Στο διαρκές συνέδριο που έληξε προχτές βγάλανε και πρόγραμμα το οποίο υπερψηφίστηκε απ' τους συνέδρους σε ποσοστό 81,5% ενώ τα υπόλοιπα ήταν λευκά.Σύμφωνα με μερίδα αστικών ΜΜΕ ο ΣΥΝ κατέληξε στο συμπέρασμα πως η "συνθήκη του Μαάστριχτ" είναι κακή. Φυσικά κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν έγινε αλλά με αυστηρότητα ο πρόεδρος του ΣΥΝ εγκάλεσε ορισμένους - ελάχιστους - ομιλητές στο Διαρκές Συνέδριο, που ζήτησαν να κάνει το κόμμα τους μια γενναία αυτοκριτική για την υπερψήφιση της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Στην ομιλία του στο τέλος των εργασιών, ο Αλ. Τσίπρας αποκατέστησε τα πράγματα, λέγοντάς τους: «Τα θεμέλια της Ευρώπης τα οποία δε συγκροτήθηκαν από κάποιες ουδέτερες αποφάσεις, αλλά από Συνθήκες οι οποίες είχαν νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση και χαρακτήρα. Από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ το 1992 ως σήμερα. Δεν πετάμε τίποτα στον Καιάδα. Ούτε τις αποφάσεις μας, ούτε τα υπέρ και τα κατά μας»!
Για εκείνη τη "μερίδα του ΣΥΝ" που ακόμα και η συνθήκη του ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ σε ένα μελλοντικό συνέδριο καταψηφιστεί, δεν πρέπει να ξεχνούν με τίποτα τον οχετό που έριχναν στο ΚΚΕ επειδή την είχε καταψηφίσει. Στο διαρκές συνέδριο τους, το πρόγραμμα που περίμενε ένα χρόνο τελικά παρουσιάστηκε και υπερψηφίστηκε. Για όσους πιστεύουν ότι ίσως κάποτε αποτινάξουν από πάνω τους το πολιτικό ατόπημα της υπερψήφισης της συνθήκης του ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ μάλλον "πλανόνται πλάνην οικτρά", εξάλλου με χέρια και με πόδια είναι υπέρ της ΕΕ.
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ως ανάχωμα έχει ένα άγχος πως θα γκρεμίσει το ΚΚΕ και διαρκώς αυτο - αποκαλύπτεται. Απ' τη μια οι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ βρίζουν και χυδαιολογούν το ΚΚΕ τους φίλους , οπαδούς μέλη και στελέχη του ακόμα και τους ψηφοφόρους του εγκαλώντας τους για την εγκληματική ιδεολογία του και απ' την άλλη ζητούν συνεργασία ως αριστεροί συγγενείς, με το σκεπτικό ότι έχουν "αποτινάξει" από πάνω τους την παιδική ασθένεια του 1991 -1992.
Την έχουν αποτινάξει όμως; Γιατί σε πρόσφατες και κατά περιόδους δηλώσεις τους ακόμα και οι "υπέρμαχοι" της λανθασμένης επιλογής του 1992, (όπως η ηγετική ομάδα του "αριστερού ρεύματος"), έχουν δηλώσει περήφανοι για το ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ, τελικά θέλει τόλμη μα καθόλου αρετή να είσαι και με τον "αρχιφύλαξ και με το χωροφύλαξ".
Είναι αυτοί που μισούν όσο τίποτα άλλο σε αυτό τον κόσμο το ΚΚΕ, τον Μαρξισμό - Λενινισμό, γι αυτό μιλούν όλη την ώρα για το Στάλιν και βαφτίζουν κινήματα του τύπου σχολής Φρανκφούρτης (praxis)και αποθεώνουν τον Νόαμ Τσόμσκι.
Χτυπώντας το Στάλιν ξέρουν πως χτυπούν το Λένιν, χτυπώντας την ΕΣΣΔ ακόμα και αυτή που ως πρωθυπουργούς είχε κάτι σοσιαλδημοκράτες τύπου Κοσίγκιν και για ηγεσία κάτι ανεκδιήγητους οπορτουνιστές φανατικούς αντικομμουνιστές και οπαδούς του Ν. Μπουχάριν, τύπου Γκορμπατσόφ. Κατά τον τρόπο αυτό χτυπούν με ιδιαίτερη μανία το ΚΚΕ επειδή στο επικείμενο συνέδριο αποφάσισε να θέσει ως 2ο θέμα το ζήτημα του σοσιαλισμού και των βαθύτερων κοινωνικοοικονομικών αιτιών που οδήγησαν στις ανατροπές απ' τα πάνω προς τα κάτω το 1991. Γιατί το κάνει όμως με τόση μανία; Γιατί πολύ απλά θα αναγκαστεί στο μέλλον να συρθεί για μια ακόμη φορά σε εικονική αυτοκαταδίκη των πράξεων του. Να αποφασίσει έστω εικονικά ότι έκανε λάθος και να "δώσει άφεση αμαρτιών" που αυτός φόρτωσε σε κάτι που δεν πιστεύει και δεν ανέχεται(το σοσιαλισμό). Δε θέλει να σκεφτεί καν την μελέτη μιας εποχής που έχει καταραστεί μετά βδελυγμίας. Αλήθεια πόσο εύκολο θα είναι να καταδικάσουν μια ακόμη ανακοίνωση τους, όπως αυτή του 1991 όταν υποστέλλονταν η σημαία της ΕΣΣΔ και μιλούσαν για τις επερχόμενες νέες μέρες της παγκόσμιας ειρήνης σταθερότητας κοκ;
Έχουν κάνει τη "σταλινολογία" ζήτημα πρώτης γραμμής και έχουν αναγάγει τον επιστημονικό αντιΚΚΕδισμό σε επίσημη ιδεολογία τους μιας και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ως ανάχωμα συνεχώς οπισθοχωρεί και ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα.
Παράλληλα με τον αντιΚΚΕδισμό, (ο οποίος ανταγωνίζεται επάξια αυτό της "Ε") έχουν αναγάγει τον πολιτικό καιροσκοπισμό σε βασική διεργασία επιβίωσης τους.
Να δείτε που στο τέλος (στο απώτερο μέλλον) αν δεν έχουμε διάσπαση στο ΣΥΝ. Το "δεξιό" τμήμα του πάει στο ΠΑΣΟΚ, (αν αυτό ξανά - χάσει τις εκλογές, που για μας δεν είναι απίθανο), ένα άλλο θα ζητήσει τη συνέχιση της λειτουργίας του με σκοπό την ενσωμάτωση στο ΠΑΣΟΚ δια της τεθλασμένης για να φτιάξουν λίγο αργότερα το αντινεοφιλεύθερο μέτωπο ανατροπής της ΝΔ. Φυσικά το τρίτο και βασικότερο κομμάτι θα ενσωματωθεί στο ΣΥΡΙΖΑ, θέλοντας να αποτινάξει όλες τις "ρετσινιές" του παρελθόντος και κυρίως του ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ, για να γίνει πιο σκληρό και μεγάλο ανάχωμα πάνω το άρμα της αποκαθαρμένης αριστεράς, ζητώντας τι άλλο απ' την ξεπερασμένη ιστορικά και χρεοκοπημένη ενότητα της "αριστεράς", απ' το 1958 που φυσικά το 24,4% ήταν και η ταφόπλακα της καθώς τις κομματικές οργανώσεις του τιμημένου ΚΚΕ, είχαν φροντίσει οι οπορτουνιστές (σήμερα συνασπισμένοι) να τις διαλύσουν και φυσικά να αποφύγουν "όπως ό διάολος το λιβάνι" την ταξική ανάλυση της κοινωνίας ...
Σήμερα τα σχήματα δεξιά, κέντρο και αριστερά έχουν μόνο ιστορική αξία και εφόσον δεν ανταποκρίνονται στις βασικές αρχές τις "πολιτικής οικονομίας", δεν ανταποκρίνονται και στην εποχή που το μεγάλο κεφάλαιο επιτίθεται με κάθε τρόπο, μέσο και λυσσαλέα στην εργατική τάξη και τους συμμάχους της.
Σήμερα ειδικά ο όρος αριστερά πέραν του ότι είναι ξεπερασμένος χρησιμοποιείται και "εκ του πονηρού" το μοναδικό πραγματικό δίλημμα "η με το κεφάλαιο η με τους εργάτες" το κρύβει έντεχνα κάτω απ' το χαλί με πλαστές θεωρίες τύπου η γενιά των 600-700 η 800 ευρώ. Ο "πολιτικός" όρος εκτός του ότι είναι η "κολυμβήθρα του Σιλωάμ" για να περισώσει την ταξική φύση του μονοπωλιακού καπιταλισμού και να αποκαθάρει (απ' την αριστερά των οπορτουνιστών) τη "λαίλαπα" του Μαρξισμού - Λενινισμού και το δρόμο για το σοσιαλισμό λειτουργεί και αποπροσανατολιστικά, είναι μια κατευθυνόμενη αυταπάτη που πρέπει να τελειώσει.
Στην αριστερά των οπορτουνιστών χωράνε τα πάντα. Απ' τη σχολή της Φραγκφούρτης, η του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού (Μαξ Χορκχάιμερ, Τέοντορ Αντόρνο και Γιούργκεν Χάμπερμας) που επηρεάστηκαν απ' το Γιουγκοσλαβικό περιοδικό praxis, (το οποίο μεταξύ άλλων διαπραγματεύονταν την αυτοδιαχείριση), τη σχολή της πρώιμης σοσιαλδημοκρατίας του Μπέρνσταϊν, στη σχολή της "τεχνοκρατικής θεωρίας" που ξεχωρίζει τις σχέσεις παραγωγής απ' την τεχνολογία, τη σχολή του αναθεωρητή Λούκατς, την "αστική θεωρία" (του Κάρλ Μάνχαϊμ), και τις θεωρίες της κοινωνικής αρμονίας(Φρέντερικ Μπαστιά - Τζον Στιούαρτ Μιλ),των τριών παραγωγικών συντελεστών(Σε ζαν Μπαπτίστ), του κοινωνικό κράτους και του κοινωνικού αποκλεισμού κλπ (Τ.Α. Μάρσαλ), μαζί με τους όλους τους παραπάνω μπαίνει ως σφήνα κάθε λογής αντιμαρξιστική θεωρία που παρουσιάζεται ως νέα δροσερή και "αριστερή", όπως οι μικροαστικές των Νοάμ Τσόμσκυ. Όλες αυτές άλλοτε ονοματίζονται και άλλοτε όχι.
Είναι "ηλίου φαεινότερον", ότι χωρίς τις ονοματοδοσίες της σχολής της κάθε θεωρίας, ο αποπροσανατολισμός που ανακατεύει τα πάντα αρκεί να προσδώσει τη συνείδηση της κοινωνικής συναίνεσης στα πλαίσια του "όλοι οι καλοί χωράμε".
Όμως οι κεντρικές πολιτικές επιλογές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι συγκεκριμένες και η πολιτική της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ σε αυτή τη συνθήκη στηρίζονται, άσε που και πάλι θα γλυκοκοιτάζουν την "ΠΑΣΟΚΑΡΑ" κάνοντας της προτάσεις σύγκλισης και επανόρθωσης στο παλιό "καλό" ΠΑΣΟΚ του 1981.
Και τότε πάλι στην τέχνη του εφικτού θα κάνουν άλλα 4 συνέδρια μέσα σε 8 χρόνια αν συνεχίσουν να υπάρχουν και αν δε καθαγιάζουν τις τάσεις θα δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα.
Χτες το πρωί ο Χουντής αυτό έκανε και ως γνήσιος συνασπιμένος(η ανιστόρητος θα ήταν, η ξέρει πολύ καλά ιστορία για να τη διαστρεβλώσει) είπε πως ο ΣΥΝ είναι πολυτασικός γιατί δεν είναι κόμμα τύπου Τσαουσέσκου, με δικτατορικά πρότυπα.
Η δε ξέρει η διαστρεβλώνει, να του θυμίσουμε πως το γαλλικό τηλεοπτικό κανάλι TF1, τρεις μήνες μετά το Δεκέμβρη του 1989, απέδειξε πως η Τιμισοάρα ήταν δική της προβοκάτσια σε σχεδιασμό και ανάπτυξη, άσε που ο Τσαουσέσκου τα είχε καλά με την τότε δύση και με τον Ευρωκομμουνισμό.
Ακόμα και να γίνονταν Κ.Κ., ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, θα ήταν τύπου ΚΚΕ(εσ), (άστε που δεν θέλουν κάτι τέτοιο)και πάλι δεν θα υπήρχε καμία προϋπόθεση συνεργασίας με ένα τέτοιο φορέα, μιας και όλοι που αυτοί που χτες και σήμερα απαρτίζουν το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, πρωταγωνίστησαν στη διάλυση του ΚΚΕ και αυτό δεν αλλάζει το θέλουν δεν το θέλουν.
Ρ.Κολλεκτίβα
