Στα τέλη της δεκαετίας του '80, και στις αρχές της δεκαετίας του '90, οι ανατροπές των σοσιαλιστικών κρατών και της ΕΣΣΔ, αποτέλεσαν το εναρκτήριο λάκτισμα, της χωρίς όρια κλιμακούμενης επίθεσης του ιμπεριαλισμού εναντίων όλων των λαών και των μέχρι τότε κατακτημένων με αίμα και υπέρτατες θυσίες δικαιωμάτων του.Η επίθεση ξεκίνησε με την γνωστή τακτική των ιμπεριαλιστών, που δεν είναι άλλη από την μέθοδο της σαλαμοποίησης, η οποία προωθείται σιγά και μεθοδικά. Οι ιμπεριαλιστές με αυτό τον τρόπο τροχιοδρομούν τα σχέδια τους μέχρι τον τελικό στόχο. Η σαλαμοποίηση, είναι η πλέον ενδεδειγμένη μέθοδος χειραγώγησης των λαών. Στοχεύει κυρίως στην κοινωνική συνείδηση της εργατικής τάξης, των φτωχών και μεσαίων λαϊκών στρωμάτων, ούτως ώστε σε βάθος χρόνου αυτή αρχικά να εξαφανιστεί, να χαλιναγωγηθεί και τέλος και να μεταλλαχθεί σε συνείδηση του συνηγόρου του διαβόλου, δηλαδή να γίνουν οι λαοί κατήγοροι του ίδιου τους του εαυτού. Να γίνουν ταξικοί αυτόχειρες υιοθετώντας την εχθρική για αυτούς ταξική συνείδηση των ιμπεριαλιστών που δεν είναι άλλη απ’ τη κοινωνικής συνείδηση της κοινωνικής συναίνεσης και του κοινωνικού αυτοματισμού.
Ξεκινά κυρίως με φαινομενικά επιστημονικές θεωρίες, όπως αυτή των αρχών της δεκαετίας του '90, του «τέλους της ιστορίας» όπου ήταν και ο τίτλος ενός βιβλίου του κυρίου Φουκουγιάμα. Ο τίτλος αυτός ευνοούσε τις επιδιώξεις των ιμπεριαλιστών. Ήταν μια βελούδινη θεωρία που καταργούσε την αναγκαιότητα για το σοσιαλισμό και προσάρμοζε το μέλλον σε ένα αέναο καπιταλισμό, όπου όλα μοιάζουν με "παράδεισο".
Μια άλλη θεωρία οι οποία παρουσιάστηκε στη περίοδο του μεσοπολέμου, η οποία προλείανε το έδαφος για το φασισμό ήταν η θεωρία του "ολοκληρωτισμού", μια θεωρία της Χάνα Αρέντ, η οποία με ένα εξόχως αντιεπιστημονικό τρόπο, προσπαθούσε να βάλει σε ένα τσουβάλι το σοσιαλισμό με τις ιδέες που κήρυττε ο Μουσολίνι και μετέπειτα ο Χίτλερ(ο οποίος και σε θεωρητικό επίπεδο είχε πάμπολλες διαφορές με τον Ιταλό δικτάτορα γιατί εικονικά εστιάζονταν στη ρομαντική κοινωνιολογία των Κρικ, Γιούντερ, Ρόζενμπεργκ), δηλαδή ακόμα και οι φασίστες και οι εθνικοσοσιαλιστές είχαν μεγάλες διαφορές μεταξύ τους κάνοντας ειδικά μετά το πόλεμο τη θεωρία του "ολοκληρωτισμού" ανίσχυρη.
Στη δεκαετία του '90 και μετά βέβαια, το αντεπιστημονικό "τέλος των ιδεολογιών" του κυρίου Φουκουγιάμα και η θεωρία του ολοκληρωτισμού επανήλθαν. Το γεγονός αυτό δεν ήταν τυχαίο, εντάσσονταν σε αυτού του τύπου τις σαλαμοποιημένες "λεπτές χειρουργικές επεμβάσεις" στις συνειδήσεις των λαών, και προωθούσαν τη διαστρέβλωση και τη παραχάραξη της ιστορίας επίσης με βελούδινο και αντιεπιστημονικό τρόπο, όπου ο μαύρος φασισμός , συναντούσε το "κόκκινο" ενώ ο τελευταίος παρουσιάζονταν ως ακόμα πιο αιμοσταγής!!!
Παράλληλα με αυτές τις προσπάθειες ιδεολογικής χειραγώγησης, προωθούνταν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, οι πιο αντιλαϊκές και αντεργατικές συνθήκες, οι οποίες προλείαναν το έδαφος για ακόμα χειρότερες μέρες για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά λαϊκά στρώματα σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. Ταυτόχρονα έκαναν ένα δεύτερο γύρο λοβοτομής στις συνειδήσεις των λαών εγκαθιδρύοντας τις μέθοδες του μονόδρομου, της ταξικής συνεργασίας και υποταγής στο μεγάλο κεφάλαιο και στους ιμπεριαλιστές και ενώ οι ίδιοι περνούσαν τη λογική του ταξικού τους μίσους, κάνοντας μια σειρά από πολέμους, διαλύοντας χώρες κατ' επιταγή τους όπως τη Γιουγκοσλαβία , επειδή δεν μπήκαν στην τότε ΕΟΚ το 1988.
Φυσικά ο ιμπεριαλισμός δεν σταμάτησε εκεί, μετά από πολλές προσπάθειες του για τη προώθηση της παραχάραξη της ιστορίας πίστεψε πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να τη νομιμοποιήσει κι όλας, ενώ προηγουμένως το "εξώγαμο παιδί" του με τις μυστικές υπηρεσίες η "τρομοκρατία", χρησιμοποιήθηκε ως άλλοθι για νέες επιθέσεις εναντίων των λαών με μια σειρά από αντιτρομοκρατικές ρυθμίσεις που καταργούσαν ακόμα και το τεκμήριο της αθωότητας, ενώ όποιος δεν είναι από "τούδε και έπειτα" με τους ιμπεριαλιστές θα είναι εν δυνάμει εχθρός και πρέπει να συντριφθεί.
Λαοί ολόκληροι, όπως του Ιράκ, Ιράν, της Παλαιστίνης, της Λ.Δ.Κορέας του Αφγανιστάν και άλλοι μαζί μ' αυτούς, βαφτίζονται ως" ο άξονας του κακού" και ετοιμάζονται να δεχτούν τα πυρά του ιμπεριαλισμού, τα οποία φυσικά δεν θα είναι μόνο λεκτικά αλλά θα είναι έως και πυρηνικά Μέσης ισχύος, κάποιες απ' αυτές ήδη τα έχουν δεχτεί.
Για να γίνει φυσικά κατορθωτό αυτό, και να αρθούν όλες οι αντιστάσεις από τους λαούς (τη στιγμή που οι ίδιοι οι λαοί έχουν αρχίσει να σκέφτονται πολύ σοβαρά πως η ανατροπή του σοσιαλισμού ήταν κυρίως μια μέγιστη ήττα γι αυτούς, η μεγαλύτερη ήττα τους σε όλη την ανθρώπινη ιστορία), οι ιμπεριαλιστές της Ε.Ε άρον άρον, με 409 μαριονέτες, πληρωμένους και μη-πράκτορες του ιμπεριαλισμού, προώθησαν προς ψήφιση στην Ευρωβουλή ένα νέο κατάπτυστο κείμενο που προσπαθεί να εξισώσει το σοσιαλισμό της ανθρωπιάς, με το ναζισμό της κτηνωδίας, το ναζισμό που είναι παιδί του ιμπεριαλισμού. Αυτό δεν συμβαίνει τυχαία, κάθε φορά που ο ιμπεριαλισμός χρειάστηκε να πάρει τις πιο ανοιχτές τις πιο τρομοκρατικές επιθετικές του ενέργειες εναντίον των λαών, κατέφευγε πάντα και μόνιμα αρχικά στον αντικομουνισμό, έβγαζε τα κομμουνιστικά κόμματα παράνομα η ιμη-παράνομα και μετά στραγγάλισε ανεμπόδιστα λαούς ολόκληρους.
Το έκανε πάνω από 68 φορές μεταπολεμικά με Νατοϊκό-κινούμενες δικτατορικές κυβερνήσεις σε Λατινική Αμερική, Ελλάδα, Ασία, Αφρική και Ευρώπη. Όμως τα πιο τρανταχτά παραδείγματα ήταν αυτά της δεκ του '30, όταν οι ιμπεριαλιστές εξόπλιζαν τους Χίτλερ, Μουσολίνι, Χίρο-Χίτο, Φράνκο, Αντονέσκου, και μονάρχες όπως ο Μπόρις της Βουλγαρίας και άλλου είδους "φρούτα" όπως ο ναύαρχος Μίκλος Χόφκιν σε Ουγγαρία, ο Μεταξάς σε Ελλάδα, τα πολεμοκάπηλα φασιστοειδή σε Φινλανδία , η τη κυβέρνηση του Κουϊσλιγκ σε Νορβηγία που πρωταγωνίστησαν προ του 2ου και κυρίως στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ενώ κύριο χαρακτηριστικό τους ήταν πάντα οι διωγμοί, οι βασανισμοί τα κρεματόρια και τα στρατόπεδα συγκεντρώσεων, ο ευνουχισμός του συνδικαλιστικού κινήματος, η επιθέσεις στα λαϊκά δικαιώματα, οι προκλήσεις και η ασέβεια σε γείτονες χώρες.
Για να γίνουν όμως όλα αυτά, έπρεπε να περάσουν στην παρανομία τα κομμουνιστικά κόμματα, να μονιμοποιηθεί και να νομιμοποιηθεί αρχικά στη συνείδηση της πλειοψηφίας του κόσμου, ότι ο κομμουνισμός σα ιδεολογία είναι ο πατέρας όλων των δεινών και μόλις γίνει αυτό, τότε θα αρχίσουν να διώκονται με νόμιμο τρόπο πρώτα οι κομμουνιστές και μετά όλοι οι άλλοι. Τότε όπως και σήμερα στον αντικομουνισμό πρωταγωνιστούσαν και πρωταγωνιστούν οι σοσιαλδημοκράτες .
Ήταν και συνεχίζει να είναι η συνειδητή προσπάθεια από την πλευρά του ιμπεριαλισμού, της μετατόπισης των ευθυνών του, για την εξαθλίωση που ο ίδιος προξενούσε και συνεχίζει να προξενεί στους λαούς, προς στους κομμουνιστές και τα Κομμουνιστικά Κόμματα και μετά τους ίδιους τους λαούς συνθλίβοντας τους τελικά, αφού τα οδοφράγματα της υπεράσπισης των δικαιωμάτων τους τα Κομμουνιστικά Κόμματα θα έχουν τεθεί εκτός μάχης και οι ιμπεριαλιστές, οι πληρωμένοι και οι άμισθοι κονδυλοφόροι του και πράκτορες του , Γκαουλάϊτερ και το χαφιεδολόι θα κυριαρχούν .
Όσες φορές στην ιστορία πέτυχε ο Αντικομμουνισμός η πιο οργανωμένη δηλαδή προσπάθεια, απ την πλευρά του ιμπεριαλισμού να κατασυκοφαντηθεί αρχικά ο σοσιαλισμός, να σπιλωθεί με τόνους λάσπης και ψέματος, να παραχαραχθεί η ίδια η ιστορία των λαών και οι δυνατότητες που αυτοί έχουν. Τόσες φορές ακόμα πέτυχε η ίδια η ιστορία των λαών να μην αποτελεί μπούσουλα για να ξαναφτιάξουν οι ίδιοι οι λαοί το μέλλον τους στα μέτρα και τα σταθμά που τους αναλογούν, μέτρα και σταθμά που δεν είναι άλλα από την αξιοπρέπεια και την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Όσες φορές τα Κομμουνιστικά Κόμματα μπήκαν στο περιθώριο και έγιναν παράνομα, άρχιζε η καταλήστευση και η αποκαθήλωση των λαών απ' τις πιο χρυσές και πιο λαμπρές σελίδες τις ιστορίας που οι ίδιοι οι λαοί είχαν γράψει, στις πιο μαύρες και σκοτεινές, στο βόρβορο και στο έρεβος της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, το πιο βίαιο και ταξικό μίσος των αρχόντων, που προορίζουν τους λαούς για κάτι λιγότερο από δούλους.
Ο Αντικομμουνισμός τελικά, είναι το πρώτο στάδιο της πιο χυδαίας και ελεεινής καταλήστευσης των λαών και στις ιστορίας τους. Είναι το βούτυρο στο ψωμί των πιο επιθετικών και κτηνωδών διαθέσεων των ιμπεριαλιστών, είναι η αναθέρμανση των πιο βίαιων και χαμηλών ενστίκτων των ιμπεριαλιστών, είναι η για μία ακόμη φορά εκκόλαψη του αυγού του φιδιού και η βαρβαρότητα σ' όλο της το μεγαλείο, είναι το μίσος όχι μόνο στην εργατική τάξη, αλλά και στην ίδια την ανθρωπότητα. Αυτοί οι οποίοι μιλούν ότι ο κομμουνισμός σαν ιδεολογία εκτρέφει τη βία γιατί εκτρέφει την ταξική πάλη, είναι οι ίδιοι που στάζουν το μεγαλύτερο ταξικό μίσος και δηλητήριο εναντίον της εργατικής τάξης και το φτωχών λαϊκών στρωμάτων, ενώ παράλληλα καλλιεργούν την ταξική συνεργασία (δηλαδή τη δουλεία). Στο πάθος τους οι ιμπεριαλιστές για ταξική κυριαρχία, δηλαδή για τη συνέχιση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, δηλαδή για τη διαιώνιση της αποκόμισης όλο και περισσότερο κέρδους, είναι ικανοί να δημιουργήσουν νέους παγκόσμιους πολέμους με νέα κρεματόρια και με νέα στρατόπεδα συγκεντρώσεων εναντίον όλων όσοι αντιδρούν στη νέα τάξη πραγμάτων τους, που είναι τόσο νέα όσο και αυτή του Χίτλερ.
Εξάλλου η καλή ΕΕ χρηματοδοτεί της λεγεώνες των SS, σε όλες τις πρώην Βαλτικές χώρες και σε μια σειρά χώρες οι κομμουνιστικές νεολαίες βγαίνουν παράνομες.
Αυτό λοιπόν είναι ο Αντικομουνισμός και το νέο αντικομουνιστικό εμετούργημα που 409 απολογητές του ιμπεριαλισμού ψήφισαν, κοιτάζει στο μέλλον γιατί ο σοσιαλισμός είναι νομοτέλεια και το ξέρουν και αυτό προσπαθούν να αποκλείσουν τους λαούς απ’ την ιστορική τους αποστολή τη κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Επειδή η παραχάραξη της ιστορίας από τους αντικομουνιστές έχει πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας, και όλοι αυτοί προσπαθούν να βάλουν τα κομμουνιστικά κόμματα και την κομμουνιστική ιδεολογία στο ίδιο τσουβάλι με το φασισμό, είναι αυτοί που δίνουν τροφή και μάσκα οξυγόνου στο τέρας του φασισμού για να ξαναγεννηθεί.
Οι ιμπεριαλιστές, θέλουν με κάθε τρόπο και σε κάθε περίπτωση οι λαοί να ξεχάσουν πως το φασισμό το νίκησε κυρίως η μεγάλη Σοβιετική Ένωση και ο τιμημένος Κόκκινος στρατός που σύντριψε πάνω από 620 μεραρχίες των ναζί.
Οι ιμπεριαλιστές, θέλουν με κάθε τρόπο και σε κάθε περίπτωση οι λαοί να ξεχάσουν ότι χωρίς τα ΚΚ και τη πρωτοπόρα δράση τους δε θα υπήρχαν σοβαρά, παρά μόνο εικονικά αντάρτικα στην Ευρώπη, όπως αυτά των Γάλλων ΜΑΚΙ, όπως επίσης θέλουν με κάθε τρόπο και σε κάθε περίπτωση οι λαοί να ξεχάσουν ότι το τρίτο Ράιχ δε θα είχε νικηθεί χωρίς τη συμβολή της Σοβιετικής ένωσης.
Ωστόσο σήμερα οι ίδιοι ιμπεριαλιστές είναι αυτοί οι οποίοι κατηγορούν ακόμα και τον Ουίνστον Τσόρτσιλ γιατί στην πορεία άλλαξε τη πολιτική του ενδοτισμού του Τσάμπερλεν και συμμάχησε με τη Σοβιετική Ένωσή. Είναι οι ίδιοι οι οποίοι προσπάθησαν το 2006 στην κοινοβουλευτική συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης να περάσουν το αντικομμουνιστικό μνημόνιο και ο Αντικομμουνισμός να γίνει κανόνας και ο φασισμός πάρει σάρκα και οστά.
ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΕΚΤΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΕΝΩΣΙΑΚΗΣ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΥΣΤΕΡΙΑΣ , ΟΙ ΛΑΟΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ ΤΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ. ΘΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΝ ΣΤΗ ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΩΝ 409 ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΩΝ-ΦΑΣΙΣΤΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ ΜΑΚΡΥΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ. Η ΕΞΟΜΟΙΩΣΗ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟY ΕΙΝΑΙ «ΥΨΙΣΤΗ ΥΒΡΙΣ», Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΥΒΡΙΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.
ΕΠΕΙΔΗ ΟΙ ΛΑΟΙ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΌΣΟΙ ΔΕ ΞΕΡΟΥΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ, ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΚΤΡΩΜΑΤΑ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ ΣΤΗ ΠΡΑΞΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΚΟΜΑ.
ΕΠΕΙΔΗ ΟΙ ΛΑΟΙ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΌΣΟΙ ΔΕ ΞΕΡΟΥΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ, ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΚΤΡΩΜΑΤΑ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ ΣΤΗ ΠΡΑΞΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΚΟΜΑ.
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ.
