κλειδοκράτορες και διαχειριστές της παρασιτικής Καπιταλιστικής οικονομίας

Από που κι ως που είναι Διονυσιακό Ταμπεραμέντο, σύμφωνα με γνωστό κήρυκα της ΕΕνωσιακής "κουλτούρας" η παρέλαση του κοινωνικού σαδομαζοχισμού και της βίαιης αναπαράστασης μιας οποιασδήποτε λανθάνουσας, η μη σεξουαλικότητας, η προσπάθεια ανέγερσης αγαλμάτων όπως προσπαθεί το καθεστώς Ζελένσκι και οι ναζί του να αναγείρουν στην Οδησσό, όπως αυτό, ενός διάσημου γκέι πορντοστάρ;;;
Έλεος και "Ευχέλαιος" μαζί.
Από που κι ως πού, ο τάχα μου δήθεν πολιτισμός των παρορμήσεων και ο σεξουαλικός προσανατολισμός, που είναι εκφασισμός πολυτελείας, των πάσης φύσης ξεμωραμένων, αν όχι αρρωστημένων (ετεροφυλόφιλων ομοφυλόφιλων και αμφιφυλόφιλων) που το Κεντρικό Νευρικό τους Σύστημα διέπεται μιας αλλοπρόσαλλης διανοητικότητας να αφορά την κοινωνία, την όποια κοινωνία τέλος πάντων.
Ούτε Θρησκόληποι είμαστε, ούτε θεωρούμε τη γενικευμένη "απελευθέρωση" της κάποιου είδους επαναστατική πράξη, η και πρακτική, τουναντίον θα λέγαμε ότι είναι πέρα για πέρα αντεπαναστατική.
Ακόμα κι αν οι καλύτερες Διονυσιακές παραδόσεις "μεταλαμπαδεύονται" στο σήμερα, δεν εμπεριέχουν την σημειολογική αναφορά τους για κανένα λόγο, που δεν είναι άλλος από την χαρά της γονιμότητας και της απαγκίστρωσης από την Απολλώνια στιβαρότητα και το τάχα μου δήθεν αλάθητο της.
Οι Προώθηση και μάλιστα με όρους παρελάσεων των αναγκών του "φαλού", του "αιδοίου" και των παρορμήσεων ως "γιορτές" της διαφορετικότητας, ακόμα και για το χώρο αυτό αποτελούν ξένο σώμα, στο σώμα των κοινωνιών και των αναγκών τους.
Γίνεται με όρους επιβολής και θυμίζει σε μεγάλο βαθμό το Βερολίνο του 1936 και δεν είναι τυχαίο ότι σε αυτή την πόλη ανθεί το LGBT, η όπως αλλιώς το λένε, με ένα Πρόεδρο που ήταν απόγονος των Waffen SS.
Έχουμε ξαναπεί και ξαναγράψει ότι σήμερα ζούμε την αναβίωση του πολιτικού Φασισμού, μέσα από την εξάπλωση του κοινωνικού φασισμού, όπου οι συντεχνιακές(όχι απαραίτητα επαγγελματικές δομές), όπως ο Βεγκανισμός, το Αντικαπνιστικό "Κίνημα" και διάφορα άλλα ημίφαιδρα η και φαιδρά, αν όχι φαιά(αλλά κατ΄όνομα πολύχρωμα "κινήματα", που προσιδιάζουν το Κίνημα του Φασίστα Μουσολίνι) δημιουργούν τον Πολιτικό Φασισμό Πολυτελείας, που εκφράστηκε έντονα στο δίπολο που καλλιέργησε το Ρωμαϊκό Διαίρει και Βασίλευε και αποθέωσαν όλοι οι πρώην Αποικιοκράτες Άγγλοι, Γάλλοι κλπ Φραγκολεβαντίνοι, με τους εμβολιαστές - αντιεμβολιαστές, με όρους "αντιαπαγόρευσης".
Η Δύση, είναι συνέχεια της Ανατολής και γι αυτό είναι υπέροχη, με τα δικά της κριτήρια προφανώς, αλλά χωρίς την Ανατολή, δεν θα υπήρξε, αλλά έχει κάτι σουσούμια που εδράζονται στη λογική της "ατομικής ευθύνης", του "ρεβανσισμού" και του Βρετανικού Δικαίου, όπου μια φορά ένοχος, πάντα εγκληματική φυσιογνωμία.
Το τι θα κάνει ο καθένας στο τραπέζι του, στο κρεβάτι του και στους ιδιωτικούς χώρους με τον, την, η τους συντρόφους του, είναι καθαρά δικό του θέμα, αρκεί να γίνεται κοινή συναινέσει, τα υπόλοιπα, είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε και κάθε επιστροφή στην Ελληνιστική και Ρωμαϊκή δουλοκτησία, θα δημιουργεί δούλους και τέτοιους έχει ανάγκη το σύστημα που μας οδηγεί στην απελευθέρωση των παρορμήσεων χωρίς καθόλου όρια. Δεν έχουν σχέση οι Απόκριες, με την κοινωνική προώθηση του Αντιαισθητικού Σαδομαζοχισμού και την ανάγκη να σκεφτόμαστε με αντιεπιστημονικούς όρους την κάθε "μαλακία" που θα μας βαρέσει στη γκλάβα και για πιο αντικειμενικό λόγο, θα πρέπει να την ανεχθούμε;
Τι σχέση έχει η "κοινωνική απελευθέρωση", με την ατομική αναλγησία και τον υποκειμενικό βολονταρισμό, τη μετανεωτερικότητα και τον πραγματισμό;
Αρκεί να διαβάσει κανείς την "Καταγωγή της Οικογένειας, της Ατομικής Ιδιοκτησίας και του Κράτους" του μεγαλύτερου μυαλού της νεότερης Ανθρωπότητας του Φρειδερίκου Ένγκελς και θα καταλάβει πολλά.
Η Αστική εξαχρείωση από τους "Αρίστους", δεν είναι Ελληνικό Φαινόμενο, είναι συνολικά Δυτικό Ευρωπαϊκό και λειτουργεί από την εποχή της Ιταλικής Κοινωνικής Δημοκρατίας (Repubblica Sociale Italiana -RSI), γνωστή και ως Δημοκρατία του Σαλό (Repubblica di Salò), που κατέδειξε και ξεφτίλισε ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΠΑΖΟΛΙΝΙ, ως ένα απόστημα του πραγματικού Φασισμού.
Αυτά δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τα Διονυσιακά Μυστήρια, αλλά με τη διαιώνιση του πλούτου και την υποταγή της εργασίας με όρους σκλαβιάς, δουλείας, η δουλοπαροικίας στις συντεχνιακές εμμονές και δομές του Ευρωπαϊκού Καπιταλισμού. Ενός Καπιταλισμού όπου η αστική τάξη, μέσα από την βάση και τον τρόπο παραγωγής, παίζει μπάλα, αλλά και από το εποικοδόμημα πλειοψηφικά, αφού έχει μαζέψει όλους τους "Αρίστους" όπως ο πρώην Πρωθυπουργός της Βρετανίας(με καταβολές καταγωγών από την Μικρά Ασία, από την πλευρά της μητρός του, αφού ο πάππους του, ήταν ο μεγαλύτερος σταφιδέμπορος της περιοχής και με μια απαράμιλλη σκληρότητα ενδεικτική των προθέσεων του, μέχρι και ριζών από τους Ρωμανόφ), στους βασικούς κυβερνητικόυς Θώκους.
Που σημαίνει ότι η Αριστοκρατία και τα σαδομαχιστικά της σουσούμια είναι πάντα εδώ και είναι με όρους αστικού δικαίου παντού και τα αποτελέσματα τα είδαμε χτες.
Η Διάβρωση και τα παρακμιακά φαινόμενα, είναι ένας κοινωνικός ευνουχισμός , που ξεκινάει από την υπερπροβολή της βούλησης και κάτω από αυτή την υπερβάλλουσα και υπερβολική προβολή, είναι αυτή η κατηγορία ανθρώπων που έχουν αποθεώσει τον κοινωνικό σαδομαζοχισμό, τη βια, την αποκτήνωση και την εξουσία, από Πάππου προς Πάππου και αθωώνονται μαζικά από την Αστική Δικαιοσύνη.
Θα κλείσουμε με το παρακάτω που μας το θύμισε ο καλός μας φίλος Stathis Stafis και το παραθέτουμε επακριβώς.
«Κλέφτες,αρσενικές κοκότες,πουλημένοι συγγραφείς, πουλημένες εφημερίδες.Αυτός είναι ο "μεγάλος μας τύπος".
Αυτός είναι ο ανθός της "υψηλής" κοινωνίας.Αυτούς τους ανθρώπους τους ξέρουνε όλοι,έχουν παντού σχέσεις και θέσεις κλειδιά σε εταιρείες, κράτος και παρακράτος, είναι εν μέρη κλειδοκράτορες και διαχειριστές της παρασιτικής Καπιταλιστικής οικονομίας.
Ξετσίπωτο θράσος των αφεντάδων και των δουλοπάροικων,που αγκαλιάζεται στα σκοτεινά, με την ξετσίπωτη διαφθορά της αστικής τάξης».
Β.Ι.Λένιν
"Καπιταλισμός και τύπος "
1914