Ο περιβόητος «λιμός» της Ουκρανίας

Ο περιβόητος «λιμός» της Ουκρανίας

Από τη νίκη ακόμα της μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης άρχισαν οι εγκληματικές πράξεις των καπιταλιστών και των ντόπιων οργάνων τους, εναντίο του νέου σοβιετικού κράτους. Άρχισαν με την ξένη επέμβαση του 1917-1923, κορυφώνονται με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, συνεχίζονται με την Κορέα και το Βιετνάμ και καταλήγουν στη διάβρωση της πολιτικής και στρατιωτικής δομής της Σοβιετικής ένωσης τα τελευταία μεταπολεμικά χρόνια (από την εποχή του Χρουστσώφ, ως τον Γκορπαρτσόφ και το Γέλτσιν).

Η οργανωμένη αντικαθεστωτική συνωμοσία παρέμεινε ενεργός όλα αυτά τα χρόνια, ίσως, επειδή δεν είχαν εφαρμόσει από την αρχή κάποια «σκληρότερα μέτρα» εναντίο στην οργανωμένη επίθεση των καπιταλιστικών κρατών και των ντόπιων συνεργατών τους, αφού ένα καινούριο σοσιαλιστικό καθεστώς δεν είναι δυνατόν αλλά και εύκολο να επιβιώσει μέσα σ΄ ένα κόσμο οργανωμένων εχθρικών κρατών.

Πολλές επαναστάσεις, πολιτικού, κοινωνικού ή απελευθερωτικού χαρακτήρα από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας δεν πέτυχαν πάντα τους σκοπούς των γιατί δεν θεμελιώθηκαν σωστά. Στις αρχές του 1945 κάνει την εμφάνισή της στο ναζιστικό τύπο της Γερμανίας, αλλά και στον αμερικάνικο, μια νέα αντισοβιετική (και ιδιαίτερα αντισταλινική) εκστρατεία, γνωστή με τον στομφώδη τίτλο «το ουκρανικό ολοκαύτωμα».
Στις γερμανικές εφημερίδες πρώτο εμφανίζεται ένα κείμενο ανωνύμου αρθογράφου όπου αναφέρεται ότι «… ο λιμός έπληξε την Ουκρανία κατά το παρελθόν έτος, εξ αιτίας της αντιαγροτικής πολιτικής του Στάλιν, οδήγησε στο θάνατο χιλιάδες αγρότες, που δεν συμφωνούσαν με το αιμοσταγές μπολσεβίκικο καθεστώς…. Το έγκλημα αυτό του Στάλιν αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, για το οποίο δεν είναι δυνατόν να αδιαφορεί η πολιτισμένη ανθρωπότητα και ιδίως διότι η Ουκρανία αποτελεί ζωτικό χώρο για ολόκληρη την Ευρώπη….».

Το άρθρο αυτό γίνεται σύνθημα αντισοβιετικής εκστρατείας, για τον αντιδραστικό τύπο της Ευρώπης και της Αμερικής.

Η κατηγορία περί «γενοκτονίας» επαναλαμβάνεται κυρίως από Αμερικανούς και Άγγλους αρθογράφους, που προσθέτουν στα άρθρα τους και «προσωπικές μαρτυρίες» χωρίς να έχουν ποτέ επισκεφθεί τη Σοβιετική Ένωση. Χαρακτηριστική υπήρξε μια ανταπόκριση ενός δημοσιογράφου της αμερικανικής εφημερίδας Tbe Nativon που περιέγραφε με φρίκη λεπτομέρειες «…τα σκελετωμένα παιδιά, που έψαχναν να βρουν κάτι στα σκουπίδια, στην Ουκρανική πόλη του Χάρκοβου….».

Και όμως, όπως ανακοίνωσαν επίσημα οι σοβιετικές αρχές (και επιβεβαίωσαν έγκυροι δημοσιογράφοι και πολιτικοί της Δύσης), …ουδέποτε υπήρξε λιμός στην Ουκρανία, μετά το πέρας του Εμφυλίου πολέμου, και ουδέποτε έγινε κατάσχεση της αγροτικής παραγωγής, η οποία, μάλιστα, το έτος 1934 υπήρξε μεγαλύτερη από κάθε άλλη χρονιά…».
Όπως αποδείχτηκε αργότερα, αυτή η σχεδόν παγκόσμια αντισοβιετική εκστρατεία οφείλονταν σε προσωπική εκστρατεία πρωτοβουλία του Χίτλερ, που το καλοκαίρι του 1934, είχε φέρει σε προσωπική επαφή τον πολυεκατομμυριούχο Αμερικανό εκδότη Χέρφτ (1888-1955) με Γερμανούς συναδέλφους του για την έκδοση, και την επέκτασή της σε παγκόσμια κλίμακα, αυτής της εκστρατείας.

Για το περίφημο αυτό «Ουκρανικό ολοκαύτωμα» η αντισοβιετική προπαγάνδα δεν περιορίστηκε μόνο στον τύπο. Από το καλοκαίρι του 1934 ως το τέλος του 1936 κυκλοφόρησαν πάνω από 300 βιβλία (τα περισσότερα γερμανικά και αμερικανικά) στα οποία με ψεύτικα στοιχεία, ως και χαλκευμένες στατιστικές ανέβαζαν τον αριθμό των νεκρών από το λιμό και εκτελεσθέντων ως αντικαθεστωτικών Ουκρανών σε 15 εκατομμύρια (!) δηλαδή το 25% του όλου πληθυσμού της Ουκρανίας κατά την εποχή αυτή.

Όπως αποδείχτηκε αργότερα, όλες σχεδόν οι μακάβριες φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν σ΄ αυτά τα βιβλία ήταν παρμένες από διάφορα έντυπα της εποχής του λιμού του 1922 και από σφαγές Ουκρανών από τους Γερμανούς και τους άλλους Ευρωπαίους κατά την εισβολή τους στην Ουκρανία και την Κριμαία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, όταν τα ξένα στρατεύματα προχωρούσαν σε βάθος στα ρωσικά εδάφη για να βοηθήσουν τις συμμορίες του Βραγκελ και του Κολτσάκ που μαζί με τους άλλους επεμβασίες αποσκοπούσαν στην κατάπνιξη του σοβιετικού καθεστώτος από τα πρώτα χρόνια της επιβολής του. Τελικά όλη αυτή η αντισοβιετική εκστρατεία είχε κάποιο αντίκτυπο στις απληροφόρητες μάζες, κυρίως στην Γερμανία και στις ΗΠΑ, ως και σε μια μερίδα Ρώσων εξηγκρέδων που ζούσαν σε χώρες του εξωτερικού, και νοσταλγούσαν την ανασύσταση του παλαιού τσαρικού καθεστώτος.

Και μετά την ελεεινή αυτή εκστρατεία εντάθηκαν τα άμεσα, ή έμμεσα κρούσματα εχθρικών ενεργειών εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης και του κομμουνισμού γενικότερα.

Παρ΄ όλα αυτά η οικονομία της Σοβιετικής Ένωσης σημείωνε σημαντικές προόδους και το βιοτικό επίπεδο του λαού βελτιώνονταν αισθητά.

Την ίδια εποχή και συγκεκριμένα στις 16 του Μάη του 1935, στο πλαίσιο των έργων οικοδόμησης, που με επιμονή υποστήριξε ο Στάλιν, εγκαινιάζεται το περίφημο μετρό της Μόσχας, που θεωρήθηκε ως ο τελειότερος και καλύτερος αστικός σιδηρόδρομος στον κόσμο, γεγονός που ανησύχησε και τους Άγγλους και τους Γερμανούς οι οποίοι δεν ανέμεναν τέτοια πρόοδο στη σοβιετική τεχνολογία.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μόλις δυο μέρες αργότερα «… η αγγλική κυβέρνηση επέτρεψε στη Γερμανία, κατά παράβαση της Συνθήκης των Βερσαλλιών, τον επανεξοπλισμό της…», με το αιτιολογικό ότι είναι δίκαιο να φροντίζει για την άμυνά της, προς αντιμετώπιση ενός «εξ΄ Ανατολών» κινδύνου και για την εξασφάλιση της ειρήνης στη Βαλτική θάλασσα.

Λευτέρης Ηλιάκης

ΥΓ* Δημοσιεύεται σήμερα στην εφημερίδα "ΑΛΗΘΕΙΑ" (βδομαδιάτικη εφημερίδα του λαού) και εφημερίδα της ΝΕ Χανίων του ΚΚΕ, με την άδεια του συντρόφου συγγραφέα.