Τετάρτη 18 Ιουνίου 2008
Ευρω-σύνθήκη μια ακόμη αντιλαϊκή παράμετρος
Ευρω-σύνθήκη μια ακόμη αντιλαϊκή παράμετρος
Η ευρωσυνθήκη δεν είμαι κάποιο Σύνταγμα ό πως τα αστικά συντάγματα που γνωρίσαμε μέχρι σήμερα. Η ευρωσυνθήκη αποτελεί το πιο αντιδραστικό κρίκο και όλων εκείνων των συνθηκών όπου έγιναν και υπογράφηκαν, στη δεκαετία του 1990 από τις χώρες της τότε Ευρωπαϊκής Ένωσης των 15 και στην πορεία τους απέδειξαν την πιο αντιλαϊκή τους φύση, ακόμα και στα νέα κράτη-μέλη των 25 πριν ακόμα αυτά μπουν.
Η ευρωσυνθήκη αποτελεί τη συμπύκνωση όλων των μέχρι σήμερα αντιδραστικότατων συνθηκών.Συνθηκών που συνενώνουν την αντιλαϊκή δομή και φύση τους, με τα ολοένα πιο «φρέσκα» και πιο αντιλαϊκά δεδομένα και ενισχύονται παραπέρα με αυτή τη νέα ακόμη αντιδραστικότερη συνθήκη, κάνοντας την Ε.Ε.,το απόλυτο αντεργατικό ,αντιλαϊκό φρούριο. Στην καπιταλιστική Ευρωπαϊκή Ένωσή που είναι απόγονος της Ένωσης Άνθρακα και Χάλυβα, δεν χωράνε λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών.
Η έννοια "λαϊκή εξουσία" και "λαϊκή περιουσία", σύμφωνα με την ευρωσυνθήκη,"ισοδυναμούν με επίθεση στα ανθρώπινα δικαιώματα" και πρέπει να εκδιωχθούν, ενώ ο σοσιαλισμός που προχώρησε την ανθρωπότητα μερικούς αιώνες μπροστά (και που χωρίς αυτόν ολόκληρη η Ευρώπη θα ήταν ακόμα υπό ναζιστική επιρροή) , ισοδυναμεί με αυτό που ο σοσιαλισμός πολέμησε και νίκησε την 9η Μάη του 1945.
Στην ευρωσυνθήκη δε χωράει φιλολαϊκή πολιτική ούτε η Ε.Ε. μπορεί να μετατραπεί με κανένα τρόπο και κανένα μέσο σε Ευρώπη των λαών.
Σε αυτή την καπιταλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν μπορεί να υπάρξει "Ευρώπη των λαών".
Δε γίνεται με κανένα τρόπο και δεν μπορεί να γίνει ποτέ, ούτε καν στη σφαίρα της φαντασίας. Δε μπορεί να υπάρξει «άλλη», πιο φιλολαϊκή Ευρώπη μέσα στον καπιταλισμό και κατ' επέκταση δε μπορεί να υπάρξει φιλικά προσκείμενο στους λαούς, «άλλου τύπου» ευρωσυνθήκη σε αυτό το σύστημα. Δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί διότι τα μέσα παραγωγής κατέχονται απ' τις διεθνείς μονοπωλιακές Ενώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης , οι οποίες βρίσκονται σε ένα διαρκή ανταγωνισμό με τις άλλες ανταγωνίστριες δυνάμεις. Νομοτελειακά οι ενώσεις αυτές την ίδια στιγμή, έχουν ως κύριο στόχο την αύξηση της παραγωγής και την αύξηση της κερδοφορίας, δηλαδή της «υπεραξίας», δηλαδή της «εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο», όπως πολύ εύστοχα είχαν αποδείξει οι παμμέγιστοι Μαρξ και Ενγκελς στο μεγαλειώδες έργο τους «ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ».
Η Ε.Ε. θα είναι το πεδίο της πιο άγριας και χυδαίας εκμετάλλευσης "ανθρώπου από άνθρωπο", χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα και όποτε αυτό πάει να διεκδικηθεί θα βγαίνουν μέχρι και τα "τάνκς" του Ευρω-στρατού για να αποκαταστήσουν την τάξη και να βάλουν τον εσωτερικό εχθρό τους λαούς δηλαδή σε τάξη και «ασφάλεια».
Η ευρωσυνθήκη είναι η απόλυτη συνέχεια της Συνθήκης του Μάαστριχτ, του Άμστερνταμ, της Νίκαιας, της Λισσαβόνας και των άλλων αυτού του τύπου συνθηκών που προέκυψαν έως και σήμερα. Είναι ο κοινωνός των πιο αντιλαϊκών συμφωνιών που υπογράφηκαν από το 1990 έως και σήμερα, όπως η συμφωνία του Σένγκεν και το ηλεκτρονικό φακέλωμα της, αλλά και η αντιστροφή που κάνει στην αρχή που λέει «ο καθένας είναι αθώος μέχρι να αποδειχθεί η ενοχή του» σε αυτό το εκτρωματικό «ο καθένας είναι ένοχος μέχρι να αποδειχθεί η αθωότητα του». Είναι οι «αντιτρομοκρατικές» συμφωνίες, οι συμφωνίες της Μπολόνια και της Πράγας όπως και του Μπέργκεν που έρχεται και αφορά την απόλυτη κατεδάφιση της δημόσιας δωρεάν παιδείας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και η πρόσδεση της στους κανόνες της αγοράς μακριά απ’ τις ανάγκες τις κοινωνίας, είναι "καθαρός και μη χρόνος εργασίας". Είναι η συνέχεια των επεμβάσεων στα εσωτερικά τρίτων χωρών, είναι η συνέχεια της παράδοσης στις ΗΠΑ, των τάχατες υπόπτων και μόνο υπό το πρίσμα της τρομολαγνείας.
Η ευρωσυνθήκη είναι συνέχεια της πιο αντιδραστικής κατεύθυνσης, που θέλει να πάρει η Ευρώπη του κεφαλαίου,ενάντια στους λαούς της Ευρω-ασιατικής Ηπείρου και όχι μόνο, φτιάχνοντας νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες (και όχι μόνο) που θα έρχονται στην Ε.Ε., μετά απ' τους βομβαρδισμούς των χωρών τους απ' τα παλικάρια της Ε.Ε..,αλλά και νομιμοποιώντας στο εσωτερικό της τα «λευκά κελιά» της Τουρκίας.
Αν το Ευρώ αποτελούσε την εξαγωγή του γαλλογερμανικού κεφαλαίου σε ολόκληρη την Ευρώπη κάνοντας κατά πολύ φτωχότερους τους λαούς της, πάντα υπό το πρόσχημα του ανταγωνισμού του με το δολάριο, τότε η Ευρωσυνθήκη(Ευρω-σύνταγμα) θα αποτελέσει την απόλυτη εξαγωγή της καταστολής και της βίας όπου κρίνεται απαραίτητο ακόμα και στο εσωτερικό της. Θα αποτελέσει το «μπούσουλα» των επερχόμενων ενδο-ιμπεριαλιστικών και άλλου τύπου ιμπεριαλιστικών πολέμων, τη καταστρατήγηση κάθε ανθρώπινης αξιοπρέπειας και την κατάλυση κάθε ελεύθερου χρόνου. Θα είναι η απαραβίαστη αρχή του παραπέρα (ανάλογα με τις ανάγκες του κεφαλαίου), ξεχαρβαλώματος κάθε εργασιακού, ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού δικαιώματος, ενώ ταυτόχρονα θα αποτελέσει τον απόλυτο κατεδαφιστή των δωρεάν συστημάτων υγείας και παιδείας. Παιδείας η οποία δε θα δίνει γενική μόρφωση και καλλιέργεια, που δε θα φτιάχνει ολοκληρωμένες προσωπικότητες αλλά μηχανές που δια βίου θα κάνουν κατάρτιση και εξειδίκευση, προωθώντας τις ακόμα πιο ευέλικτες εργασιακές και ανασφάλιστες σχέσεις όπως «τον καθαρό χρόνο εργασίας», αναπτύσσοντας μέχρι τέλους τη ανθρώπινη εκμετάλλευση.
Η ευρωσυνθήκη φτιάχτηκε από τις χώρες οι οποίες στο παρελθόν δεν είχαν και τις καλύτερες σχέσεις με τα λεγόμενα ανθρώπινα δικαιώματα, που λένε ότι υπηρετούν και υπερασπίζονται , είτε γιατί ήταν αποικιοκρατικές χώρες (και φυσικά θέλουν να ξαναγίνουν στα μέτρα και τα πλαίσια του ιμπεριαλισμού) , είτε γιατί δημιούργησαν 2 παγκοσμίους (ιμπεριαλιστικούς πολέμους), είτε στα πλαίσια και του ανταγωνισμού τους, είτε λόγω της κυρίαρχης ανάγκης τους να διαλυθεί η Σοβιετική Ένωση (Β παγκόσμιος πόλεμος), χρηματοδοτώντας μαζί με τις ΗΠΑ το 3ο Ράιχ
Η μόνη αληθινή στάση ενάντια στο Ευρω-σύνταγμα δεν μόνο το δημοψήφισμα(που εκ των πραγμάτων έπρεπε να γίνει), και που διάφορα κόμματα με λερωμένη τη φωλιά τους όπως το ΠΑΣΟΚ ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, το ΛΑΟΣ, τα διάφορα δεξιό-αριστερίστικα γκρουπούσκουλα τυχοδιωκτικά μας διακήρυξαν. Δε φτάνει μόνο αυτό, εξάλλου ο καθένας απ' αυτούς έχοντας ψηφίσει κάποιες η όλες τις αντιλαϊκές συνθήκες της Ε.Ε. κατά το παρελθόν δηλώνει με χέρια και με πόδια υπέρ της καπιταλιστικής Ε.Ε., ο καθένας φυσικά με τους δικούς του όρους και για τους δικούς του λόγους έχει ευθύνες και τα περί δημοψηφίσματος είναι για το «Κλήδονα».
Η μόνη αληθινή στάση υπέρ των λαών είναι το "όχι στην Ευρωσυνθήκη και το όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση". Είναι η στάση η οποία εδώ και δεκαετίες έχει διαφανεί από τις πιο συνεπείς φιλολαϊκές πολιτικές δυνάμεις οι οποίες αντιστρατεύονταν και την τότε ΕΟΚ και τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωσή. Που ζήτησαν δημοψήφισμα για τη συνθήκη του Μάαστριχ, του Άμστερνταμ του Ευρωσυντάγματος που η Ευρωσυνθήκη είναι η απόλυτη συνέχεια του. Που ενημέρωναν με κάθε τρόπο η προσπαθούσαν να καταδείξουν στο λαό της όποιας χώρας δρούσαν τι είναι αυτές οι συνθήκες. Γιατί τελικά στήριξαν το ΟΧΙ στις συνθήκες αυτές και εκεί που έγινε δημοψήφισμα, και εκεί που δεν έγινε. Που πάλεψαν για να γίνει δημοψήφισμα στη χώρα τους μέσα σε ένα αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων που νομοτελειακά δεν το ήθελε. Που ακόμα και αν δεν πέτυχαν να γίνει αυτό δε ψήφισαν «υπέρ» σε καμία τέτοια αντιδραστική συνθήκη ακόμα και μέσα απ’ τα κοινοβούλια των χωρών τους. Που δε στήριξαν καμία Ευρω-συμφωνία και βέβαια ζητούν η ζήτησαν δημοψήφισμα για το Ευρώ-Σύνταγμα ξανά.
Στη χώρα μας το μόνο απ’ τα μεγάλα κόμματα, που έκανε όλα τα παραπάνω ήταν πάλι και μόνο το ΚΚΕ. Έπαιξε τέτοιο θετικό ρόλο, που σήμερα συμπαρατάσσονται μαζί του και άλλες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις στο ΠΑΜΕ στην ΠΑΣΥ και στη ΔΗΚΕΒΕ . Είναι εκείνες οι δυνάμεις που δεν πέταξαν την ιστορική προσφορά του σοσιαλισμού στην ανθρωπότητα και τον ίδιο το σοσιαλισμό τελικά στον κάλαθο στων αχρήστων, που παλεύουν για μία άλλη Ευρώπη σοσιαλιστική, που φυσικά δε θα προκύψει απ' την Ε.Ε.των μονοπωλίων, αλλά απ' τη συντονισμένη πάλη των λαών ενάντια στον Ιμπεριαλισμό και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, σε ολόκληρη την Ευρώπη, αλλά κυρίως μέσα στη χώρα τους. Που δε θα νομιμοποιούν τη δράση των "μη-κυβερνητικών οργανώσεων" και θα παλεύουν να μοιράζεται ο πλούτος και όχι η φτώχεια σύμφωνα με την εργασία του καθενός.
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ.