Η (αν)ισότητα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ

Η (αν)ισότητα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ

Σχετικά πρόσφατα ο κ. Τσίπρας δήλωσε: «Εμείς ως αριστερά είχαμε, έχουμε και θα έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς με το κεφάλαιο και τους υπηρέτες του. Με όποιο τίμημα».1 Για το πόσο ανοιχτούς λογαριασμούς έχει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με το κεφάλαιο, φαίνεται και από τα παρακάτω.

Σε φυλλάδιο του ΣΥΡΙΖΑ για τις γυναίκες (στο internet):

1. Καταγγέλλει:

Την «ΕΕ με την οικονομική και πολιτική στρατηγική της απελευθέρωσης της αγοράς και των ιδιωτικοποιήσεων υπονομεύει... τα δικαιώματα των γυναικών».

Τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που «την ψήφισε... σε εθνικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο»...

Ο Α. Αλαβάνος είχε χαρακτηρίσει αυτήν την επίθεση, ως «αντεπανάσταση». 2 Μόνο που και σ' αυτήν την αντεπανάσταση, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έδωσε «γην και ύδωρ».

Ο ΣΥΝ ψεύδεται όταν λέει ότι μόνο η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ στήριξαν αυτήν την πολιτική. Ο ΣΥΝ τη στηρίζει εξίσου:

Τάσσεται υπέρ του ευρωμονόδρομου - της ΕΕ ως «αντίβαρου», «αντίπαλου δέους» στις ΗΠΑ. Μαζί με ΝΔ - ΠΑΣΟΚ ψήφισε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ που εμβαθύνει την ελευθερία κίνησης κεφαλαίου, (ιδιωτικοποιήσεις, ανατροπή του σταθερού εργάσιμου χρόνου, γενίκευση της εμπορευματοποίησης των κοινωνικών αναγκών). Τάσσεται υπέρ ενός ανταγωνιστικού δημόσιου τομέα χωρίς να εναντιώνεται στην «απελευθέρωση». Είχε αποδεχτεί τη «μερική» μετοχοποίηση των ΔΕΚΟ, διευκολύνοντας την ιδιωτικοποίησή τους.

2. Η αφετηρία - βάση της χειραφέτησης της γυναίκας, είναι η εργασία. Ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει ... την «απορύθμιση της αγοράς εργασίας της ευελιξίας (flexicurity)... που νομιμοποιεί όλες τις μορφές ελαστικής εργασίας και καταργεί την Κοινωνική Ασφάλιση...»... Τις «Συνθήκες μερικής απασχόλησης για 200 και 300 ευρώ...».

Τι προτείνει;

Τάσσεται «κατά του εξαναγκασμού των γυναικών στη μερική και ευέλικτη εργασία»...

«Κατά του εξαναγκασμού»... δηλαδή ο επιχειρηματίας θα μπορούσε και να «μην εξανάγκαζε». Ας παραβλέψουμε το πιο σοβαρό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «κάνει πως δε βλέπει» ότι το κεφάλαιο εξαναγκάζει την εργατική τάξη, γιατί η απόσπαση υπεραξίας από αυτήν είναι η πηγή του κέρδους.

-- Πώς θα μπορούσε να μπουν κάποια εμπόδια στον «εξαναγκαστή»;

Με την κατάργηση της μερικής απασχόλησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαφωνεί με αυτό, αν και μιλά για σταθερή δουλειά, δε θέτει θέμα κατάργησης των «ευέλικτων μορφών απασχόλησης», αλλά για «πλαφόν».

Σημαίνει σύγκρουση με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, την ΕΕ. Ο ΣΥΝ όμως για τη Λευκή Βίβλο, που άνοιξε το δρόμο στις ευέλικτες μορφές, είπε «ότι δεν είναι ούτε μαύρη ούτε άσπρη». Πήρε θέση «Λευκό» στην Οδηγία για την «ευελφάλεια» (flexicurity), ήταν ο εισηγητής στην ΚΕΔΚΕ για τη μερική απασχόληση στους οργανισμούς της Τοπικής Διοίκησης.

Η λύση του προβλήματος βρίσκεται στην κατάργηση του «εξαναγκαστή». Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως είναι υπέρ της επιχειρηματικής δράσης, της ύπαρξης ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Γι' αυτό καταγγέλλει, από τη μια, και την ίδια στιγμή στηρίζει τη βάση της εργασιακής ανασφάλειας.

3. Καταγγέλλει:

...η «αποδόμηση του κοινωνικού κράτους και η παράδοσή του στους ιδιώτες... στερεί από τις γυναίκες... τις κοινωνικές υπηρεσίες....»

Η προστασία της υγείας, η φροντίδα του παιδιού, της οικογένειας μέσω ενός αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν τομέα, είναι εξίσου σημαντικό στοιχείο για τη χειραφέτηση της γυναίκας. Από τη μια λύνει ανάγκες αναπαραγωγής, από την άλλη, απαλλάσσει τη γυναίκα από αυτές τις φροντίδες που επιφορτίζεται με την εμπορευματοποίησή τους.

-- Τι προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ;

«Επάρκεια των δομών κοινωνικής φροντίδας.... Δημόσιους και βρεφικούς, παιδικούς σταθμούς... να μην αποτελεί η μητρότητα αρνητικό παράγοντα στην εύρεση - διατήρηση της εργασίας...». Και το λέει αυτό, τη στιγμή που στηρίζει την εργασιακή ανασφάλεια και την εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αναγκών, ψηφίζοντας ο ΣΥΝ το Μάαστριχτ - που γενίκευσε την εμπορευματοποίηση της μητρότητας, και την έχει θέσει υπό διωγμόν στις επιχειρήσεις, στο όνομα του ανταγωνισμού.

Το πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η ανεπάρκεια και όχι η ιδιωτική επιχειρηματική δράση, η πολιτική της εμπορευματοποίησης - την οποία ενώ την «καταριέται» δε ζητά την κατάργησή της. Τάσσεται υπέρ της συνύπαρξης ιδιωτικού και δημόσιου τομέα δράσης.

Στηρίζει μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τις Συμπράξεις Ιδιωτικού και Δημόσιου Τομέα (ΣΔΙΤ, τον «Καποδίστρια II» (που θα βαθύνει την εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αναγκών μέσω της Τοπικής Διοίκησης). Απόρροια της Συνθήκης του Μάαστριχτ, καταργήθηκαν οι κρατικοί παιδικοί σταθμοί και μεταφέρθηκαν στους Δήμους που ως έμποροι αγοράζουν και πουλάνε τη «φροντίδα» των παιδιών της λαϊκής οικογένειας.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι υπέρ της απελευθέρωσης των αγορών - της ιδιωτικοποίησης. Οχι μόνο δε ζητά την κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης στους τομείς που προτείνει να είναι «δημόσιοι», αλλά και ο «δημόσιος» τομέας που προτείνει είναι η συμμετοχή του κράτους π.χ. 51% στον ΟΤΕ, υπονοώντας ότι έτσι θα λειτουργεί προς όφελος των λαϊκών αναγκών. Και 100% να ήταν κρατική η συμμετοχή, δε θα αναιρούσε ότι θα ήταν κρατική καπιταλιστική επιχείρηση προς όφελος της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

4. Καταγγέλλει:

«Οταν είμαστε άνεργες μας προτείνεται να καταρτιζόμαστε συνεχώς, δουλεύοντας στην ουσία χωρίς ασφάλιση....»

Ομως: ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ υλοποιεί μαζί με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ στην Τοπική Διοίκηση, τον εργασιακό μεσαίωνα με τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης. Στηρίζει τα προγράμματα «κατάρτισης» της ΕΕ. Συνδέει την αντιμετώπιση της ανεργίας με την «αξιοποίηση» των κοινοτικών πόρων για «σοβαρή αναπτυξιακή προσπάθεια», εντάσσοντας την απασχόληση στο πλαίσιο της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας.3

Ο ΣΥΝ είναι υπέρ των προγραμμάτων επιδότησης των εργοδοτών - με μεγαλύτερα ποσοστά στις γυναίκες, τη διά βίου κατάρτιση, τους αγροτουριστικούς συνεταιρισμούς, την «επιχειρηματικότητα» των γυναικών. «Ασκεί» κριτική στη μεταφορά επιχειρήσεων στο εξωτερικό («αποβιομηχάνιση») τη στιγμή - που πέρα από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ - συμφώνησε ουσιαστικά με τη μεταφορά τους στο πλαίσιο του «Συμφώνου Σταθερότητας στα Βαλκάνια», με το οποίο επίσης συμφώνησε. Με τις πρώτες επιπτώσεις της ανεργίας στη Μακεδονία, πρωτοστάτησε μαζί με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να μην περάσει η τροπολογία (ΝΔ) για την πρόωρη συνταξιοδότηση των απολυμένων κλωστοϋφαντουργών της Νάουσας, ψηφίζοντας μια ειδική εισοδηματική ενίσχυση. Δίνει βάρος στη λεγόμενη «κοινωνική» οικονομία, με ένταξη των ανέργων σε προγράμματα παροχής υπηρεσιών κοινωνικής προστασίας με εργασιακούς όρους μεσαίωνα.
Η «Ισότητα» στο πλαίσιο της αστικής διαχείρισης του καπιταλισμού.

Πώς θα επιτευχθεί η ισότητα κατά τον ΣΥΡΙΖΑ;

Με: «Μια νέα οργάνωση της κοινωνίας που η αμειβόμενη εργασία θα παίρνει υπόψη της την ισοτιμία και τις ανάγκες των γυναικών»...

Ποιο στόχο πρέπει να έχει το γυναικείο κίνημα;

«Το μεγάλο καθήκον του φεμινιστικού κινήματος στον 21ο αιώνα είναι η διεκδίκηση πολιτικής και οικονομικής εξουσίας».

Ο ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε ποια πολιτική στηρίζει όταν μιλά για τις ανάγκες των γυναικών.

- Σε ποια οικονομική βάση θα γίνει η νέα οργάνωση;

Η καπιταλιστική αγορά εργασίας λειτουργεί με τις συνθήκες ελευθερίας κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων, αγαθών της ΕΕ, κινείται στην αντίθεση εργασίας - κεφαλαίου. Βασική αιτία της ανισοτιμίας της γυναίκας, ο ΣΥΝ θεωρεί το φύλο (πατριαρχική κοινωνία) και τη μορφή διαχείρισης (ο νεοφιλελευθερισμός). Η ιδεολογική διαχωριστική γραμμή είναι ο νεοφιλελευθερισμός από τη μια, και από την άλλη ως «απάντηση», η «κοινωνική ρύθμιση της αγοράς των διακρατικών ιμπεριαλιστικών οργανισμών» μέσα από μια ορισμένη κρατική παρέμβαση, προς «όφελος» των γυναικών. Ή της «Κοινωνικής Ευρώπης... όπου η ισότητα ανδρών - γυναικών να γίνεται θεμελιακή αξία της διαδικασίας της ευρωπαϊκής οικοδόμησης», όπως διατυπώνει το EL-FEM (η γυναικεία συνιστώσα του Ευρωπαϊκού Αριστερού Κόμματος - στην οποία συμμετέχει ο ΣΥΝ).

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κρίνεται κατ' αρχήν στην οικονομία.

Αν η μάχη δε γίνει στο πεδίο της οικονομίας που από εκεί καθορίζεται η ανισότητα της γυναίκας, πώς θα διασφαλιστεί η σταθερή δουλειά για όλους και για όλο τον εργασιακό βίο, η αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν φροντίδα στο παιδί, στη μητρότητα; Δεν υπάρχει «καλό» και «κακό» κεφάλαιο. Το κεφάλαιο κρίνεται στη φύση του - ως κοινωνική σχέση εκμετάλλευσης. Το μόνο νέο που μπορεί να προκύψει στην κοινωνία, θα προέλθει από την εναντίωση στην πολιτική της ΕΕ, την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όμως είναι του «ευρωμονόδρομου».

-- Ποιες κοινωνικές δυνάμεις θα συσπειρωθούν ενάντια σε ποιες;

Στην εξουσία και στη διεύθυνση της παραγωγής βρίσκεται η αστική τάξη.

Η πάλη για την ισότητα της γυναίκας των λαϊκών στρωμάτων συνδέεται με την πάλη ενάντια στα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό, με την πάλη για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης - του λαϊκού μετώπου με τους συμμάχους της για την εξουσία, για να τεθούν οι βάσεις της απελευθέρωσής της. Αυτός είναι ο ριζοσπαστισμός του ταξικού εργατικού γυναικείου κινήματος.

Το «αντινεοφιλελεύθερο» μέτωπο του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ χωράει τους πάντες. Είναι διαταξικό, σ' αυτό «αγωνίζονται» και αστές, που ο «ριζοσπαστισμός» τους εξαντλείται σε ανώδυνα για το σύστημα αιτήματα, όπως ενάντια στη βία, την ανάδειξη γυναικών στους αστικούς θεσμούς, που δε συγκρούονται με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, την ΕΕ. Αστές και ανώτερα οικονομικά στρώματα που εγκλωβίζουν την πάλη στη διαχείριση της ανισότητας και όχι την ανατροπή της, αφού αυτή προϋποθέτει την ανατροπή της πολιτικής τους, της τάξης τους.

Η ανατροπή του παλιού δε γίνεται με υπόκλιση στην επιχειρηματική δράση στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Πρόνοια, αλλά με την πάλη για την κατάργησή της. Ανατροπή δε γίνεται με συνεργασία στους αστικούς κρατικούς θεσμούς, στο εργατικό κίνημα με τις δυνάμεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, αλλά μόνο με την ήττα τους.

-- Ποια είναι αυτή η πολιτική και οικονομική εξουσία που θα προωθήσει την ισότητα;

Η κεντροαριστερά και η ανάδειξη των γυναικών στους αστικούς θεσμούς εξουσίας για να «αλλαχτεί» η «πατριαρχική εξουσία». Η ανάδειξη στα κέντρα των αποφάσεων είναι αποφασιστικό βήμα τόνιζε ο κ. Αλαβάνος4, όμως οι γυναίκες να λειτουργούν ως «Αντιγόνες» και όχι ως «Κρέοντες», φέρνοντας το παράδειγμα ότι δεν είδε καμιά γυναίκα υπ. Εξωτερικών να «αισθανθεί και να λειτουργήσει ως μητέρα, αδελφή, μάνα, για τις καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Γκουαντάναμο».

Η πολιτική όμως δεν καθορίζεται από το φύλο, αλλά από την τάξη που είναι στην εξουσία, που έχει την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Ο ΣΥΡΙΖΑ όταν μιλά για εξουσία, δε μιλά για αλλαγή της τάξης σ' αυτήν, αλλά για αλλαγή της μορφής διακυβέρνησης. Είναι γνωστή η ισότητα που απέκτησαν οι Ιταλίδες, οι Γαλλίδες, οι Γερμανίδες με την κεντροαριστερά που υλοποίησε την πολιτική της ΕΕ, και τώρα αυτήν που θα αποκτήσουν οι Ισπανίδες με τόσες γυναίκες στην κυβέρνηση του Θαπατέρο.

Η «νέα κοινωνία», του ΣΥΡΙΖΑ για τις γυναίκες, είναι η αστική διαχείριση της κεντροαριστεράς, - απογοητεύει λαϊκές δυνάμεις και τις στέλνει «πακέτο» στα «κλασικά» αστικά κόμματα. Είναι η ισότητα της πολιτικής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, της τυπικής αστικής ισότητας απέναντι στο νόμο, στο επάγγελμα, στο πλαίσιο της κοινωνικής ανισότητας.

1. Αυγή, 15/04/08, σελ. 5.

2. Ομιλία Αλαβάνου στην Πανελλαδική Σύσκεψη Γυναικών του ΣΥΝ, 18/02/06.

3. Τοποθέτηση του Α. Αλαβάνου στη Βουλή, πάνω στην πρόταση του ΚΚΕ για «την απασχόληση των γυναικών, Ιούνης 2005.

4. Ομιλία Α. Αλαβάνου στην Πανελλαδική Σύσκεψη Γυναικών του ΣΥΝ, 18/02/06.

Αλέκα ΓΙΑΝΝΟΥΣΗ
Μέλος της Διατμηματικής Επιτροπής για την Ισοτιμία και τη Χειραφέτηση των Γυναικών της ΚΕ του ΚΚΕ