τους υπέρογκους λογαριασμούς. Να είναι αλληλέγγυοι στις διεκδικήσεις των σύγχρονων εργατικών αναγκών και να πραγματοποιούν το σταμάτημα των εργασιών όταν έχουμε συνθήκες που δεν επιτρέπουν τη συνέχιση τους. Όμως για να γίνει αυτό πρέπει να κατακτηθούν μια σειρά από μέτρα και ένα απ' αυτά είναι η κατάργηση και του ΦΠΑ σε είδη πρώτης ανάγκης, η μείωση των εισφορών στον ΟΑΕΕ και φυσικά, κατώτερο μισθό σε όλους τους εργαζόμενους 1400 Ευρώ,στους συνταξιούχους 1150. Να ενταχθούν στη ΔΗ.Κ.ΕΒΕ και μαζί με το ΠΑΜΕ και τη Π.Α.ΣΥ να διεκδικήσουν λαϊκή εξουσία και οικονομία, άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Γιάννης Κ.
