Κάθε φορά που σκάει ένα σκάνδαλο(που δε λέμε να μη διερευνηθεί, αλλά εδώ έχουμε χάσει τον αριθμό των σκανδάλων από την εποχή του προμονοπωλιακού καπιταλισμού, όπου πραγματοποιήθηκε και η Ελληνική Επανάσταση, μέχρι σήμερα, είδικά μετά τη Χούντα όπου τα λεγόμενα οικονομικά και πολιτικά σκάνδαλα πήγαν σε άλλο επίπεδο).
Από την εποχή του σκανδάλου Κωσκωτά(το οποίο το "αποκάλυψε ο γιος του τότε Πρωθυπουργού), του Καλτσεστρούτσι και του Παντσαβόλτα, της Siemens, των υποβρυχίων που έγερναν, η όποιο άλλο θυμηθούμε, με τα μέιλς, τις υποκλοπές και ότι άλλο θα δούμε από τούδε και μετά, γίνεται για δύο λόγους:
Ο Πρώτος είναι φυσικά να πέσει ξανά το εργατικό λαϊκό κίνημα σε αυταπάτες και σε λύσεις που θα βρουν αυτοί που δημιούργησαν τα φερόμενα σκάνδαλα και την πολιτική τους, αποπροσανατολίζοντας το από κύριο που είναι η οργάνωση της ταξικής πάλης και σε πολιτική οργανωμένη πάλη, με σκοπό την αλλαγή της κατοχής των κεντρικών και βασικών μέσων παραγωγής, ενώ το δεύτερο καταδείχνει τις τεράστιες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις ανάμεσα σε μερίδες της αστικής τάξης, που ενεργούν ως οικονομικοί αντιπρόσωποι μεγάλων Ευρωπαϊκών Ομίλων, του πολιτικού της προσωπικού(που δεν το θέλουν να διαιωνίζεται), αλλά και των μεγάλων παικτών στην περιοχή, που μόνο σύμμαχοι δεν είναι, πχ της εμπροσθοφυλακής της ΕΕ(Γερμανία, Γαλλία, Κάτω Χώρες και οι χρήσιμοι συνοδοιπόροι τους, Πολωνία, Σουηδία, Βαλτικές Χώρες, Φινλανδία κλπ), με το Η.Β που ενδιαφέρεται ξανά για την Ανατολική Μεσόγειο και φυσικά του μεγάλου Αφεντικού των ΗΠΑ στην περιοχή κι όλοι μαζί με την Τουρκία που θα τις κάνουν φυσικά όπως και στο Ισραήλ τεμενάδες, αυτές οι κόντρες εκφράζονται σε όλο το μήκος και το πλάτος της τωρινής προσπάθειας αποκάλυψης του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Μα καλά είναι δυνατόν, να μη γνωρίζανε αυτοί που υποτίθεται ότι μοίραζαν "ευρωπαϊκό" χρήμα που προκύπτει από το 30% του ΦΠΑ των Κρατών Μελών της ΕΕ, ότι μοιράζεται στα "Γαλάζια Παιδιά";
Μα καλά τώρα το ανακάλυψαν, ειδικά με μια "δικογραφία" 3000 σελίδων, δεν ήξεραν τίποτα, δεν κατανοούσαν ότι κάτι "Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας";
Εκτός αν περιορίζονται στο "καλλιτεχνικό" μέρος του "Αμλετ" , που στην περίπτωση μας είναι κάτι απίθανοι τύποι, που θα μπορούσαν να είναι φιγούρες καρικατούρας, στα κόμιξ τύπου "Βαβούρας", στην ενότητα, "οι δισεκατομμυριούχοι", κάτι τύποι που θα μπορούσαν να έχουν πάρει και βραβείο διαφημιστικής προβολής ειδκά ο λεγόμενος "Φραπές", που για τη Νες Καφέ, δεν υπάρχει καλύτερη προβολή σε σχέση με τα Εσπρεσοειδή, φυσικά αν θέλετε και την ταπεινή μας γνώμη αυτή θα πληρώσουν το μάρμαρο και φυσικά οι καθ ύλην αρμόδιοι, μάλλον οι φέροντες ως ηθικοί αυτουργοί θα έχουν εξαγνιστεί και όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, θα ενταφιαστούν ως εθνικοί ήρωες κάπου στο μέλλον, αν υπάρχει ως τότε χώρα, τουλάχιστον όπως την γνωρίζουμε ως τώρα;;;
Για να δούμε όμως και το ποιόν της Ευρωεισαγγελέως, η οποία με ύφος 1000 καρδιναλίων, στη χώρα της τη Ρουμανία, έχει τυλίξει σε μια κόλα χαρτί κάθε Πρόεδρο, κάθε επικεφαλής όποιας Κυβέρνησης δεν είναι αρεστή στα Ευρωπαϊκά Κελεύσματα, ειδικά της Γαλλικής "Δημοκρατίας", να θυμίσουμε το γεγονός, ότι η συγκεκριμένη μαθήτευσε σε εκείνη την αντισυνταγματική - δίκη παρωδία κι εκτέλεση, από ομάδα ανθρώπων, με επικεφαλής του Ίον Ιλιέσκου, του Γαλλόφιλου και Δυτικόφιλου Τσαουσέσκου(Γαλλόφιλου, Δυτικόφιλου και αντισοβιετιστή - αλλά όταν έχεις τέτοιους φίλους σαν τους Γάλλους, τι τους θες τους εχθρούς, εξάλλου αυτοί, οι Γάλλοι δλδ, είχαν δημιουργήσει την τάχα μου δήθεν σφαγή της Τιμοσοάρα, κάτι που είχαν παραδεχθεί μερικούς μήνες μετά την εκτέλεση του Τσαουσέσκου και την ανατροπή του Σοσιαλισμού, μέσω του τότε Γάλλου Υπουργού Εξωτερικών στο TF1), το Δεκέμβρη του 1989 και με συνοπτικές διαδικασίες, κάτι που στα δικονομικά χρονικά δεν είχε προηγούμενο, ενώ αποτέλεσε "αλγεινή εντύπωση" σε παγκόσμιο επίπεδο στους λειτουργούς της δικονομίας, καθώς και έντονες αντιδράσεις, οι οποίες καλύφθηκαν από την οχλαγωγία των τότε αντικομμουνιστικών ΜΜΕ.
Γι αυτή την κυρία εισαγγελέα, το "μαθητευόμενο μάγο" της Φον Ντερ Λάιν, έχει εναποθέσει τις ελπίδες του σύσσωμος ο Ρεφορμισμός - Οπορτουνισμός δεξιάς, η αριστερής παρέκκλισης, η σοσιαλδημοκρατία και όλες εκείνες οι πλευρές τις λεγόμενης εθνικοφροσύνης τόσο εντός του κύριου όγκου του Λαϊκού "Κόμματος'(δεν είναι κόμμα, συμπαράταξη είναι), όσο και των παραφυάδων του, ούτως ώστε να μαζευτούν από τη χώρα μας οι προκαταβολές του reARM-Europe, δλδ των 800 δις, για το νέο υπό προετοιμασία πόλεμο με τη Ρωσία, που θα καταλήξει στο τέλος, ένας εμφύλιος εντός της Ε.Ε!!!
Τα σκάνδαλα ανέκαθεν έβγαιναν σε περιόδους αιχμής, τόσο στην Ελλάδα, όσο και σε όλο τον υπόλοιπο Καπιταλιστικό κόσμο, πέραν του γεγονότος, ότι ήταν αποπροσανατολιστικά, διεκπεραίωναν και τις λεγόμενες πολεμικές αντιθέσεις που έχει στο εσωτερικό του το Ελληνικό κεφάλαιο.
Αν περιμένει κανείς, με τις αυταπάτες ότι το πρόβλημα θα λυθεί θα το βρίσκει πάντα μπροστά του σε κάθε κρίσιμη κατάσταση που θα επέρχεται και από ένα σκάνδαλο και θα σκάνε μύτη διάφοροι "Αρχάγγελοι" της Κάθαρσης, όπως η Ρουμάνα Εισαγγελέας, η κάτι απίθανες φιγούρες, όπως ο Φραπές, για να γίνει η δουλειά στα πλαίσια μιας "επιχείρησης καθαρά χέρια", που είναι προέκταση του σχεδίου Γκλάντιο, και ακόμα μεγαλύτερης της "κόκκινης προβιάς", για να διαιωνίζει το πολλάκις μεγαλύτερο οικονομικό και πολιτικό σκάνδαλο, αυτό του Καπιταλισμού.
Η επανεμφάνιση πολιτικών σκανδάλων στην ελληνική κοινωνία δεν αποτελεί παρά φαινόμενο που χαρακτηρίζει περιόδους κοινωνικής και οικονομικής έντασης. Η ανακύκλωση τέτοιων θεμάτων, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες καπιταλιστικές κοινωνίες, αποτελεί εργαλείο αποπροσανατολισμού της ταξικής πάλης και ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης. Σκοπός της παρούσας ανάλυσης είναι να εξεταστεί η λειτουργία των πολιτικών σκανδάλων ως μηχανισμούς διαχείρισης της κοινωνικής αντίστασης και ως αντικείμενο ενδο-ταξικής ανταγωνιστικότητας.
1. Η Διαχρονική Λειτουργία των Πολιτικών Σκανδάλων
Από την εποχή των πρώτων μονοπωλιακών σχηματισμών στην Ελλάδα, κατά την περίοδο της Επανάστασης του 1821, μέχρι σήμερα, τα πολιτικά σκάνδαλα έχουν επανεμφανιστεί σε περιόδους κρίσεων ως μέσο ελέγχου της κοινωνικής αντίστασης. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα σκάνδαλα Κωσκωτά, Siemens, τα σκάνδαλα των υποβρυχίων, καθώς και πιο πρόσφατα το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Τα σκάνδαλα αυτά εμφανίζονται συνήθως κατά τη διάρκεια κρίσεων, όχι μόνο ως εκδήλωση διαφθοράς, αλλά ως τακτική αποπροσανατολισμού της κοινωνικής ενέργειας από την πραγματική αιτία των προβλημάτων: την οικονομική και πολιτική δομή της κοινωνίας. Σε αυτό το πλαίσιο, η δημόσια προσοχή αποσπάται από τις συνθήκες της ταξικής εκμετάλλευσης και επικεντρώνεται σε ατομικές ευθύνες, διαστρεβλώνοντας την πραγματική αιτιολογία των φαινομένων.
2. Η Συμβολή των Σκανδάλων στην Ενδοϊμπεριαλιστική Αντιπαράθεση
Τα σκάνδαλα δεν είναι απομονωμένα φαινόμενα. Υποδηλώνουν βαθύτερες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, κυρίως μεταξύ των κυρίαρχων ευρωπαϊκών δυνάμεων (Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία) και των Ηνωμένων Πολιτειών, με την Τουρκία να λειτουργεί ως πεδίο έριδος. Η εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε εσωτερικές υποθέσεις κρατών-μελών, μέσω θεσμών όπως η Ευρωεισαγγελία, αποκαλύπτει την πολιτική υποταγή που επιβάλλεται στις χώρες που περιλαμβάνονται στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ φαίνεται να εντάσσεται στο πλαίσιο αυτό. Η ύπαρξη «δικογραφίας» τριών χιλιάδων σελίδων και η πολυετής έλλειψη επίσημης αντίδρασης δείχνει πως τα σκάνδαλα δεν αποτελούν απλώς αποκαλύψεις, αλλά εργαλεία πολιτικής διαπραγμάτευσης μεταξύ ιμπεριαλιστικών κέντρων.
3. Η Ρόλος των Θεσμών και των Προσώπων
Η εμπλοκή θεσμών όπως η Ευρωεισαγγελία, με επικεφαλής πρόσωπα που έχουν συνδεθεί με πολιτικές διώξεις σε άλλες χώρες (όπως στη Ρουμανία), αποκαλύπτει την πολιτική λειτουργία των θεσμών αυτών. Η Ευρωεισαγγελέας, με το ιστορικό της συμμετοχής στη δίκη παρωδία κατά του Τσαουτσέσκου, αποτελεί σύμβολο της πολιτικής χρήσης της δικαιοσύνης ως μέσου ελέγχου των εθνικών κρατών.
Η προσδοκία για «καθαρισμό» μέσω τέτοιων θεσμών είναι επικίνδυνη αυταπάτη. Το σκάνδαλο δεν είναι παρά αποτέλεσμα της ίδιας κοινωνικής δομής που το παράγει. Η επίλυση δεν βρίσκεται στην αντικατάσταση προσώπων, αλλά στην αλλαγή των δομών.
4. Η Φιλοϊμπεριαλιστική Αντιπολιτευτική Ρητορική
Η προσπάθεια αποκάλυψης σκανδάλων εκμεταλλεύεται την απογοήτευση της κοινής γνώμης, προκειμένου να ενισχυθούν πολιτικές δυνάμεις που προωθούν την ενσωμάτωση της Ελλάδας στο reARM-Europe πρόγραμμα των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτός ο σχεδιασμός, υπό την κάλυψη της «καταπολέμησης της διαφθοράς», στοχεύει στην επιτάχυνση της ενσωμάτωσης της χώρας στις ευρωατλαντικές στρατηγικές, με κίνδυνο την εμφάνιση ενδοευρωπαϊκών εντάσεων που θα μπορούσαν να ξεπεράσουν το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης και να καταλήξουν σε στρατιωτικές εντάσεις.
5. Η Ανάγκη Ταξικής Οργάνωσης
Ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης των πολιτικών σκανδάλων είναι η ταξική οργάνωση και η πολιτική πάλη για την αλλαγή της κοινωνικής δομής. Η επικεντρωμένη αναζήτηση «ηρώων» που θα «καθαρίσουν» την πολιτική είναι επικίνδυνη απόπειρα αποστασιοποίησης από την πραγματική πηγή των προβλημάτων: την καπιταλιστική οικονομική βάση και την πολιτική εξουσία που την υπερασπίζεται.
Η εργατική και λαϊκή τάξη πρέπει να επικεντρώσει την πάλη της στην κατάκτηση των κεντρικών μέσων παραγωγής, στην αναδιοργάνωση της πολιτικής εξουσίας και στην καταπολέμηση των ιμπεριαλιστικών δομών που υποτάσσουν τη χώρα σε εξωτερικούς ελέγχους.
Συμπεράσματα
Τα πολιτικά σκάνδαλα είναι πολιτικά φαινόμενα που εμφανίζονται σε κρίσιμες συγκυρίες, με στόχο τον αποπροσανατολισμό της ταξικής πάλης και την ενίσχυση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Η αποκάλυψη των σκανδάλων δεν επιλύει τα προβλήματα, αλλά χρησιμοποιείται ως εργαλείο ελέγχου της κοινωνικής συνείδησης. Η πραγματική λύση βρίσκεται στην οργανωμένη ταξική δράση, στην πολιτική πάλη για την αλλαγή των δομών και στην αποσύνδεση της χώρας από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα εξουσίας.
Βιβλιογραφικές Παραπομπές (προαιρετικά):
Marx, K. (1867). Das Kapital
Lenin, V. I. (1917). Imperialism, the Highest Stage of Capitalism
Harvey, D. (2003). The New Imperialism
Κοσμόπουλος, Ν. (1980). Η Ελληνική Κοινωνία και το Κράτος
