"Απ' το αστικό κράτος στις ΜΚΟ ---Δηλαδή: Απ' τη Σκύλα στη Χάρυβδη."
Η Θλιβερή εικόνα με τα καμένα δάση σε Χαλκιδική και Λακωνία πέρυσι και πρόπερσι, στα Χανιά φέτος την Άνοιξη (παραλίγο να καεί ολοσχερώς και το ιστορικό ορεινό χωριό Μεσκλά έδρα του Ε.Λ.Α.Σ Κρήτης) και η μισή ορεινή Επαρχία Κυδωνίας, όχι φυσικά από «βοσκούς» όπως λέει η Νομαρχιακή αυτοδιοίκηση και η περιφέρεια Κρήτης, αλλά απ’ τους Επενδυτές αγροτουρισμού.
Το τι θα γίνει το Καλοκαίρι κανείς δε ξέρει. Είναι αδύνατο να υποψιαστούμε τι άλλου τέτοιου είδους καταστροφές θα έχουμε στα αποθέματα πράσινου στην Ελλάδα. Αυτό είναι το κακό. Υπάρχει, όμως, και χειρότερο...
Αυτό δεν είναι παρά ένα τμήμα της εικόνας της κατάστασης. Οι φωτιές καίνε τα δάση και ενώ δεν έχουν προλάβει να καούν, «δουλεύει» στα μουλωχτά το σύστημα της καταπάτησης και της οικοπεδοποίησης, αλλά ούτε αυτό δε φτάνει.
Η κατάσταση των εκμεταλλευτών γης είναι γνωστή πια και αυτό ξεκινάει απ’ τις υπηρεσίες ελέγχου, που η δε λειτουργούν η είναι σε τέτοιο βαθμό υποτιμημένες όπως η αντιπυρική προστασία και η Δασική Υπηρεσία που την έχουν διαλύσει εσκεμμένα και μάλιστα κάτω απ’ τη βοήθεια της ηγεσίας του Πυροσβεστικού Σώματος το οποίο έβλεπε τη Δασική Υπηρεσία ανταγωνιστικά.
Τα δάση χάνονται αργά, αλλά σταθερά απ’ το 1948 και μετά όπου η καταπάτηση πάει σύννεφο. Εκτός του ότι κανείς απ’ τους πολιτικούς εκπροσώπους της άρχουσας τάξης δεν κατήγγειλαν τη «καταστροφή των δασών», όταν στο νομοσχέδιο για το Εθνικό Κτηματολόγιο ψήφιζαν σωρηδόν διατάξεις και «παραθυράκια» για οικοπεδοποιήσεις. Κανείς τους δε φωνάζει, όταν σιγά - σιγά στήνεται σκηνικό συναίνεσης για αλλαγές στα άρθρα του Συντάγματος που προστατεύουν τις δασικές εκτάσεις.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν πως δε φτάνει οι γνωστοί «οικονομικοί όμιλοι» να «επενδύσουν» σε μονάδες της «αγροτουριστικής αγοράς», που θα στηθούν στις πιο όμορφες περιοχές της Ελλάδας εκμεταλλευόμενοι τα πρώην Δάση, αλλά και σε όσες απ’ αυτές δε θέλουν, η εκτιμούν ότι δε μπορούν να τις μετατρέψουν σε εμπόρευμα ας τις εκμεταλλευτούν οι λεγόμενες Μη Κυβερνητικές οργανώσεις τάχατες προστατεύοντας τες. Η σκυτάλη της εμπορευματοποίησης των δασών δόθηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στην τωρινή κυβέρνηση της ΝΔ. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά και ακριβώς τα ίδια. Εμπρησμοί και καταστροφές των δασών σε περιοχές που έχουν οικονομική - τουριστική αξία. Εκεί όπου οι Δασικές περιοχές είναι «αδιάφορες» προς εκμετάλλευση, έρχεται η ίδια η εσκεμμένη κρατική ανυπαρξία (που δεν είναι καθόλου τυχαία), στα μέτρα προστασίας και ουσιαστικής πρόληψης των των δασών από πυρκαγιές να παραδώσει την ίδια τη προστασία των Δασών στις επιδοτούμενες κερδοφόρες πολυεθνικές εταιρίες που λέγονται Μη Κυβερνητικές οργανώσεις .
H δήθεν ετοιμότητά για την πυροπροστασία, στην πράξη αποδείχνονταν ότι δεν υπήρχε και ότι άλλα συνέβαιναν. Τα δάση καίγονταν ως αποτέλεσμα της πολιτικής που τα εμπορευματοποιούσε και τα εμπορευματοποιεί, παραδίδοντας τα στις κερδοσκοπικές ορέξεις των καταπατητών και των μεγάλων επιχειρηματιών, έρχονται και οι «Μη Κυβερνητικές οργανώσεις» να σώσουν ότι είναι αδιάφορο για τους επενδυτές γης για να ολοκληρώσουν το πάζλ του συνολικότερου ξεπουλήματος της χώρας στο μεγάλο Κεφάλαιο!!!
Η δασική πολιτική η προστασία και διαχείριση των δασών, από βασική και συνταγματική υποχρέωση του κράτους, ανατρέπεται και παραδίδεται στους ιδιώτες, μέσω του «μνημονίου συνεργασίας» που υπογράφτηκε μεταξύ του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και της «μη κυβερνητικής οργάνωσης» WWF – Ελλάς, η οποία θα οργανώσει την «καταγραφή των χρήσεων γης της χώρας» μ’ ότι αυτό συνεπάγεται πάντα με το αζημίωτο και την απαραίτητη χρηματοδότηση, από τα ταμεία του υπουργείου. Ακόμα και αν δε πηγαίνουν τα ταμεία της που δεν έχουμε καμία αμφιβολία γι' αυτό, ποιός μπορεί να μας πείσει ότι οι νέες "χρήσεις γης" που θέλει η κυβέρνηση και το μεγάλο κεφάλαιο μπορούν να σώσουν τα δάση απ' τις όποιες "αλλαγές χρήσεων γης" που έχουν καθαρά επιχειρηματικό πνεύμα.
Στη συγκεκριμένη ΜΚΟ ανατίθεται (όπως αυτή τονίζει) ο συμβουλευτικός ρόλος στον τομέα της προστασίας των δασών και όχι στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων όπως η ίδια τονίζει, για τη δασοπροστασία.
Το περιβαλλοντικό πρόβλημα είναι καθαρά πολιτικό και ταξικό και όχι αταξικό, γενικευμένο, απολιτίκ, όπως παρουσιάζεται από πολλές "μη κυβερνητικές" οργανώσεις και κατά την άποψη μας εκεί είναι το μεγάλο πρόβλημα είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει χρηματοδότηση, γιατί λειτουργεί απομονωτικά ως πρόβλημα χωρίς να καταδείχνει τις αιτίες του προβλήματος που είναι ο πολλαπλασιασμός των κερδών του μεγάλου.
Όταν εξετάζετε το πρόβλημα αταξικά, όπως κάνουν οι "μη κυβερνητικές οργανώσεις", το μεγάλο κεφάλαιο και ειδικά οι καταπατητές των Δασών σε πολιτικό επίπεδο αποθρασύνονται και νομιμοποιούνται και φυσικά η εμπορευματοποίηση των Δασών είναι μονόδρομος.
Ο νέος άλλος δρόμος της εμπορευματοποίησης των δασών όχι μόνο είναι σαφής αλλά και ξεκάθαρος και αυτό δε προκύπτει μόνο από την υπογραφή του μνημονίου, αλλά και απ’ την εμμονή της κυβέρνησης να οριοθετήσει τα δάση με μεθόδους που «εγγυώνται» αποχαρακτηρισμό έως και του 30% του δασικού πλούτου και άλλα μέτρα, αλλά και από την ίδια τη φιλοσοφία της συγκεκριμένης ΜΚΟ που ακόμα και να μην υποκαθιστά τις δημόσιες υπηρεσίες και θα διαμορφώσει για όφελος τρίτων παρά "τις καλές της προθέσεις" τη «πράσινη» ανάπτυξης που είναι πεδίο ασταμάτητης κερδοφορίας.
Το λαϊκό κίνημα, οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα δε φτάνει να ανησυχούν για το δημόσιο δασικό πλούτο, αλλά να βρίσκονται σε συνεχή εγρήγορση για ανατροπή των γενικευμένων δασοκτόνων πολιτικών, που προωθούνται η διαμέσου των επιχειρηματιών, η διαμέσου των ΜΚΟ, η διαμέσου της όποιας μονής Βατοπεδίου και η διαχείριση των δασών να γίνει αποκλειστικά και μόνο λαϊκή υπόθεση.
Χρειάζεται λαϊκή αντεπίθεση στη βάση της θεωρίας που καλλιεργεί την απογοήτευση και λέει «εμπρός γκρεμός και πίσω ρέμα» η απ’ τη «Σκύλα στη Χάρυβδη» γυρίζοντας τη πλάτη στις αιτίες που δημιουργούν το πρόβλημα.
Σήμερα το λαϊκό κίνημα πρέπει να δείξει και Απειθαρχία και Ανυπακοή στα κελεύσματα του Μεγάλου κεφαλαίου και του Αστικού Κράτους που εδώ και χρόνια έχει φροντίσει να φτιάξει αντιδασικούς νόμους, έχοντας βαφτίσει τις δασικές εκτάσεις πότε σε «χορτολειβαδικές εκτάσεις» και πότε σε «βοσκοτόπια», έχοντας διαλύσει όλες τις υπηρεσίες δασοπυρόσβεσης-δασοπροστασίας παραδίδοντας όχι μόνο όλες τις καμένες εκτάσεις στην οικοπεδοποίηση, αλλά και τη τάχα προστασία απ' τις ΜΚΟ.
Γιάννης Κ.
