Να ποιος είναι ο Συνασπισμός(έργα και ημέρες).
Με βάση τα γεγονότα των τελευταίων ημερών αυτοί που οχυρώθηκαν στα Γκαιμπελικού τύπου επιχειρήματα, εξαπολύοντας με χυδαίο τρόπο μύδρους ενάντια στο οργανωμένο λαϊκό κίνημα δεν έκαναν τίποτα άλλο απ' το να πετάξουν τη μπάλα στην εξέδρα και με τη λογική του πες - πες κάτι θα μείνει. Με τον τρόπο αυτό οι Συριζάτοι και κοτεράτοι προσπαθούν να αναδείξουν τον υπέρ επαναστατικό τους ρόλο μέσα απ' τη μικροαστική τους μικρότητα.
Για να δούμε όμως ιστορικά ποιοι είναι οι κύριοι του Συν/Σύριζα και ποιος ο ρόλος τους στον γενικευμένο αποπροσανατολισμό της κοινωνικής συνείδησης, ούτως ώστε με τη λογική "στρίβειν δια του αρραβώνος" να περαστούν όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που προωθεί η αγαπημένη τους Ε.Ε.
1990-1991:
Πρωταγωνιστούν στη διάχυση διάλυση του κόμματος στον τότε ενιαίο Συνασπισμό σε πολιτικό επίπεδο για να μπορέσει η "αριστερά" να λειτουργεί ενιαία και συντονισμένα, πάνω στη λογική της δημιουργίας ενός τρίτου πόλου.
Πρωταγωνιστούν στη διάχυση του κόμματος στον τότε ενιαίο Συνασπισμό, με το αιτιολογικό της μετατροπής της κοινωνίας από βιομηχανική σε μεταβιομηχανική, καταργώντας σε ιδεολογικό επίπεδο την εργατική τάξη, η οποία κατ' αυτούς αντικαταστάθηκε από τη Σύγχρονη τεχνολογία, άρα δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης κόμματος της εργατικής τάξης, εφόσον αυτή δεν υπάρχει, άρα δεν υπάρχει και ο λόγος ύπαρξης του Κ.Κ.Ε.
Πρωταγωνιστούν στο παρασκήνιο και διαδίδουν "ιδεολογικές" στρεβλώσεις για την ΕΣΣΔ, υιοθετώντας όλο το ιδεολογικό οπλοστάσιο των ιμπεριαλιστών για το Σοσιαλισμό, ενώ ταυτόχρονα κάνουν προσπάθειες να αφομοιωθούν αυτές απ' το σύνολο των μελών και στελεχών του κόμματος.
Η προσπάθεια αυτή, μαζί με τη προσπάθεια κατάργησης του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, ως βασική αρχή λειτουργίας του κόμματος πέφτει στο κενό.
1991-1993:
Οι πρώτες δημοσκοπήσεις με πρωταγωνιστές κυρίως την "Ε", και τα συγκροτήματα που είναι κοντά στο ΠΑΣΟΚ, μετά την αποχώρηση απ' το κόμμα εκείνων των στελεχών που έφυγαν προς το Συνασπισμό, δίνουν σε αυτόν ποσοστά της τάξης του 15-17% και στο ΚKE, τα ισχνά ποσοστά του 1,8-2,5%, δημιουργώντας ένα ασφυκτικό και απογοητευτικό πεδίο δράσης στο λαϊκό κίνημα, που τότε βρίσκονταν στην εντατική.
Την περίοδο εκείνη (την πιο δύσκολη περίοδο για το κόμμα και τη ΚΝΕ), τα στελέχη του ΣΥΝ(προερχόμενα απ' τη διάσπαση του κόμματος), πρωταγωνιστούσαν σε μια άνευ προηγουμένου αντικομμουνιστική εκστρατεία διαδίδοντας στο κόσμο το παραμύθι του ανανήψαντα που γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα εκ των έσω, ενώ έκαναν πρώτoi τη φρικτή εξομοίωση σοσιαλισμού με τον φασισμό. Ήταν αυτοί πρώτοι οι του ΣΥΝ που πλάσαραν τα περί κόκκινου και φαιού φασισμού στη χώρα μας.
Με τη πραξικοπηματική διάλυση της ΕΣΣΔ, ο ΣΥΝ βγάζει ανακοίνωση και μιλάει για την επερχόμενη εποχή της διαρκούς παγκόσμιας ειρήνης πανηγυρίζοντας ουσιαστικά για τη διάλυση της ΕΣΣΔ, ενώ στη βουλή μαζί με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ψηφίζει τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, παίζοντας το παιχνίδι των Γερμανών ιμπεριαλιστών στα Βαλκάνια και υποβοηθώντας στη δημιουργία προτεκτοράτων στη περιοχή. Οι ψήφοι των παραπάνω λίγο αργότερα πυροδοτούν τον εμφύλιο στη πρώην Γιουγκοσλαβία και ανάβουν το φυτίλι για αλλαγές συνόρων στη περιοχή, η χώρα μας δέχεται το πρώτο χαστούκι με το λεγόμενο "Μακεδονικό". Έχοντας βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του και ο Συνασπισμός και ενώ είναι και αυτός υπεύθυνος για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, το 1992 συμμετέχει στα "σκοπιανοφαγικά συλλαλητήρια" και δια στόματος του Λ. Κύρκου κατηγορούν το ΚΚΕ με το αλήστου μνήμης "όλοι είμαστε εδώ πλην Λακεδαιμονίων". Μάλιστα, σε εκείνη την ίδια δήλωση ο Λ. Κύρκος, ωραιοποιώντας επιπλέον τον εθνικιστικό χαρακτήρα της «λαοσύναξης», που δονούνταν από τις ιαχές «Φωτιά φωτιά στα σκοπιανά σκυλιά» (!), υποστήριζε:«... Η εκδήλωση... δεν είχε τίποτα επιθετικό, εξτρεμιστικό...».
«Επρόκειτο για μια τεράστια λαϊκή εκδήλωση που τη χαρακτήριζε η έντονη ευαισθησία απέναντι σε οποιαδήποτε προσπάθεια αμφισβήτησης των συνόρων της ελληνικής Μακεδονίας, πλαστογράφησης της ιστορίας, υφαρπαγής της ιστορικής κληρονομιάς» (Λ. Κύρκος, «Αυγή», 15/2/1992.
Όσο για την «Αυγή», απηχώντας τις θέσεις του ΣΥΝ για το συλλαλητήριο, έγραφε στο πρωτοσέλιδό της για τα όσα είχαν διαδραματιστεί μια μέρα πριν στη Θεσσαλονίκη:
«Εντυπωσιακό το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης. ΠΑΛΜΟΣ ΜΕ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ».Και συνέχιζε:
«Με ωριμότητα, που έπεισε και τους πλέον δύσπιστους, αλλά και πατριωτικό παλμό, εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες από όλη τη Μακεδονία εξέφρασαν χτες σε μια συγκέντρωση με ιδιαίτερη μαζικότητα και ενωτικό χαρακτήρα την εθνική ευαισθησία τους και την αποφασιστικότητά τους να προασπίσουν την ακεραιότητα, την ιστορία και την πολιτιστική κληρονομιά του ελληνισμού...» («Αυγή», 15/2/1992).
Ιούλιος του 1992, στη βουλή επικυρώνεται με τους ψήφους των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Συνασπισμού, η στρατηγική συνθήκη του Μαάστριχτ, την οποία υπερψήφισε με χέρια και με πόδια ο ΣΥΝ.
Πρόκειται για μία συνθήκη που καθορίζει τις αρχές και τις στρατηγικές επιλογές του μεγάλου κεφαλαίου στην παιδεία, στην υγεία, στο ασφαλιστικό, στις ελαστικές μορφές απασχόλησης και όχι εργασίας, και γενικότερα αποτελεί τον μπούσουλα της διεθνούς και εγχώριας πλουτοκρατίας στο πόλεμο με την εργατική τάξη και τα μεσαία στρώματα.
Ήταν ο Συνασπισμός αυτός που πρώτος επιτίθονταν στο ΚΚΕ, ως δογματικό και πως θα απολογηθεί στους "πολίτες" για το ατόπημα του να μην το ψηφίσει και να μην δώσει την ευκαιρία να φάνε με τα χρυσά κουτάλια της ΕΕ.
Ονόμαζε διεθνισμό τη λευκή και πράσινη βίβλο, τις 4 ελευθερίες του Μαάστριχτ και φυσικά ποτέ δεν απώλεσε την ηθική του στήριξη σε αυτή τη συνθήκη.
Μέχρι τις εκλογές του 1993 ο ΣΥΝ, έχει ψηφίσει το σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων που νομοθέτησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη και είχε υιοθετήσει το ΠΑΣΟΚ, όπου χέρι - χέρι βάδιζαν μαζί, αν και του έκανε συνεχώς παρατηρήσεις για την προσκόλληση του σε λαϊκίστικα συνθήματα και πως δεν εξευρωπαΐζεται όσο πρέπει.
Στο συνδικαλιστικό κίνημα οι εκπρόσωποι του, παίρνουν θέσεις που όλοι οι άλλοι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, δεν τολμούν να πάρουν αφήνοντας τους στήλη άλατος.
Τον Οκτώβριο του 1993 ο ΣΥΝ δεν μπαίνει στη βουλή, ωστόσο οι εφημερίδες των εκδοτών που πρόσκεινται στο ΠΑΣΟΚ, γράφουν για μεγάλη οπισθοχώρηση του νέου σε σχέση με το παλαιό.
1993- 2000:
Παρότι δεν μπαίνουν στη βουλή παλεύουν μέσα απ' τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΣΕ και τις ΑΔΕΔΥ, για το πέρασμα στον εργασιακό μεσαίωνα και τις ιδιωτικοποιήσεις.
Όταν το ΠΑΣΟΚ το 1997 έφερε στη βουλή το δεύτερο μέρος των ιδιωτικοποιήσεων του ΟΤΕ και των άλλων πρώην ΔΕΚΟ ο τότε ΣΥΝ την και τις υπερψήφισε ως καινοτομία, ενώ έλεγε πως αυτό θα αναδείξει τη συμμετοχή των εργαζομένων στη διοίκηση και στις αποφάσεις γι ατο μέλλον του οργανισμού. Τώρα να υποθέσουμε πως δε γνώριζε τις βασικές αρχές του λεγόμενου λαϊκού καπιταλισμού η "κάτι σάπιο συνέβαινε στο βασίλειο της Δανιμαρκίας";
Την ίδια περίοδο με πρωταγωνιστή το νέο αρχηγό του ΣΥΝ τον Ν. Κωνσταντόπουλο αρχίζουν τα σενάρια χτισίματος της Κεντροαριστεράς και οι δηλώσεις για τις καταχρηστικές απεργίες αγροτών, φοιτητών και μαθητών και λοιδορούνται ως υποκινούμενες απ' το ΚΚΕ και τη ΚΝΕ, ενώ στο ζήτημα των Ιμίων, ο ΣΥΝ είπε σχεδόν τα ίδια με αυτά που δήλωσε ο Κ. Σημίτης στη Βουλή, το μόνο που δεν είπε ήταν το "ευχαριστούμε την κυβέρνηση των ΗΠΑ".
Με το που επιστρέφει στη βουλή το φθινόπωρο του 1996 ο ΣΥΝ, συστρατεύται με το ΠΑΣΟΚ, σε όλες τις στρατηγικές επιλογές. Επιθέσεις σε αγρότες, μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενους, ψηφίζει ΠΑΡΟΝ(δηλαδή) "νίπτει τας χείρας", για τη συνθήκη του Άμστερνταμ και τις επόμενες δυο χρονιές συμμετέχει στην απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, (ελαστικά ωράρια απασχόλησης) και στη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, αλλά και στη Βουλή.
Συμφωνεί με τη συνθήκη της Μαδρίτης που υπέγραψε η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και στην ουσία αφήνει στην ΕΕ, το δικαίωμα να χαρακτηρίσει τα σύνορα της χώρας.
Συμφωνεί σε όλα τα νέα σχέδια Γ. Παπανδρέου, που έχουν να κάνουν με το διαχωρισμό των ναρκωτικών σε μαλακά και σκληρά, δηλαδή με την ελεύθερη διακίνηση ναρκωτικών.
Αποδέχεται ψηφίζοντας "ΠΑΡΟΝ", τη συμφωνία Σένγκεν, αλλά ταυτόχρονα τις κατηγορεί ως αντιδημοκρατικές. Είναι η περίοδος που ξεκινάει το πάτημα πάνω σε δύο βάρκες, απ' τη μία ψηφίζει και απ' την άλλη βγάζει ανακοινώσεις ενάντια σε ότι υπερψήφισε.
Υιοθετεί το αντιλαϊκό 35ωρο της Γαλλικής Σοσιαλδημοκρατίας χωρίς πενθήμερο και επτάωρο και βάζει την πρώτη ουσιαστικά ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια του 8ωρου-7ωρου, ενώ όπου είναι συγκάτοικος με το ΠΑΣΟΚ σε δήμους και Νομαρχίες προωθεί την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, αρχικά τις τουριστικές περιοχές.
Το 1999, αποδέχεται το σύμφωνο σταθερότητας με προσθήκες μετατροπής που θα ευνοούν τους "πολίτες". Στη περίπτωση Οτσαλάν, τηρεί "σιγήν ιχθύος", αλλά στο ξεκίνημα του πολέμου στη Νέα Γιουγκοσλαβία, στελέχη του ΣΥΝ, στις τηλεοράσεις κατακεραυνώνουν το "σφαγέα" Μιλόσεβιτς, και στην ουσία με το γνωστό πρόσχημα των "ανθρωπίνων δικαιωμάτων", μαζί με το τότε ΝΑΡ τις πρώτες μέρες των βομβαρδισμών, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, βλέπει όχι σφαγή απ' τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ, αλλά ομαδικούς τάφους του Μιλόσεβιτς.
Ειδικά το ΝΑΡ, απ' το 1997 μιλάει για τους "αστούς Σέρβους που οι προλετάριοι Κοσσοβάροι, θα ανατρέψουν σύντομα".
Ποιος η ποία δε θυμάται τα στελέχη του ΣΥΝ κ. Μίχα, Παπαγιαννάκη, Παπαδημούλη και Χατζησωκράτη στις τηλεοράσεις να ωρύονται στα κανάλια για το έγκλημα του ΚKE, να συμπαρασταθεί στο Σερβικό λαό και να πείσει το 90% λαού για τον τότε άδικο πόλεμο;
Στην πορεία ο ΣΥΝ, όπως και το αδελφό ΠΑΣΟΚ, τα γύριζαν στα λόγια, αλλά στις πράξεις συνέχιζαν να πατούν πάνω σε δυο βάρκες. Φυσικά όταν είναι κάποιος ενάντια στον πόλεμο του ΝΑΤΟ και μετά συμμετέχει στα συμπόσια που για τον Μ. Κλίντον, είναι ανακολουθία λόγων και έργων και φυσικά δείχνει τον πολιτικό καιροσκοπισμό του φορέα που τον εκφράζει.
Μέχρι το 2000 ο ΣΥΝ, έχει αποδεχθεί το σύνολο των αντιλαϊκών νόμων που το ΠΑΣΟΚ, προωθεί μέσω της ευρωενωσιακής πολιτικής και φυσικά ο ΣΥΝ συνεχώς δηλώνει πως η ΕΕ, μπορεί και πρέπει να γίνει το αντίπαλο δέος στις ΗΠΑ ζητώντας επιτάχυνση της ολοκλήρωσης, αλλά πρώτα ζητάει να αποκτήσει και πολιτική οντότητα, διαμέσου της παραπέρα πολιτικής και νομικής ενοποίησης. Αποδέχεται τα πάντα απ' το Ευρώ και την ΟΝΕ, με περισσότερη μεταρρύθμιση, έως και την ενοικίαση εργαζομένων που έχει νομοθετήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ απ' το 1998 με τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης.
2000-2008:
Στην ευρωβουλή ψηφίζει ότι πιο αντιλαϊκό, αποδέχεται το ρόλο των Ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων που είναι ο πολιτικός βραχίονας της ΕΕ και συμμετέχει στο κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς που είναι μια απ' τα ίδια. Σε αυτό συμμετέχει το Γαλλικό ΚΚ, (ιδρυτής του κοινωνικού φόρουμ), το οποίο δια του Ρομπερ Υ, τότε ΓΓ της ΚΕ κάνουν rave party στα γραφεία της ΚΕ και προσωρινά αποφασίζουν μετονομασία και αλλαγή συμβόλων.
Αυτό δεν επιτευχθεί με την παρέμβαση χιλιάδων μελών του που συγκέντρωσαν ένα μεγάλο αριθμό υπογραφών.
Στο Ευρωκοινοβούλιο ο Συνασπισμός δια του σημερινού κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του, του κ. Αλαβάνου στη τρίτη ψηφοφορία ψήφισε υπέρ των μεταλλαγμένων λίγο πριν αναλάβει πρόεδρος.
Το 2001 ο Ν. Κωνσταντόπουλος μετά απ' το συμβάν των δίδυμων πύργων κατηγόρησε το KKE ότι με τις δηλώσεις που κάνει και με τις κινητοποιήσεις που πραγματοποιεί προωθεί την λογική της νομιμοποίησης της τρομοκρατίας, ενώ ο κ.Κουλογλου στη ΝΕΤ, απορούσε με τη θέση του και αδυνατούσε να την καταλάβει. Μερικά χρόνια αργότερα, άλλα μας έλεγε στα ντοκυματέρ του.
Την περίοδο του πολέμου στο ΙΡΑΚ, μαζί με τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, φτιάχνουν το Κοινωνικό Φόρουμ και κατεβαίνουν σε διαδηλώσεις με αυτούς που έχουν παραδώσει λιμάνια, αεροδρόμια, εθνικό εναέριο χώρο και τη Σούδα για να βομβαρδίζεται το Ιράκ.
Στους δήμους, όπου έχουν συμπράξει με το ΠΑΣΟΚ η με άλλες συνιστώσες "ανταρτών" του, ψηφίζουν την αύξηση τω δημοτικών τελών, αποδέχονται με όλες αυτές τις συνιστώσες και με το "όλον ΠΑΣΟΚ", τη παραπέρα ιδιωτικοποίηση των δήμων, μη ζητώντας τα χρωστούμενα απ' τον προϋπολογισμό του κράτους.
Μαζί με το ΠΑΣΟΚ προωθούν το πρόγραμμα Θησέας που είναι οι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στους δήμους με ότι αυτό συνεπάγεται.
Το 2003, μετονομάζονται σε Συνασπισμός της Αριστεράς, των Κοινωνικών κινημάτων και της Οικολογίας (ΣΑ.Κ.Ο) και στις εκλογές το 2004, κατεβαίνουν στις εκλογές με τον ΣΥΝΡΑ, σημερινό ΣΥΡΙΖΑ(την ονομασία αυτή την οφείλει στον τηλέπαθο, όπως και την ονομασία ΣΑΚΟ χεχε).
Στο σχέδιο ΑΝΑΝ, πήρε την απαράδεκτη θέση υπέρ του σχεδίου, κατηγορώντας ΚΚΕ, ΑΚΕΛ και προεδρία της Κύπρου, για εθνικισμό και για διχοτόμηση της νήσου.
Απ' το 2004 και μετά προσπαθεί να διασωθεί και να εγκλωβιστεί στις αγκαλιές της νεολαίας και εφόσον δεν την ελέγχει γιατί ως γνωστόν "δεν έχει νεολαία", θα πατάει σε δυο βάρκες, απ' τη μία με τη στάση των στελεχών του θα αποδέχεται τη Μπολώνια, το Μπέργκεν, τη Πράγα τη συνολικότερη ιδιοτικοποίση της παιδείας και της εισόδου των επιχειρήσεων σε σχολεία και πανεπιστήμια και απ' την άλλη θα πετάει κορώνες για τις γενιές των 700 τώρα 400 ευρώ κλπ, και μη έχοντας σταθερή πολιτική πρόταση όπου βρίσκει "τυρί" θα τρέχει.
Όμως όπου υπάρχει τυρί μπορεί να υπάρχει και φάκα και "οι στημένες δημοσκοπήσεις" που γέμιζαν το απόβαρο του με παραπάνω ωφέλιμο φορτίο, τους έκανε ζημιά και τρέχουν με τα "κινήματα της ανοικτής αγκαλιάς" που χωρούν τα πάντα μέχρι και προβοκάτορες.
Ο δρόμος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι ο ίδιος με αυτόν του 1991 και οι όποιες αλλαγές του είναι για το "θεαθήναι", εξάλλου την πολιτική τους επιλογή κεντρικά (το Μαάστριχτ), δεν το έχουν απολέσει. Απ' τη μια δεσμεύεται στο GUE/NGL για τη συνολική καταδίκη του 65ωρου και απ' την άλλη το ψηφίζει χωρίς καμία περιστροφή, με τη λογική ότι ο ανενεργός χρόνος "θα πληρώνεται". Να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι δηλαδή.
Όσο γι' αυτούς που είναι στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και διαφωνούν με τα έργα και τις ημέρες του, και παρά τις καλές τους προθέσεις που ενδεχομένως να έχουν, πρέπει να σκεφτούν πως δεν έπαιξαν κανένα σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση αυτού του μικροαστικού μορφώματος , αλλά και ούτε στο μέλλον θα παίξουν, γιατί πολύ απλά αυτό το μόρφωμα ως κόμμα - παράταξη στελεχών, είναι ξεκομμένα απ' το λαϊκό στοιχείο και μπαλατζάρουν είτε ως σοσιαλιστές στων σαλονιών, είτε ως σοσιαλιστές της "βιτρίνας".
Ράδιο Κολλεκτίβα.
