Η τοποθέτηση γνωστή, όπως και οι πολιτικοί φορείς που την είχαν πρώτο - προβάλει στις αρχές του 20ου αιώνα είναι επίσης γνωστοί. Αυτοί που την είχαν εφεύρει, απ’ τη μια είναι οι μεγάλοι «υπέρ - επαναστάτες» (πριν και μετά από ένα κρισιακό φαινόμενο, αλλά ποτέ τη στιγμή που αυτό εκδηλώνεται), ενώ ταυτόχρονα διέπονται από πάγιες μικροαστικές αντιλήψεις. Η πολιτική αυτή θέση είχε ονομαστεί «Τροτσκισμός»(απ' το δημιουργό της) και ήταν, είναι και θα είναι μια αρκούντως θετικιστική, σε γενικές γραμμές μικροαστική - συμβιβαστική και εντελώς αντεπαναστατική θεώρηση των πραγμάτων που έλεγε.«Ο σοσιαλισμός δεν μπορεί να εγκαθιδρυθεί σε μια μόνο χώρα». Άρα, τέρμα οι «εθνικοί δρόμοι για το σοσιαλισμό», δηλαδή τέρμα ο σοσιαλισμός. Αυτά τα ισχυρίζονταν πρώτος, ο ιδεολογικός εκπρόσωπος του θετικιστικού η μεταφυσικού σοσιαλισμού το 1909, ο οπορτουνιστής Νταβίντοβιτς Μπρονστάιν, γνωστός ως (Τρότσκι) ως ο τότε αρχηγός της ομάδας «ΜΕΖΡΑΒΙΕΝΚΑ» και γίνονταν ένα ακόμη καρφί που χτυπούσε πισώπλατα, αλύπητα χυδαία αρχικά το Λένιν και μετέπειτα το Στάλιν με τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα.
Το 2004 στη κεντρική προεκλογική συγκέντρωση στην Ομόνοια, ο τότε πρόεδρος του ΣΥΝ/ΣΥΝΡΑ(έτσι αποκαλούνταν τότε ο νεογέννητος ΣΥΡΙΖΑ τον οποίο βάφτισε ΣΥΡΙΖΑ ειρωνικά ο «Τηλέπαθος»), Ν. Κωνσταντόπουλος αλλά και κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής του συνέντευξης , τον αντέγραψε, σαν ένας άλλος Νεοτροτσκιστής τύπου Τόμμυ Τζόουνς. Όμως όλες αυτές οι απόψεις απηχούν τέλεια στο μεγάλο κεφάλαιο και τους συνδαιτυμόνες του, ενώ ταυτόχρονα αποτελούν πάγιο αίτημα της ΕΕ να υποκαταστήσει το σκληρό γι' αυτό σοσιαλισμό του μακρινού και απωτέρου μέλλοντος, με μια αταξική και καθόλου σοσιαλιστικής κατεύθυνσης σοσιαλδημοκρατία που θα της κάνει καλύτερα τη δουλειά όταν το λαϊκό κίνημα βρίσκεται σε έξαρση. Μπορεί η συγκεκριμένη τοποθέτησή, να ήταν η θέση του κόμματός του, όμως αποτελεί και αναγκαιότητα της ΕΕ η δημιουργία ενός ακόμη Ευρωπαϊκού πολιτικού κόμματος της «Ευρωπαϊκής Αριστεράς».
Στο προγραμματικό συνέδριο του ΣΥΝ, που έγινε στα τέλη του Μάη του 2004, οι προτάσεις της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής, οι οποίες και ψηφίστηκαν από τα μέλη του συνεδρίου, έβαζαν στόχο το «σοσιαλισμό με ελευθερία και δημοκρατία», με ποια δημοκρατία όμως και πια στοιχεία ελευθερίας, αυτά της ΕΕ; Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά και εδώ έχει μεγάλη σημασία να αναδειχθούν κάποιες πλευρές που αυτομάτως αποκαλύπτουν κάποιες άλλες. Να συμπληρώσουμε ότι μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει η παραμικρή αλλαγή και μόλις παρουσιαστεί το υπό προετοιμασία πρόγραμμα του ΣΥΝ, να είστε σίγουροι και σίγουρες πως δε θα υπάρξει η παραμικρή διαφοροποίηση. Η μόνη διαφορά που θα υπάρξει θα είναι πως ανάμεσα στη λογική της ενσωμάτωσης για να μη «στεναχωρηθούν» οι λοιπές παράμετροι του ΣΥΡΙΖΑ θα μπουν από τη κλειδαρότρυπα και κάποιες «ρετουσαρισμένες υπέρ-επαναστατικές κορώνες» για να έχουμε μια πλήρη εικόνα του δυαδικού κόσμου της εν λόγω παράταξης, γιατί κόμμα για μας δεν είναι, αφού είναι και με το «κλέφτη και με το νοικοκύρη». Απ’ τη μια χαμογελάει στο «κλέφτη» και απ’ την άλλη χαριεντίζεται με το «νοικοκύρη» και φυσικά για κλέφτη δε βλέπει την άρχουσα τάξη αλλά τα φτωχά λαϊκά στρώματα που στη Κουμουνδούρου στη κυριολεξία τα απεχθάνονται. Από δικό τους στέλεχος έχει ακουστεί και μάλιστα δημόσια τη λίγο πριν τη διάσπαση του 1991 «ότι οι εργάτες είναι ανήθικοι γιατί παρενοχλούν τις κόρες τους.» και νομίζεται πως έχουν αλλάξει από τότε; Κούνια που σας κούναγε, δείτε τι ψηφίζουν στα σωματεία - συνδικάτα κλπ, «βασιλικότεροι του βασιλέως» αφήνοντας άφωνους ακόμα και τους εκπροσώπους της ΔΑΚΕ…..
Η ΕΕ είναι ένας γνήσιος απόγονος της ένωσης του άνθρακα και του χάλυβα (ΕΚΑΧ) και αυτό αποδείχτηκε με τη σύνταξη του ευρωσυντάγματος και της ευρωσυνθήκης όπου οι δημιουργοί της εν λόγο συμφωνίας είναι και οι τωρινοί προύχοντες της! Παρά τις αντιθέσεις που αυτοί έχουν, όλοι μαζί συμφωνούν για την περιστολή των δικαιωμάτων και των όσων συνεπάγονται, με στόχο και σκοπό τη διεύρυνση των τεσσάρων ελευθεριών της ΕΕ, που δεν είναι άλλες από τις: α)Ελευθερία μετακίνησης κεφαλαίου, β) Ελευθερία μετακίνησης εργατικού δυναμικού, γ) Ελευθερία μετακίνησης εμπορευμάτων και δ) Ελευθερία μετακίνησης υπηρεσιών, όλα προς τέρψη του μεγάλου κεφαλαίου και των αναγκών του! Για αυτές τις ελευθερίες ενδιαφέρεται η ΕΕ των μονοπωλίων προσδοκόντας να πραγματοποιήσει τα καπιταλιστικά - ιμπεριαλιστικά της οράματα, στα πλαίσια της δημιουργίας ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων, που προβλέπεται μέσα απ τη συνθήκη της Νίκαιας!
Σ’ αυτή την Ευρώπη του κεφαλαίου τα μεγάλα κράτη που τώρα γίνονται περισσότερο «χαλίφης στη θέση του χαλίφη»και μάλιστα με νομική υπόσταση, δε θα επιτρέπεται η κάθοδος στην πολιτική κομμάτων που είναι είτε ενάντια στην ΕΕ, είτε θα αποφασίζουν μόνα τους πέραν των αποφάσεων των προϊσταμένων αρχών, αρχών που (σύμφωνα με την Ευρωσυνθήκη) θα προέρχονται υποχρεωτικά από τις 4 ηγέτιδες δυνάμεις της ΕΕ, παρά τις αντιθέσεις που έχουν αυτές. Δεν θα έχει καμία σημασία αν θα είναι κεντροδεξιά , κεντροαριστερά, η απλά δεξιά η αριστερά κόμματα, μιας και οι Κεντρικές τους Επιτροπές και τα εκτελεστικά τους γραφεία θα υπάρχει η πλειοψηφία των ηγεμόνων που θα βγαίνουν πλειοψηφικά όπως στις ανώνυμες εταιρίες. Αυτό το προβλέπει ρητά και κατηγορηματικά το πρώην ευρωσύνταγμα και η συνέχεια του η ευρωσυνθήκη! Φυσικά στα εδάφια της παρατηρεί κανείς πως κόμματα όπως το ΚΚΕ, που πολύ ορθά δεν αποδέχονται τα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα, πιθανόν να τα δούμε και παράνομα, εφόσον αυτό θέλει η ΕΕ . Αυτά ως προς την ΕΕ και την στρατηγική της, που είναι η στρατηγική του μεγάλου κεφαλαίου.
Ως προς το ΣΥΝ τώρα. Ένας είναι ο στόχος του, ο οποίος όπως τον παρουσιάσουν στο ΣΥΝ μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω της «ευρωπαϊκής ενοποίησης»,ενώ αναφέρουν χαρακτηριστικά: «Η ευρωπαϊκή Αριστερά έχει αποδεχτεί τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, γιατί θεωρεί πως αυτή ευνοεί τους δικούς της στόχους. Αφού η ιστορική πείρα διδάσκει πως ο σοσιαλισμός δεν μπορεί εγκαθιδρυθεί σε μια μόνη χώρα, το πεδίο ταξικών, κοινωνικών, πολιτικών και ιδεολογικών αγώνων που ανοίγει η πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης συνιστά το πραγματικό έδαφος, όπου ο καταστατικός της στόχος μπορεί να αποβεί ρεαλιστικά εφικτός»...
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, παραχαράζοντας ακόμα και την ιστορία, ουσιαστικά απορρίπτει ακόμα και την ιδέα για πάλη σε εθνικό επίπεδο με στόχο το σοσιαλισμό! Από αυτή και μόνο την παράγραφο μπορεί εύκολα να αντιληφθεί κάποιος ότι ο ΣΥΝ, ως υπέρμαχος της «ευρωπαϊκής ενοποίησης» επιχειρεί να πείσει -στην ουσία όμως να παραπλανήσει τα λαϊκά κινήματα - ότι οι σημερινοί και αυριανοί αγώνες τους είναι μάταιοι, αφού, τα πάντα εναπόκεινται στην «πανευρωπαϊκή» ή «παγκόσμια» διάσταση. Προφάσεις εν αμαρτίαις! Φυσικά, η τέτοια προσέγγιση δεν έχει καμιά σχέση με την αναγκαιότητα, που προβάλλουν τα ριζοσπαστικά κινήματα και κόμματα για διεθνή συντονισμό και προώθηση της αντιμονοπωλιακής, αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Ο «σοσιαλισμός» του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, είναι ένας «καταστατικός στόχος», ο οποίος δεν μπορεί να «παλευτεί» στα στενά όρια της Ελλάδας όπως ισχυρίζεται, άρα, μέσα στα σύνορα της χώρας είναι καλύτερη η ...υποταγή στην καπιταλιστική πραγματικότητα και η δημιουργία «κεντροαριστερών σχημάτων» διαχείρισης της εξουσίας. Στα πλαίσια, όμως, της «Ευρωπαϊκής Αριστεράς», ο «σοσιαλισμός με δημοκρατία και ελευθερία», θα μπορούσε να είναι ένας στόχος ...εφικτός! Ένας στόχος, όμως, που και αυτός με τη σειρά του, περιορίζεται στο «μπράβο» των κυβερνήσεων της Γαλλίας, της Γερμανίας και του Βελγίου, επειδή δήθεν αντιστάθηκαν στην επέμβαση των ΗΠΑ το 2003 στο Ιράκ, ενώ είχαν παραδώσει τον εθνικό τους εναέριο χώρο για πέρασμα απ αυτόν τα Β-52… «Η αντίσταση της Ευρώπης ενάντια στην «αυτοκρατορική» στρατηγική των ΗΠΑ όντως αποτελεί υπόθεση και της ευρωπαϊκής Αριστεράς», έχει υποστηρίξει κατά καιρούς ο Ν. Κωνσταντόπουλος ο Αλαβάνος και ο νεότευκτος Τσίπρας. Μια «αντίσταση» που περνάει μέσα από τη στήριξη της δημιουργίας του «Ευρωστρατού» και της κοινής εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ», όπως την οραματίζεται ο ΣΥΝ και η «Ευρωπαϊκή Αριστερά» του.
Η πολιτική του ΣΥΝ δεν έχει σχέση με το σοσιαλισμό, ούτε σε εθνικό, ούτε σε «ευρωπαϊκό» επίπεδο. Οι πολιτικές κορόνες των έως τώρα προέδρων του ΣΥΝ, εξυπηρετούσαν και εξυπηρετούν τη μικροπολιτική στρατηγική του κόμματος για ψάρεμα ψήφων και τίποτα περισσότερο, προσφέροντας όμως συγχρόνως πολύτιμες υπηρεσίες στο καπιταλιστικό σύστημα. Ο «σοσιαλισμός» του ΣΥΝ δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο μια θολούρα.
Εκεί στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχουν βγάλει απ’ τη κατάψυξη όλες τις χρεοκοπημένες Νεοτροτσκιστικές παραθεωρίες του Τόμμυ Τζόουνς στηρίζοντας «ψύχη τε και σώματι» απόλυτα τις Κεϋνσιανικές σοσιαλδημοκρατικές πολιτικές του ΠΑΣΟΚ, κόντρα τάχατες «στις νεοφιλελεύθερες επιλογές» της κυβέρνησης της ΝΔ. Περιορίζονται στη σκανδαλολογία που έχει ανοίξει το ΠΑΣΟΚ και η σοσιαλδημοκρατία βγάζοντας λάδι το σύστημα που γεννά κάθε λογής «οικονομικό-πολιτικό-ταξικό» σκάνδαλο στηρίζοντας παράλληλα όλες τις βασικές αντιλαϊκές επιλογές του μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου μαζί με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ.
Αυτό που είναι σίγουρο και αδιαμφισβήτητο είναι ότι όχι μόνο δε βάζουν στόχο την ανατροπή του μονοπωλιακού καπιταλισμού, αλλά πολύ περισσότερο, απορρίπτουν και αποκηρύσσουν παντελώς τη στρατηγική που οδηγεί εκεί και μάλιστα μετά βδελυγμίας...
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ.
