Η ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
Η ιστορία μας διδάσκει πως το μεγαλύτερο ψέμα, μπορεί να διαφανεί ως η μεγαλύτερη αλήθεια, αρκεί αυτός η αυτοί που μετατρέπουν το μεγαλύτερο ψέμα σε μια, αδιαμφησβήτη " αλήθεια",να τις φορέσουν το κατάλληλο προσωπείο. Ένα προσωπείο που όσο πιο πολλά χρόνια κρατήσει, όσο πιο ανθεκτικό είναι, όσο πιο πολύ αντέξει στο χρόνο τελικά, τόσο πιο πιστευτό θα γίνει στις λαϊκές μάζες, σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Φυσικά καλύτερη συνταγή προσωπείου από τη λάσπη δεν έχει βρεθεί μέχρι σήμερα, που όμως δεν είναι και τόσο ανθεκτική,γιατί ξεραίνεται και πέφτει παρασύροντας την ο άνεμος της ιστορίας. Συνήθως το ψέμα, έχει κοντό ποδάρι που λέει κι ο λαός μας. Και όσο πιο πολλές φορές επαναλαμβάνεται, τόσο πιο πολύ δείχνει πως δε γίνεται πιστευτό .
Πως όμως να γίνει πιστευτό; Όταν εδώ και 60 χρόνια το μεγαλύτερο μέρος των λαών της υφηλίου, και ο λαός μας ένα παραπάνω,γνωρίζει πως στρατόπεδα συγκέντρωσης υπήρχαν στην περίοδο του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου και φτιάχτηκαν από τη χιτλερική Γερμανία, πως υπήρξαν και στη χώρα μας και συνεχίζουν να υπάρχουν και σήμερα από τους Αμερικανούς και Ευρωπαίους Ιμπεριαλιστές.
Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, δεν ανήκουν σε κάποιο σωφρονιστικό σύστημα. Ανήκαν και ανήκουν στη λογική που γέννησαν οι συνθήκες άμυνας και αντεπίθεσης του μεγάλου πολυεθνικού κεφαλαίου,όπως το περιβόητο "ιδιώνυμο" στην πατρίδα μας ,το "φασισμό" στην Ιταλία του Μουσολίνι,και το ναζιστικό Εθνικοσοσιαλισμό. Τη λογική των στρατοπέδων συγκέντρωσης,την επαναφέρει σήμερα ο ιμπεριαλισμός ,για να καθυποτάξει τους λαούς,και όσους δεν συμφωνούν με τις πολιτικές του σε μια χώρα,η σε πολλές μαζί.
Ο ιμπεριαλισμός όμως, δεν είναι κάτι που σχετίζεται μόνο με τη λογική των επεκτατικών πολιτικών και το γνωστό "imperium"της αρχαίας Ρώμης. Συγκεντρώνει τα πέντε στοιχεία, που ο Λένιν εξήγησε σε ένα από τα μεγαλειώδη έργα του, "ιμπεριαλισμός το ανώτατο και τελευταίο στάδιο του καπιταλισμού".
Ο ιμπεριαλισμός εκδηλώθηκε σε όλα του τα μήκη και πλάτη στη δεκαετία του σαράντα με το επίθετο του εθνικοσοσιαλισμού(η ναζισμού),και του φασισμού,που πολύ εύστοχα ο γραμματέας της τρίτης διεθνούς Γκιόργκι Δημητρώφ, είχε χαρακτηρίσει "ως την ανώτερη και πιο ανοιχτή μορφή τρομοκρατικής επίθεσης του κεφαλαίου εναντίον των λαών".
Ο ιμπεριαλισμός επαναλαμβάνει το εγχείρημα του ξανά,με το επίθετο του κοσμοπολιτισμού που είναι και αυτός φασισμός και μάλιστα πιο ξετσίπωτος,χωρίς τα ιδεολογήματα του Γιούντερ, του Κρίκ και του Ρόζενμπεργκ . Με τον "άξονα του κακού"όπως χαρακτηρίζει η κυβέρνηση των ΗΠΑ, η Ευρωπαϊκή Ένωση, και οι λοιπές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να είναι στο στόχαστρο και να αποτελεί μέγιστο τροχοπέδη στην ίδια του την ανάπτυξη, να προετοιμάζει πολέμους και νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης ακόμα και μέσα στις ίδιες του τις μητροπόλεις. Ο φασισμός δεν είναι κάποιο φυσικό φαινόμενο ούτε βεβαίως, γέννημα κάποιου « παράφρονα ». Αυτή εξέλιξη συνήθως βολεύει την ιδεολογική τη μήτρα της δικτατορίας των μονοπωλίων το κοσμοπολιτισμό, που πιστώνει τις πιο ανοιχτές τρομοκρατικές επιθετικές του μορφές,σε τάχατες "παρανοϊκούς" τύπους όπως ο Χίτλερ η σε τάχατες "βλάκες" όπως ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος. Η λογική αυτή δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο, από μια προσπάθεια συσκότισης της ιστορίας του χτες και του σήμερα και η προσπάθεια αναθεώρησης της μέσα από την πρόσφατη διάλυση της ΕΣΣΔ.
Είναι μια προσπάθεια ωραιοποίησης του καπιταλιστικού συστήματος στην ανώτερη μορφή του,η προσπάθεια Απόκρυψης, των γενεσιουργών οικονομικών - πολιτικών αιτιών και των κρίσεων μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα , που όσο πιο πολύ ανεβαίνει σκαλοπάτια ακόμα και σε αυτό το τελευταίο στάδιο του,τόσο πιο επιθετικός γίνεται στους λαούς, που δε διστάζει όχι μόνο να τους πολεμήσει με τα πιο ισχυρά και θανατηφόρα όπλα του, αλλά και όσους επιζήσουν σε περίπτωση ενός τέτοιου πολέμου,να είναι έτοιμος να τους κλείσει στα πιο απεχθή και πιο στυγνά στρατόπεδα συγκέντρωσης που πότε είναι το Άουσβιτς, πότε το Γκουαντάναμο και ποτέ οι φυλακές του Αμπου Γκραϊμπ.
Η απελευθερωτική προέλαση του Κόκκινου στρατού στο Άουσβιτς πριν 60 χρόνια εξαφανίζεται,και κάποιοι χαρακτηρίζουν τη βάση του τη Σοβιετική Ένωσή τη χώρα με τα τάχατες δικά της στρατόπεδα συγκέντρωσης που ο ίδιος ο Σολζενίτσιν (τον οποίο επικαλούνται) ,δήλωσε πως δεν υπήρξαν ποτέ,και πως ο ίδιος έτσι νόμιζε όταν έγραφε το γνωστό του βιβλίο "το αρχιπέλαγος των γκούλαγκ" .
Διαστρεβλώνουν την ιστορία και συγκρίνουν το σοβιετικό σωφρονιστικό σύστημα ,με τα κολαστήρια του Άουσβιτς του Νταχάου το Μπέλσεν,του Μαουτχάουζεν(όπου πάνω από 5.000.000 σοβιετικοί αιχμάλωτοι),μαζί με Έλληνες, Σέρβους, Πολωνούς, άλλους Ευρωπαίους και Ιουδαίους βασανίστηκαν και οι περισσότεροι απ' αυτούς πέθαναν. Συγκρίνουν τα κολαστήρια των ναζί με το σοβιετικό σωφρονιστικό σύστημα όπου πρώην κουλάκοι, μακρινά μέλη της τσαρικής οικογένειας, λευκοφρουροί Ουκρανοί εθνικιστές ακόμα και μέλη των φιλοναζιστικών και εγκληματικών οργανώσεων «Ουπάν»& «Χαλιτσίνα» (γνωστοί για την εγκληματική δράση τους στον πατριωτικό πόλεμο),μέλη των Εσθονικών wafen ss που δε διέφυγαν στη Γερμανία η στη δύση,κάποιοι απ' αυτούς βγήκαν ,είτε μέλη και στελέχη του ΚΚΣΕ,είτε αναμορφωμένοι και μετανιωμένοι για το παρελθόν τους. Ακόμα και σήμερα που ζουν κάποιοι απ' αυτούς ,(και δεν υπάρχει η Σοβιετική Ένωση φυσικά),δηλώνουν με πάσα ειλικρίνεια και εντιμότητα στα ντοκιμαντέρ που έχουν γυριστεί από έντιμους δημοσιολόγους πως δεν υπέστησαν καμιά βία,πως , μορφώθηκαν και έγιναν ολοκληρωμένες προσωπικότητες στα Γκούλαγκ,τα οποία απ' ότι λένε οι εν λόγω πρώην "τρόφιμοι"τους δεν είχαν ούτε τοίχιση αλλά τελικά ήταν πόλεις απομακρυσμένες στο βορρά.
Στα λεγόμενα από την τσαρική εποχή Γκούλαγκ, το μόνο κοινό που απέμεινε επί της ΕΣΣΔ σε αυτά ήταν το όνομα γιατί οι μέθοδες,δεν ήταν πια οι ίδιες,δεν ήταν πια απάνθρωπες αλλά ότι ανθρωπιστικότερο έχει δει μέχρι σήμερα το σωφρονιστικό σύστημα ολόκληρης της ανθρωπότητας.
από εκεί,πέρασαν και τεράστιες προσωπικότητες όπως ο στρατάρχης της Σοβιετικής Ένωσης Κωνσταντίν Ροκοσόφσκυ. Ο εν λόγω ήταν ένας εκ' τον απελευθερωτών του Άουσβιτς και στρατάρχης του 2ου Ουκρανικού Μετώπου στην απελευθέρωση των λαών την 9η Μάη του 1945.
Όταν ρωτήθηκε από το BBC λίγο πριν το θάνατο του το 1968,για τους συνειρμούς που προέκυψαν μέσα του όταν μπήκε στο Άουσβιτς σε σχέση με τη Σιβηρία,είπε:
«Οι μόνοι συνειρμοί που μπορώ να έχω,είναι πως στο Άουσβιτς μέρα με τη μέρα η ανθρωπότητα έκανε ένα ακόμα βήμα πέρα και απ' την κτηνωδία, ενώ στις φυλακές της χώρας μου,μέρα με τη μέρα η ανθρωπότητα ανέβαινε σκαλοπάτια ψηλότερα. Στα κολαστήρια της Πολωνίας και της Γερμανίας ανατρίχιαζες. Αυτό που διάβαζες στα μάτια των νεκρό - ζώντανων ήταν ο τρόμος, η απελπισία και το τέλος της αξιοπρέπειας από σκελετούς και όχι από ανθρώπινα όντα. Ενώ στις φυλακές της Σιβηρίας που έκανα και εγώ,διάβαζες Τολστόι, μάθαινες τι σημαίνει θέατρο, πολιτισμός. Αναλφάβητοι γίνονταν καθηγητές πανεπιστημίου, λαμπροί επιστήμονες και τεχνολόγοι,κινηματογραφιστές,λογοτέχνες,απλοί εργάτες και από κτηματίες κουλάκοι συνεταιριστές αγρότες με παιδεία και ειδίκευση. Στα κολαστήρια του ποταμού Βιστούλα η ανθρωπότητα πέθαινε ενώ στο σωφρονιστικό μας σύστημα η ανθρωπότητα ξαναγεννιόταν».
Όλοι αυτοί που γράφουν για στρατόπεδα συγκέντρωσης και στη Δύση και στην πρώην Σοβιετική Ένωση,που μιλούν για "ολοκληρωτικά καθεστώτα"(στην επιστήμη της κοινωνιολογίας δεν υπάρχει τέτοιος όρος), το μόνο που προσφέρουν στο δρόμο για την ιστορική αλήθεια,πέραν της ημιμάθειας είναι η προβοκάτσια το ψέμα και οι καλές υπηρεσίες στον Ιμπεριαλισμό .
Τιμή στη μνήμη των θυμάτων του Άουσβιτς, όπως και όλων των θυμάτων του αντιφασιστικού αγώνα, ακόμα και των βασανισμένων Ελλήνων αγωνιστών στους τόπους εξορίας,των κολαστήριων της Γιούρας,του Άι Στράτη, της Μακρονήσου,εκεί που πετούσαν ανθρώπους και γάτες μέσα σε δεμένα τσουβάλια στη θάλασσα, σημαίνει πρώτα απ όλα αγώνες του λαού κατά των αιτιών και των δυνάμεων που οδήγησαν στην γένεση του φασισμού και την αναπαραγωγή του στις σημερινές συνθήκες ως την κατάργησή τους.
Τιμή στα θύματα των τόπων εξορίας όπως το Άουσβιτς,που απελευθέρωσε ο τιμημένος κόκκινος στρατός σημαίνει αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας,ανάδειξη των αιτιών που προξενούν το φασισμό και το ναζισμό,κατάργηση των των λευκών κελιών της Τουρκίας και του Ισραήλ,του Αμπού Γκράϊμπ και του Γκουαντανάμο (που δεν είναι Αμερικανική βάση όπως της Σούδας,αλλά Αμερικανικό έδαφος,να 'ναι καλά ο Μπατίστα που υπόγραφε αποικιοκρατικές συμβάσεις).Τιμή στη μνήμη των θυμάτων του Άουσβιτς,σημαίνει πως βάζοντας στην ίδια μοίρα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, με το ανώτερο έως και σήμερα εποικοδόμημα που υπήρξε μέχρι σήμερα στην ανθρωπότητα που έδωσε πάνω από 20.000.000 κορμιά για να καταργηθεί ο φασισμός είναι ύβρις αν όχι συνειδητό έγκλημα για όλη την ανθρωπότητα!!!
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ.
