ΔΕΥΤΕΡΟ ΜέροςΣτον υπέρτατο ηρωισμό του Σοβιετικού λαού και ειδικά του Λένινγκραντ, όπου τους 3 Χειμώνες της περικύκλωσης, τρέφονταν με ταπετσαρίες απ' τους τείχους των σπιτιών τους μιας και η λίμνη Λαττόγκα γίνονταν πάγος και τη μέρα τα κομβόι με τον ανεφοδιασμό βομβαρδίζονταν ανηλεώς από τα Γερμανικά αεροσκάφη χωρίς να μπορούν να μεταφερθούν έστω και τα βασικά.
Η συμβολή της ΕΣΣΔ και των κομμουνιστών της ήταν τέτοια, που ήδη από το 1941, τα αδελφά κομμουνιστικά κόμματα των χωρών της Ευρώπης, έπειτα και από την καθοδήγηση της Κομουνιστικής διεθνούς, και την έμπρακτη στρατιωτική βοήθεια της ΕΣΣΔ και παρά του ότι ένα μεγάλό ευρωπαϊκό τμήμα της βρίσκονταν υπό κατοχή, δημιούργησαν τα αντάρτικα που έγραψαν και συνεχίζουν να γράφουν τη δική τους ιστορία και εποποιία. Χώρες όπως η Πολωνία, , η Βουλγαρία, , η Ιταλία και η Γαλλία(δε μιλάμε φυσικά για τους ΜΑΚΙ), η Γιουγκοσλαβία και η Ελλάδα έφτιαξαν ένα αξιοσημείωτο αντάρτικο, ειδικά οι δύο τελευταίες τα καλύτερα της Ευρώπης με τη συμβολή, την καθοδήση και την κύρια αιμοδοσία απ' τους κομμουνιστές.
Είναι ηλίου φαεινότερο, πως η Σοβιετική Ένωσή αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος για τη συντριπτική ήττα του τρίτου Ράιχ. Όσοι προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία σήμερα, μετά από την ανατροπή των σοσιαλιστικών κρατών, καταγράφουν αυτό ακριβώς που θα ήθελαν να καταγραφεί στο μέλλον, ο Τσάμπερλεν, ο Νταλαντιέ και ο Χίτλερ.
Η ιστορία όμως δε ξαναγράφεται όσο και αν ΗΠΑ,ΝΑΤΟ & Ε.Ε θα το ήθελαν, διότι και αντικειμενική και συγκεκριμένη είναι. Πέραν του ότι υπάρχουν όλες αυτές οι ιστορικές πηγές, που σήμερα μετά και τις δραματικές για τους λαούς ανατροπές των σοσιαλιστικών κρατών, αποδεικνύεται πως η Σοβιετική Ένωσή έλεγε την αλήθεια, και ήταν η μόνη χώρα που ουσιαστικά έδωσε ένα τιτάνιο αγώνα, τόσο σε διπλωματικό όσο και σε στρατιωτικό επίπεδο, ώστε οι Αγγλοαμερικανοί "σύμμαχοι" να μην ξεστρατίσουν στους "ιστορικούς συμβιβασμούς" που ο Χίτλερ τους πρότεινε, ούτως ώστε οι ναζί και οι ίδιοι οι Αγγλοαμερικανοί απ' τη "μάχη των Αρδενών" και μετά να εισβάλουν ομαδικά στην Σοβιετική Ένωση καταστρέφοντας την ολοσχερώς, η προσπαθώντας να κάνουν κάτι τέτοιο. Σήμερα περισσότερο απ οποιαδήποτε άλλη χρονική στιγμή, αναδεικνύεται πως η Σοβιετική Ένωση έδωσε ένα τιτάνιο αγώνα με 20.000.000 νεκρούς, πως όταν απελευθέρωνε την Κριμαία, οι Δυτικοί αποφασίζουν ν' ανοίξουν το δεύτερο μέτωπο ετεροχρονισμένα. Ένα 2ο μέτωπο το οποίο η Σοβιετική Ένωσή το ζητούσε από τις αρχές του 1942. Όμως το μέτωπο αυτό το άνοιξαν οι δυτικοί, μόνο και μόνο για να μπορέσουν να σταματήσουν το σοβιετικό στρατό έξω απ' το Βερολίνο(ούτε αυτό το κατάφεραν), πριν αυτή απελευθερώσει χώρες όπως το Βέλγιο, την Ολλανδία, τη Γαλλία αλλά ακόμα και την Ισπανία από το δικτάτορα Φράνκο.
Η ιστορία δεν ξαναγράφεται, ούτε με τους πιο χυδαίους και σκληρούς τρόπους, ούτε και με τους πιο βλακώδης και μαλακούς. Δε ξαναγράφεται με τις πλέον ανιστόρητες, τάχατες εμβαθύνσεις, πως ο Κόκκινος στρατός ήταν ο στρατός που μπορούσε να πολεμήσει "επί ίσοις όροις" και να νικήσει μόνο το χειμώνα, η μόνο στα χιόνια και στις ατελείωτες λάσπες της στέπας. Αν ήταν έτσι πως νίκησε τον πόλεμο σχεδόν μόνος του, πως διέλυσε 607 μεραρχίες και άλλες 8 τις οδήγησε να παραδοθούν στους Αγγλοαμερικάνους; Δηλαδή στο σύνολο εξαφάνισε 615 μεραρχίες. Απ' την ίδια την ιστορία αποδεικνύεται πως ο κόκκινος απελευθερωτικός για τους λαούς στρατός, ήταν παντός καιρού, και πάσας σκληρότητας, όπλου και τεχνολογίας, πως δεν υπέκυψε σε μάχες που έγιναν κάτω απ' οποιαδήποτε καιρική η άλλη συνθήκη. Όμως ορισμένοι στέκονται απέναντι στον κόκκινο στρατό λες και ήταν ένας στρατός η "του καφενείου", η "τις σκληρότητας και της κτηνωδίας όταν κατέλαβε τη μισή Ευρώπη". Αυτά τα βλακώδη επιχειρήματα που καταργούνται από την ίδια την ιστορία, έχουν πάει τη μορφή χιονοστιβάδας από τους πνευματικούς(;) ταγούς του Ευρω-Αμερικανικού ιμπεριαλισμού.
Οι απλευθερώσεις της Βουδαπέστης, του Βελιγραδίου, της Πράγας, της Βιέννης του Βερολίνου και του "άγνωστου πολέμου" στη ΜαΑκόμα κι αν είναι το χειμώνα του 1941 η Μόσχα έπεφτε, πράγμα αδύνατον μιας και ενισχύθηκε με τις 11 θρυλικές Σιβηριανές μεραρχίες, άλλες 99 ήταν καθ'οδόν, ενώ την άμυνα της πόλης την είχε αναλάβει όλος ο Μοσχοβίτικος λαός και ο μεγαλύτερος στρατάρχης όλων των εποχών, ο αηήτητος Γκεόργκι Ζουκοφ. Ακόμα κι αν το Λένινγκραντ έπεφτε που κράτησε 3 χρόνια από το χειμώνα των (-40), τις νύχτες του 1941, έως το το χειμώνα του 1944, πάλι η Σοβιετική Ένωσή θα μπορούσε να συντρίψει το 3ο Ράιχ και να το διαλύσει κυριολεξία. Πέραν του ότι ο Κόκκινος στρατός ήταν στρατός παντός καιρού το οποίο αποδείχτηκε από τις πρώτες μέρες του Σοβιετο- Γερμανικού πολέμου απ' τις 22 του Ιούνη του 1941,εώς τη μάχη του Κούρσκ, τη μάχη του Ταμμάν, την μάχη της μικρής γης, του Καυκάσου, της Κριμαίας, της Σεβαστούπολης και τις επιχείρησης BAG RATION. Ο κόκκινος στρατός σαφώς και ήταν απελευθερωτικός στρατός, γιατί εκεί που δημιουργήθηκαν σοσιαλιστικά συστήματα, για πρώτη φορά στις χώρες αυτές, δημιουργήθηκε βαριά βιομηχανία, συνεταιριστική αγροτική οικονομία, κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Είδαν οι λαοί αυτοί 5μερο-6ωρο-30ωρο, δεν ήξεραν από εάν σημείο και μετά τι σημαίνει η λέξη "πρόβλημα", ανεργία, εγκληματικότητα, πείνα. Η δημόσια δωρεάν υγεία και παιδεία υψηλού επιπέδου, η δημόσια καταβολή απ' το κράτος στέγης, άμεσης δημοκρατίας ήταν και αποτέλεσμα της συμβολής της ΕΣΣΔ και του κόκκινου στρατού. Όσο και αν ορισμένοι διαστρεβλώνουν την ιστορία σήμερα 17 χρόνια μετά, παντού σ' ολόκληρο τον κόσμο η ανθρωπότητα κάνει βήματα προς ένα νέο μεσαίωνα και η έλλειψη του σοσιαλιστικού του μόνου αντιπάλου δέους είναι φανερό. Δεκαεπτά χρόνια μετά, σε όλες τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες ο σοσιαλισμός αναπολείτε ξανά σε ποσοστά άνω του 55%. Γι' αυτό λοιπόν η ιστορία δεν ξαναγράφεται, γι' αυτό λοιπόν και ο σοσιαλισμός είναι αναγκαίος και νομοτελειακός μονόδρομος και ας φωνάζουν τα παπαγαλάκια και οι καλοπληρωμένοι κονδυλοφόροι της άρχουσας τάξης και των μονοπωλίων κάθε λογής μπουρδό-λογία-γραφία.
Η ιστορία λοιπόν και γαι το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο βέβαια δεν ξαναγράφεται. Όπως έλεγε ο μέγιστος Λένιν, "στον πόλεμο νικά όποιος διαθέτει περισσότερες εφεδρείες, περισσότερες πηγές δύναμης, περισσότερη σταθερότητα στη λαϊκή μάζα". Όλα αυτά μαζί, μπορούσαν να εμφανιστούν μόνο επί σοσιαλισμού, και σε χώρες όπως η Σοβιετική Ένωσή που κυριαρχούσε το Σοσιαλιστικό σύστημα. Μία χώρα που ήταν τεράστια σε επίγειες δυνάμεις αλλά και σε ανεξάντλητους φυσικούς πόρους, που είχε τις πιο αποφασισμένες και σταθερές στην πίστη του σοσιαλισμού λαϊκές μάζες. Γι αυτό η Σοβιετική Ένωσή νίκησε και απελευθέρωσε μια σειρά από λαούς. Αυτή ήταν η ανατομία της νίκης που ενοχλεί τους κρατούντες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ΗΠΑ και λοιπές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Τόσοι με τέτοια ποιότητα στρατηλάτες όπως ο Ζούκοφ, ο Κόνιεφ, ο Βασιλιέφσκυ, ο Ροκοσόφσκυ, ο Μαλινόφσκυ, ο Γιάκοβλεφ, ο Τολμπούχιν, ο Γιερμένκο, ο Βαττούτιν, ο Μπαγκραμιάν, ο Γκοβόροφ, ο Μέστερίακοφ, ο Μπάτοφ, ο Γιερεμένκο, ο Ρόντμιστροφ, ο ήρωας του Σταλινγκραντ Τσουίκοφ, ο Τσιστιάκοφ, ο Ζάντοφ, ο Ρόντμιτσεφ, ο Βοροσίλοφ, και μία σειρά άλλοι που δυστυχώς θα αδικηθούν μιας και ο κατάλογος ήταν ατελείωτος, δε μπορούσαν να βγουν από άλλη στρατιωτική μηχανή. Βαθιά ιδεολόγοι, μέλη και στελέχη του Κομμουνιστικού κόμματος, εφάρμοσαν στη πράξη τη διαλεκτική και φιλοσοφική αρχή, "πως ποιότητα δημιουργείται μόνο με τη συγκέντρωση ποσότητας", ανέδειξαν στην πρώτη γραμμή τους πιο αποφασισμένους στρατιώτες υποδείγματα για όλους τους άλλους, τους κομμουνιστές, και ανέδειξαν για πρώτη φορά στην παγκόσμια στρατιωτική ιστορία σε επίπεδο τακτικών στρατευμάτων, πως η πειθαρχία είναι άλλο πράγμα απ' το στρατιωτικό πειθαναγκασμό.
Ο Γερμανός μετρ και δημιουργός του blitzkrieg war, ο Γκουντέριαν, είχε πει: "Δεν υπολογίζαμε πως θα υπάρξει έθνος-κράτος που θα μπορέσει να παρατάξει πάνω από 50.000 άρματα απέναντι στην πολεμική μας μηχανή, και όμως το κράτος αυτό υπήρξε και ήταν η Σοβιετική Ένωση".Η Σοβιετική Ένωση κάτω από την τιτάνια υπέρ-προσπάθεια του Σοβιετικού λαού, τις σωστές προβλέψεις και η φυγή ολόκληρων βιομηχανικών μονάδων πέρα απ' τα Ουράλια όρη, έδωσαν τη νίκη απέναντι σε ένα εχθρό, που συνάντησε ένα στρατό, το στρατό της Σοβιετικής Ένωσης(ΕΣΣΔ), το μοναδικό στρατό σε ολόκληρο τον κόσμο που είχε ομάδες στρατιών πυροβολικού με αρχηγό του το στρατάρχη πυροβολικού το Νικολαί Ντιμίτριεβιτς Γιάκοβλεφ και 120.000 πυροβόλα όλων των τύπων.
Για τους διαστρεβλωτές της ιστορίας, που υποστήριζαν ότι η Σοβιετική Ένωσή με βάση τις τότε υπάρχουσες στρατιωτικές δυνάμεις της, ότι είναι πολεμοχαρείς δύναμη, και δύναμη τυραννίας και κατοχής , πρέπει να τους πούμε ότι η Σοβιετική Ένωση, στην περίοδο ύπαρξης της μπλόκαρε μια σειρά από πολέμους, και κυρίως το Γ΄παγκοσμιο πόλεμο, όπου θα ήταν θέμα χρόνου να τον κερδίσει και αυτό, παρά ταύτα βοήθησε τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, απελευθέρωσε μια σειρά από χώρες. Ήταν η χώρα η οποία κυνήγησε την ειρήνη περισσότερο οποιαδήποτε άλλη. Η Σοβιετική Ένωσή που δοκιμάστηκε με τις μεγάλες συμφορές του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, θεωρούσε ύψιστο αγαθό την ειρήνη, ενώ ήταν ο πιο δραστήριος αγωνιστής της. Με αισιοδοξία έβλεπε το μέλλον και πίστευε πως ένας νέος τρίτος παγκόσμιος πόλεμος δε μπορεί να μην είναι αναπόφευκτος. Ήταν η χώρα που έκανε τις περισσότερες προσπάθειες αποτροπής και ενός νέου πολέμου, ήταν δύσκολο αλλά κι ευγενικό το έργο το οποίο έδωσε στην ανθρωπότητα γιατί η επιδίωξη της σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της σκέψης της ήταν η διαφύλαξη ζωής πάνω στη γη.
Γιάννης Κ.
