Η ένταξη μας στο μηχανισμό στήριξης εκτός των επώδυνων και αντιλαϊκών μέτρων που συνεχώς θα παίρνονται και μετά το 2012 για την στήριξη της ΕΕ του 2020, θα κάνει τη χώρα τόσο ελάχιστη από άποψη πλουτοπαραγωγικών πηγών που ακόμα και να απεμπλακούμε σε κάποια φάση από τον όποιο μελλοντικό μηχανισμό δεν θα μπορεί να οικοδομηθεί ένα ανεξάρτητο μέλλον για μας και τα παιδιά μας.Ταυτόχρονα με τη λεηλασία που θα επιβληθεί στα αντικείμενα εργασίας(πλουτοπαραγωγικές πηγές), τα εργασιακά δικαιώματα θα επιστρέψουν στο επίπεδο του 1911(για να μην πούμε ακόμα πιο πίσω), και παράλληλα θα σημάνει πλήρη καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων και των φτωχομεσαίων στρωμάτων της πόλης και του χωριού. Όλες οι ευρωσυνθήκες ενσωματώνονται στο μνημόνιο το οποίο τα κόμματα του ευρωμονοδρόμου τις έχουν αποδεχτεί και υπερασπίζονται ακόμα και σήμερα με τις όποιες παρεκκλίσεις. Αυτή η μαζική επίθεση καταλήστευσης στα αντικείμενα και στα μέσα εργασίας(μέσα παραγωγής) και στις παραγωγικές δυνάμεις δεν έχει ως αιτία τα ελλείμματα, είναι αποτέλεσμα και συνέχεια της παραπέρα συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του πολυεθνικού κεφαλαίου. Με αφορμή τα ελλείμματα αλλά χωρίς αντικειμενική βάση αυτά, (αλλά την καπιταλιστική κρίση και τις αιτίες της), τα μονοπώλια και το εγχώριο πολιτικό τους προσωπικό έχουν βάλει στο μάτι τον φυσικό και υλικό πλούτο της χώρας, δεν ήταν τυχαία η τοποθέτηση του κ. Καρατζαφέρη να δοθούν τα μάρμαρα της Πεντέλης και της Καρύστου προς εκμετάλλευση.
Φυσικά σε πολιτικό επίπεδο ρόλο έπαιξαν: α)Ολόκληρο το αστικό πολιτικό προσωπικό, β)Τα κόμματα - παρατάξεις μικροαστικής αφετηρίας όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, η το ΛΑ.Ο.Σ.
Η πραγματικότητα από μόνη της φωνάζει και μάλιστα με στεντόρεια φωνή. Έστω και μια δόση επί των δανείων να καθυστερήσει, θα σημάνει αυτόματη κατάσχεση πλουτοπαραγωγικών μονάδων τις χώρας από τους "προστάτες" μας και μάλιστα χωρίς καμία δυνατότητα επαναδιαπραγμάτευσης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας επί των αντικειμένων εργασίας που δεν είναι τίποτα άλλο από τις πλουτοπαραγωγικές πηγές.
Πρέπει να σημειώσουμε πως η κυβέρνηση και οι προηγούμενες ειδικά του ΠΑΣΟΚ, αλλά και τα κόμματα της πλουτοκρατίας, όσοι ψήφισαν τις ευρωσυνθήκες είτε με "υπέρ" είτε με παρών, είτε με "λευκό" και όλοι όσοι ψήφισαν το μνημόνιο το 2010 είναι οι κυρίως υπεύθυνοι.
Μπορεί από τα πιο δεξιά έως τα πιο αριστερίστικα γκρουπούσκουλα του συστήματος να παρουσιάζουν την χώρα "υπό κατοχή", αλλά όλοι έχουν ευθύνες, όλοι πλην ΚΚΕ το οποίο μόνο και έρημο φώναζε από το 1992 και μετά χωρίς να αποδεχτεί τίποτα από τα όλα όσα ζούμε τώρα.
Αυτή η γελοία προπαγάνδα που βγάζει λάδι την χειρότερη κυβέρνηση όλων των εποχών, με το αιτιολογικό πως δεν κυβερνά, πηγάζει από όλες ανεξαιρέτως τις πολιτικές δυνάμεις εκτός του ΚΚΕ. Με μπροστάρη το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και την «αντικαπιταλιστική αριστερά», αλλά και τη ΝΔ με το ΛΑΟΣ, ο καθένας με τα δικά του χαρακτηριστικά, κάνουν σημαία τους το παραμύθι ότι η χώρα είναι υπό «κατοχή», αυτοί δηλαδή που την έθεσαν στα δύο μέτρα...
Φυσικά και η χώρα είναι σε κατοχή αλλά με όρους πείνας, φτώχειας, εξαθλίωσης, όπως ακριβώς την έλεγαν και συνεχίζουν να την ονομάζουν [όσοι την έζησαν (και όσοι ακόμα συνεχίζουν να ζουν) την περίοδο της τριπλής κατοχής 1941-1944] και όχι από την τρόικα. Είναι ψέμα μεγατόνων πως η κυβέρνηση δεν ασκεί δική της πολιτική(σε πολλές περιπτώσεις είναι βασιλικότερη του βασιλέως), πραγματοποιώντας αποφάσεις άλλων. Πρόκειται για ένα παραμύθι μια προπαγάνδα του χειρίστου είδους που ζημιώνει το λαό υπονομεύοντας το αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό μέτωπο που αντικειμενικά αποτελεί την μοναδική πραγματική λύση μιας και απορρέει από τις αποφάσεις του πιο ολοκληρωμένου και αντικειμενικά φιλολαϊκού κόμματος ήδη από το 16ο συνέδριο του το 1996, το τιμημένο ΚΚΕ.
Τα μέτρα που ετοιμάζουν κυβέρνηση - πλουτοκρατία που τα είχαν εδώ και χρόνια στο δισάκι και στο πίσω μέρος της συνείδησης τους, τα εφαρμόζουν τάχιστα ελέω καπιταλιστικής κρίσης.
Αυτή η κρίση στους αδύναμους καπιταλιστικούς κρίκους (στον παγκόσμιο καπιταλιστικό καταμερισμό) όπως στην χώρα μας, είναι χωρίς περιστροφές. Πραγματοποιούνται με τον πιο επώδυνο τρόπο, ενώ τα αντιλαϊκά μέτρα παίρνουν χαρακτήρα χιονοστιβάδας.
Η χειρότερη και πιο αντιλαϊκή κυβέρνηση όλων των εποχών στην Ελλάδα αυτή του ΠΑΣΟΚ από τις πρώτες κιόλας μέρες του 2011(είναι ακόμη χειρότερη και από την προηγούμενη του ΠΑΣΟΚ 1993-2004, αν και βαδίζει στις σταθερές τροχιές της) δεν αφήνει κανένα περιθώριο εφησυχασμού στο λαό. Με αμείωτους ρυθμούς πιέζει για την επέλαση κατά του εισοδήματος ανοίγοντας ταυτόχρονα και διάπλατα τις πύλες στους νέους τόπους εξορίας που δεν είναι άλλοι από την απόλυτη εξαθλίωση, την απόλυτη ανέχεια, την εργοδοτική τρομοκρατία που στο όνομα της παρατεταμένης ανεργίας, παίρνει διαστάσεις επιδημίας (για να μην πούμε πανδημίας, πάντα με τη βούλα του ΠΑΣΟΚ και της ξεπουλημένης ηγεσίας της ΓΣΕΕ όπου καταργούν τις ΓΣΣΕ, τις αποζημιώσεις κλπ) ενώ στο δρόμο προστίθεται και ο τρόμος της όποιας ασθένειας. Έχει βγάλει από την φαρέτρα της τα πιο ισοπεδωτικά όπλα κατά των εργατικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων του λαού και του δείχνει τα αποκρουστικά της δόντια. Ολοκληρώνει το αστυνομικό κράτος που από το 1991 χτίζεται με αμείωτους ρυθμούς και ως κύριος της αντίπαλος της στοχοποιείται ο μέχρι χτες ψηφοφόρος της ο εσωτερικός εχθρός, ο λαός που ήταν "κυρίαρχος" από το 1981-1993. Προκειμένου να εισπραχθεί ο ΦΠΑ στην ώρα του θα υπάρχει προσωποκράτηση στους φτωχομεσαίους ελεύθερους επαγγελματίες οδηγώντας τους σε μαζικά λουκέτα, όλα αυτά προκειμένου να εισπραχθούν όσα δεν υπάρχουν γιατί το σύνολο της αγοράς το ελέγχουν τα κάθε λογής πολυκαταστήματα. Με τον τρόπο αυτό ουσιαστικά ανοίγουν τον δρόμο για τα μονοπώλια και τα πολυκλαδικά mall τα οποία είναι τμήμα και συνέχεια της σύμφυσης του τραπεζικού και του βιομηχανικού κεφαλαίου, πραγματοποιώντας και ολοκληρώνοντας την παραπέρα συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου στους διεθνείς μονοπωλιακούς ομίλους.
Οι σύμμαχοι δηλαδή το αντιλαϊκό μέτωπο της κυβέρνησης είναι μεγάλο, ανοικτό σε κάθε λογής χρυσοπληρωμένη "μη - κυβερνητική οργάνωση", τον "ανεξάρτητο τύπο" και σύσσωμη την "αριστερό - δεξιά". Όλοι τους είναι ΠΑΣΟΚ, πότε με τις φορεσιές του "καλού" και πότε με αυτές του "κακού" ΠΑΣΟΚ, που πότε συναινεί με χέρια και με πόδια και πότε υιοθετεί τα ξεχασμένα από το 1978, 1991 και 2008 υπερεπαναστατικά χαρακτηριστικά. Όλοι μαζί ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ, ΔΗΜ.ΣΥΜΜΑΧΙΑ (με τις ξεχωριστές ιδιαιτερότητες τους, ως πολιτικοί εκφραστές των τμημάτων της άρχουσας τάξης που εκφράζουν) και από κοντά τα μικροαστικά αριστερίστικα γκρουπούσκουλα κάθε είδους, κοπής, λογής φροντίζουν να δείχνουν με το δάχτυλο μονάχα την "κακή Μέρκελ" και την "κακή τρόικα", βάζοντας στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ το κόμμα που αντικειμενικά ανόρθωσε τον καπιταλισμό στην Ελλάδα, το ΠΑΣΟΚ δηλαδή.
Θέλουν δε θέλουν όλα αποκαλύπτονται από την ίδια την κυβέρνηση από το πρόσφατο και τελευταίο υπουργικό συμβούλιο για τη χρονιά που μας πέρασε. Πρόκειται για ένα χρονοδιάγραμμα 100 ημερών, όπου η κυβέρνηση θα εξαπολύσει μια ομοβροντία αντεργατικών νομοσχεδίων που όμοια της δεν έχουμε ξαναδεί σε ποσότητα ορμή και ποιότητα, εξάλλου τα έχει ψηφίσει και θα τα προωθήσει πάση θυσία και είναι τα νεότερα και σκληρότατα μέτρα.
Είναι τα μέτρα που η στρατηγική του κεφαλαίου ονομάζει απαραίτητα και έχει σχεδιάσει ήδη από την συνθήκη του Μάαστριχ, Άμστερνταμ Νίκαιας και Λισσαβόνας. Μεγάλο κεφάλαιο, ΕΕ, τρόικα και κυβέρνηση έχουν ως στόχο να μειώσουν ακόμα περισσότερο την τιμή της εργατικής δύναμης και από την άλλη να εξασφαλίσουν ευνοϊκότερους όρους κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας για τα μονοπώλια. Η πραγματική αιτία των μέτρων, δεν είναι ούτε το χρέος και τα ελλείμματα εξάλλου καμία θεωρητική σχολή της λεγόμενης "ελεύθερης αγοράς" δεν το λέει πουθενά, ίσα - ίσα το ανάποδο έχουν καθορίσει ως σημαία. Η πραγματική αιτία δεν έχει καμιά σχέση με τα ελλείμματα, αυτά δεν αφορούν το μεγάλο κεφάλαιο, το εν λόγω θέλει να υπάρχουν, χωρίς αυτά(τα ελλείμματα δηλαδή) δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη. Όλες θεωρητικές κατευθύνσεις της λεγόμενης "ελεύθερης αγοράς" από την σχολή της "Μικρο και Μάκρο οικονομίας"(Lionel Robbins), την σχολή που ευαγγελίζεται τον λαϊκό καπιταλισμό, την "σχολή του Σικάγο"(Freedman Hayek), ακόμα και την σχολή του Κέϋνς (η οποία ήταν κακέκτυπο της σοσιαλιστικής σκέψης για να μην εισαχθεί στην δύση και ανατρέψει τον καπιταλισμό), αλλά και των υπολοίπων στηρίζουν την πολιτική των ελλειμμάτων.*
Ο πραγματικός και μοναδικός στόχος είναι να μειώσουν ακόμα περισσότερο την τιμή της εργατικής δύναμης και από την άλλη να εξασφαλίσουν ευνοϊκότερους όρους κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας για τα μονοπώλια. Μονάχα με την κατακόρυφη αύξηση της εκμετάλλευσης και τον πολλαπλασιασμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου θα ηρεμήσουν και τότε μόνο υπάρχει περίπτωση να σταματούν να μιλούν για κρίση. Κρύβεται ο χαρακτήρας της κρίσης και σε τελική ανάλυση ο αντιδραστικός χαρακτήρας του ίδιου του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, τον οποίο, κατά τα άλλα, δυνάμεις δήθεν αντικαπιταλιστικές καμώνονται στα λόγια ότι θέλουν να τον ανατρέψουν. Τα μέτρα, που με ιδιαίτερη σφοδρότητα προωθούν οι δυνάμεις του κεφαλαίου στην ΕΕ και σε όλον τον κόσμο, στοχεύουν στην παραπέρα υποτίμηση της εργατικής δύναμης, σαν αναγκαία προϋπόθεση για να ξεπεραστεί η καπιταλιστική κρίση, που είναι παγκόσμια και συγχρονισμένη. Οι φιλομονοπωλιακές ανατροπές δεν αποτελούν έμπνευση της στιγμής μιας «κακής ΕΕ» ή ενός «κακού ΔΝΤ», όπως θέλουν να τα παρουσιάσουν όσοι αναπαράγουν το ιδεολόγημα της κατοχής και της κηδεμονίας. Είναι μέτρα ζωτικής σημασίας για την κερδοφορία του κεφαλαίου, τα οποία, σε συνθήκες κρίσης, προωθούνται με ταχύτατους ρυθμούς, αφού το κεφάλαιο δεν έχει άλλη επιλογή από το να καταστρέψει παραγωγικές δυνάμεις για να ξεπεράσει την ύφεση και να μπει σε νέο κύκλο μεγέθυνσης. Αυτήν τη βαθιά αντιλαϊκή στρατηγική δεν την έφεραν αυτόκλητα στην Ελλάδα η ΕΕ και το ΔΝΤ τον τελευταίο μόνο χρόνο, όπως ισχυρίζονται ακόμα και οι αυτοαποκαλούμενοι «αντικαπιταλιστές», καλλιεργώντας μ' αυτόν τον τρόπο την αυταπάτη ότι οι «προ ΔΝΤ» κυβερνήσεις ασκούσαν φιλολαϊκή δήθεν πολιτική.
Ο λαός δεν πρέπει να δώσει καμία βάση στην προπαγάνδα της κυβέρνησης, της ΝΔ και των άλλων κομμάτων της ΕΕ. Με η χωρίς ευρωομόλογο, (εάν αποφασιστεί), δεν πρόκειται ούτε να σώσει, ούτε να ανακουφίσει το λαό. Όπως και ο μηχανισμός στήριξης, έτσι και το ευρωομόλογο θα προστατεύσει τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και των τοκογλύφων, βυθίζοντας τα λαϊκά στρώματα πιο βαθιά στη φτώχεια και την απόγνωση. Γι' αυτό μονόδρομος για το λαό είναι η αντιπαράθεση με τα κόμματα της ΕΕ και την εξουσία των μονοπωλίων.
Όλες οι δήθεν λύσεις που παρουσιάζουν νεότευκτοι αστέρες της παραπληροφόρησης μαζί με τα νέα και παλαιότερα σχήματα της απ' τα πάνω αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού αποτελούν δημοκοπίες, δημαγωγικές κορώνες όπως αυτές του "στις 18 σοσιαλισμό" μόνο και μόνο για την σωτηρία του συστήματος.
Δεν χρωστάμε σε κανένα και δεν πληρώνουμε την κρίση τους, ούτε φυσικά αναγνωρίζουμε τα χρέη που αυτοί δημιούργησαν Εδώ που τα λέμε, ούτε και οι δανειστές τους τα γυρεύουν γιατί παίρνουν ότι θέλουν όποτε θέλουν και όπως το θέλουν από τις πλουτοπαραγωγικές μας πηγές. Δεν θα αφήσουν τίποτα όρθιο ο καθένας θα πάρει το μερίδιο που του αναλογεί από τα αντικείμενα εργασίας.
Τα μοναδικά τους προβλήματα σε αυτή τη φάση ανάπτυξης του μονοπωλιακού καπιταλισμού στην Ελλάδα, στην ΕΕ και στον παγκόσμιο καπιταλιστικό κόσμο είναι πως θα επιλύσουν τα δυσεπίλυτα δηλαδή:
α)Πως τα υπέρ - συσσωρευμένα κέρδη που οδήγησαν στην κρίση θα παράξουν και άλλα και δεν θα παραμείνουν στάσιμα.
β)Πως θα καταστρέψουν και άλλες παραγωγικές δυνάμεις που αυτή τη στιγμή είναι ανίκανες να απορροφήσουν προϊόντα που οι ίδιες παρήγαγαν.
γ)Πως θα μετατρέψουν τις ανάγκες του κεφαλαίου σε ανάγκες των παραγωγικών δυνάμεων και όσες δεν τις καταστρέψουν θα τις κάνουν ακόμα πιο καθυστερημένες, ευέλικτες και χωρίς κανένα δικαίωμα.
δ)Πως τα μονοπώλια θα ισοπεδώσουν ακόμη παραπέρα τα φτωχά και μεσαία ενδιάμεσα στρώματα τα οποία γίνονται εμπόδιο στην οργάνωση και εμπορευματική διανομή της παραγωγής στην ώρα της σε χαμηλή τιμή και πλήρη κερδοφορία επί του προϊόντος.
Ως επίλογο θα παραθέσουμε (ελπίζουμε να μας συγχωρέσει ο σ/φος Φάρος) το δικό του άρθρο με τον τίτλο "Η επιλογή του λαού" το οποίο εκφράζει ακριβώς την σκέψη μας και την αντικειμενική πραγματικότητα σε αυτή τη φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ελλάδα του ΠΑΣΟΚ και του Καλλικράτη.
ΥΓ*Όλες οι μικρότερης εμβέλειας οικονομικές σχολές που υπερασπίζονται τον Καπιταλισμό, υποστηρίζουν την λογική των ελλειμμάτων Από την σχολή του Χάρβαρντ, του Φράιμπουργκ αλλά και οι νεοκεϋσιανικές σχολές από την υποτιθέμενη αντίπερα όχθη αποδέχονται την λογική των ελλειμμάτων Σύμφωνα και με αυτές τις σχολές "χωρίς αυτά δεν μπορεί να υπάρξει η παραμικρή ανάπτυξη.
ΥΓ** Ο σύνδεσμος του Φάρου στο άρθρο που αναφέραμε είναι ο εξής:
