Ο ΜΟΝΕΤΑΡΙΣΜΟΣ ΠΕΘΑΝΕ, ΖΗΤΩ Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕ Ο ΚΕΫΝΣ...
Δεν πάει και πολύς καιρός από τότε που ο ένας εκ των δύο θεωρητικών του μονεταρισμού, (δηλαδή της αγκύρωσης του με αλχημείες «χαμηλού πληθωρισμού»), μας άφησε χρόνους, και οι «λόγιοι του τύπου», έβαλαν πένθος δηλαδή τα έβαψαν μαύρα.
Ο μακαρίτης ο Freedman, «οικονομολόγος» και θεωρητικός του οικονομικού στραγγαλισμού του κόσμου της εργασίας και των μικρομεσαίων στρωμάτων των πόλεων και των χωριών, διαβεβαίωνε (μαζί με τον Hyatt), για τη κατάργηση της φτώχειας και τη πείνας στο πλανήτη. Στη πράξη όχι μόνο δε τη κατάργησαν, αλλά άνοιξαν το «ασκό του Αιόλου»,ανοίγοντας και άλλο τη ψαλίδα ανάμεσα στην εξαθλίωση και το πλούτο, που στη πολιτική οικονομία, είναι η εργασία και το κεφάλαιο, με ευνοημένο μονάχα το δεύτερο.
Ο «οικονομικός νέο-φιλελευθερισμός», αποτέλεσε το αντίβαρο, στο λεγόμενο μεικτό κράτος, που δεν είναι τίποτα άλλο από τη «θεωρία του κράτους πρόνοιας», του Keynes θεωρία που ήταν συνέχεια της θεωρίας του οικονομικού ντετερμινισμού του Bernstein.
Το κράτος πρόνοιας εμφανίστηκε-κατασκευάστηκε στη δυτική-Ιμπεριαλιστική Ευρώπη, λίγο μετά το 2ο Παγκόσμιο πόλεμο, και χρησιμοποιήθηκε κυρίως για να κοροϊδέψει τους εργαζόμενους, να δημιουργήσει τέτοιες αυταπάτες όπως, «ότι το καπιταλιστικό σύστημα μπορεί να γίνει πιο ανθρώπινο», κρατώντας ζωντανή τη θεωρία του οικονομισμού δηλαδή της «ταξικής συνεργασίας» του Bernstein.
Ήταν ένας τρόπος αποφυγής της παραπέρα επέκτασης του «σιδηρούν παραπετάσματος»,(όπως υποτιμητικά και προβοκατόρικα ονομάτιζαν το σοσιαλισμό), προς τη τότε Δυτική Ευρώπη (τον κόσμο της «ελεύθερης βούλησης»),δηλαδή της ελεύθερης και νόμιμης κλοπής , που δεν είναι άλλη από το βασικό νόμο του καπιταλισμού, το νόμο της υπέρ-αξίας, δηλαδή της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Όπως ήταν φυσικό, η «θεωρία του κράτους πρόνοιας», του Keynes, ήταν μια κοντόφθαλμη, και χωρίς επιστημονικά κριτήρια θεωρία που δε μπορούσε να κρατήσει επ' ουδενεί για πάνω από μια-μίση δεκαετία και όπως ήταν φυσικό στη βάση της εμφανίστηκε ο μονεταρισμός των Freedman- Hyatt, μόνο και μόνο για να κρατηθεί όρθιο το νομικό-οικονομικό σύστημα του ιμπεριαλισμού.
Φυσικά όλα τούτα δε γίνονται τυχαία, αφού και "ο νεοφιλελευθερισμός" και "το κοινωνικό κράτος" αποτελούν τα ίδια δεκανίκια του καπιταλιστικού συστήματος και στις συνθήκες του ιμπεριαλισμού το ανάχωμα ενάντια στη σοσιαλιστική προοπτική, βαφτίζοντας το τελευταίο παγκοσμιοποίηση, χρυσώνοντας το χάπι στα ευρύτερα λαϊκά στρώματα.
Γιάννης Κ.
