Υπάρχουν μερικά ζητήματα που αφορούν τον εν λόγω εγχειρίδιο που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1985 και σε εμάς έτυχε να πέσει στα χέρια μας κάπως καθυστερημένα στην έκδοση του 1987, ωστόσο δε δικαιολογείται να μην το γνωρίζουμε...
Κατά τη γνώμη ορισμένων, δεν αποτελεί "μπροσούρα", αλλά ένα βιβλίο που είναι γεμάτο συνεντεύξεις, "άσχετες" με τον οπορτουνισμό του Μίμη;
Κατά την τοποθέτηση μας στο πρώτο μέρος που ήταν αυτή:"Το είδαμε και το φωτογραφίσαμε, είναι ένας δυσεύρετος αχταρμάς ανάμεσα σε σοβαρά και εντελώς οπορτουνιστικά ρεύματα με συγγραφέα τον "πολυγραφότατο" Μ. Ανδρουλάκη", ένας αχταρμάς που προσπαθεί να γίνει κολυμβύθρα του Σιλωάμ για τους οπαδούς του οπρτουνισμού, μιας και σε αυτό το βιβλίο υπήρξαν και σοβαροί μελετητές του Μαρξισμού-Λενινσού ανακατεμένοι με στεγνούς σοσιαλδημοκράτες που δρούσαν ως ανατρεπτικά στελέχη μέσα στο ΚΚΣΕ και σήμερα κρατούν την παντιέρα του αντικομμουνισμού.
"Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 1987 και αποτελεί μνημείο οπορτουνισμού και μεταφυσικής σκέψης από τον πρόλογο του κι όλας.
Η σχέση του με το Μαρξισμό είναι τέτοια, όσο η σχέση του Συνασπισμού με την συνέπεια σε λόγους και έργα μιας και πατάει σε δυο βάρκες....
Γενικά είναι μια πολύ καλή "μπροσούρα" που από μέσα της απορρέει η παράνοια και ο απύθμενος οπορτουνισμός. Δυστυχώς κάτι τέτοιοι σαν το "συγγραφέα" αυτής της "μπροσούρας", πάλευαν για τη διάλυση της ΕΣΣΔ, μετατρέποντας το δράμα σε παρωδία για τους λαούς όλης της υφηλίου.", δεν παίρνουμε τίποτα πίσω....
Οι λόγοι της έδοσης αυτής ήταν η σταθερή προώθηση του οπορτουνισμού και το θολώματος που αυτός προξενούσε όταν παρατείθονταν συνθετικά δίπλα σε πραγματικά Λενινιστικές αρχές. Πέραν των 200 σελίδων με συνεντεύξεις, που αποτελούσαν μνημείο οπορτουνιστικής σκέψης στους "οικονομιστές" του Κρεμλίνου, (δηλαδή αυτούς που διέλυσαν την ΕΣΣΔ), αρχικά ιδεολογικά και μετέπειτα πολιτικά και οικονομικά, είναι και οι καμιά δεκαριά σελίδες από τον πρόλογο του ίδιου του Μ. Ανδρουλάκη, που κάνει προσπάθεια ωραιοποίησης του τότε επερχόμενου "νέου" και ταυτόχρονα τόσο παλαιού δεξιού οπορτουνισμού, που για σημαία του είχε την μετέπειτα γκλάσνοστ και περεστρόικα.
Αν αυτό το βιβλίο δεν είναι μπροσούρα οπορτουνισμού, τότε ποιο είναι, όταν σε αυτό καθαγιάζεται η λογική της γενικευμένης συναίνεσης στην υποδόρια ανατροπή του σοσιαλισμού και προωθείται μεθοδικά και αταλάντευτα η εξ' ολοκλήρου ισοπέδωση του σοσιαλισμού και η μεταρρύθμιση του σε κάτι άλλο. Ότι υπάρχουν και σοβαροί δημοσιολόγοι που παρουσιάζονται εδώ, αυτοί χάνονται στο κύριο που είναι η συνολικότερη διαστρέβλωση και φυσικά στον πρόλογο που ουσιαστικά μας παραπέμπει εκεί, στον οπορτουνισμό δηλαδή.
Το πρώτο κεφάλαιο είχε τίτλο: "ΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΗΜΕΡΑ-ΑΥΡΙΟ"
Σε αυτό το κεφάλαιο ο Μίμης παίρνει συνέντευξη από τον ιδεολογικό "πατριάρχη" του Γκορμπατσοφισμού τον Βαντίμ Ζαγκλάντιν :
Ποιος είναι αυτός: Αυτός που διετέλεσε μεταξύ άλλων ως Αντιπρόεδρος του Συλλόγου για την ευρώ-ατλαντική Συνεργασία (AEAC), στην προώθηση των δεσμών μεταξύ της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ.
Στην συνέντευξη επίσης προωθεί την συνείδηση της κοινωνικής ειρήνης και της γεφύρωσης των διαφορών ανάμεσα σε σοσιαλισμό και σοσιαλδημοκρατία...
Το δεύτερο κεφάλαιο είχε τον τίτλο "Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ; Ο ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ ΣΕ ΠΟΙΟΤΙΚΑ ΝΕΑ ΦΑΣΗ".
Σε αυτό ο Μίμης παίρνει συνέντευξη στον Γιούρι Κράσιν.
Ποιος είναι αυτός; Καθηγητής κοινωνικών επιστημών και στέλεχος του ιδρύματος Γκορμπατσόφ. Είναι ιδεολογικός καθοδηγητής της φράξιας που παλεύει στην ομαλή μετάβαση του σοσιαλισμού στη δημοκρατία.
Πολλά από τα έργα του χρηματοδοτήθηκαν από το ΝΑΤΟ...
Στην συνέντευξη του στο εν λόγω βιβλίο αναπτύσσει με ένα πιο "σοσιαλίζοντα λόγο", τα ακριβώς τα ίδια πράγματα, υμνώντας την "κοινωνική αυτοδιαχείριση" δηλαδή το αντιμαρξιστικό μοντέλο του Μπουχάριν...
Το τρίτο κεφάλαιο έχει τον τίτλο "ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ: ΜΙΑ ΟΧΙ ΑΠΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ"
Σε αυτό ο Μίμης παίρνει συνέντευξη στον Αλεξέι Σεστοπάλ.
Στην συνέντευξη του στο εν λόγω βιβλίο αναπτύσσει τα σύνθετα προβλήματα που θα προκύψουν στον κομμουνισμό, εδώ δεν έχουμε κάτι μεμπτό, ωστόσο όμως την περίοδο που έγινε η συνέντευξη, ο κομμουνισμός αποτελούσε το όραμα που θα έρχονταν διαμέσου της περεστρόικα, δηλαδή της αντεπανάστασης...
Ένα από τα βασικά κεφάλαια του βιβλίου είναι η συνέντευξη με το Νικολαϊ Πετράκοφ και φέρει τον τίτλο "ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ.
Εδώ σε όλο τους μεγαλείο αναπτύσσονται οι νόμοι της αγοράς.
Οι θεωρίες για τις "εμπορευματικές σοσιαλιστικής παραγωγής" ή "του σοσιαλισμού με αγορά", η αποδοχή του νόμου της αξίας ως νόμου του κομμουνιστικού τρόπου παραγωγής που λειτουργεί και στη φάση της αναπτυγμένης σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
Φυσικά υπάρχουν και συνεντεύξεις από σοβαρούς μελετητές που ουδέποτε απώλεσαν τον τίτλο τιμής, τον τίτλο του κομμουνιστή, ωστόσο όμως σε αυτούς είτε γίνονται ερωτήσεις με οπορτουνιστικά χαρακτηριστικά, είτε αναπτύσσεται ένας διάλογος απομακρυσμένος απ' τη τότε σοσιαλιστική οικοδόμηση, με σκοπό την εστίαση του σοσιαλισμού στο παλλαϊκό κράτος.
Να πούμε εδώ πέρα πως εμείς εδώ απλά τη γνώμη μας εκφράζουμε, η οποία δεν είναι θέση του κόμματος για το βιβλίο αυτό και αυτό το γράφουμε για εκείνους που μας φόρτωσαν στο μέιλ, αυτά τα χαρακτηριστικά....
Η γνώμη μας εξάλλου για τον Ανδρουλάκη δεν ήταν ποτέ και η καλύτερη δυνατή ακόμα και την περίοδο που οι οπορτουνιστές τον έλεγαν "μέγα"....
Ράδιο Κολλεκτίβα
