Τι είναι άραγε ο νεοφιλελευθερισμός; Αυτή η «μαγική» λεξούλα πάνω στην οποία έχει δομήσει το σύνολο του πολιτικού του λόγου ο Συνασπισμός; Είναι όπως ισχυρίζεται μία απ' τις πολλές επιλογές διαχείρισης που έχει το σύστημα, στην οποία για άγνωστους λόγους επιμένει παρότι σκληρή, βαθιά αντιλαϊκή και παρά τον κίνδυνο να αντιμετωπίσει γι' αυτό τη διογκούμενη λαϊκή οργή; Είναι άραγε ανόητοι όσοι εφαρμόζουν νεοφιλελεύθερη πολιτική ενώ θα μπορούσαν να έχουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο; Αν πιστέψει κανείς τον Συνασπισμό, κάπως έτσι έχουν τα πράγματα. Και όπως ισχυρίζεται, είναι αρκετό με την ψήφο τους οι εργαζόμενοι να του δώσουν τη δυνατότητα να εφαρμόσει μια άλλη διαχείριση που θα τους ικανοποιεί όλους, κεφάλαιο και εργάτες, και το Κολωνάκι και τον Κολωνό...
Πολύ ωραίο για να είναι αληθινό. Η ηγεσία του ΣΥΝ ψαρεύει στα θολά νερά εκείνων των ανθρώπων του μόχθου που έχοντας πια απηυδήσει με την υπάρχουσα κατάσταση αναζητούν διέξοδο χωρίς ωστόσο να έχουν ακόμα πειστεί πως αυτή προϋποθέτει αγώνες, συγκρούσεις. Που θέλουν εύκολες λύσεις. Και ο ΣΥΝ απλά τους το λέει για να το πιστέψουν κι ας είναι απάτη.
Μιλώντας στην Καλαμάτα το βράδυ της περασμένης Τετάρτης, ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας έκλινε σε όλες τις πτώσεις τις λέξεις «αλλαγή», «μετασχηματισμός», «ανασυγκρότηση», υιοθετώντας εκτός απ' τις συνταγές, και τα συνθήματα μιας ξεπερασμένης και χρεοκοπημένης σοσιαλδημοκρατίας. Καμία όμως απ' τις αναφορές του δε συνοδευόταν από διευκρινίσεις για το περιεχόμενο των αλλαγών που προτείνει, αλλά και για τον τρόπο που θα τις επιβάλει. Καμία απάντηση στο κρίσιμο ερώτημα: Από ποιον θα πάρει για να δώσει; Υπέρ του λαού αλλά εναντίον ποιου; Λύσεις που να ωφελούν τους πάντες δεν υπάρχουν σε μια κοινωνία που δεν είναι όλοι ίσοι και όμοιοι, σε μια ταξική κοινωνία, με αντικρουόμενα συμφέροντα εκμεταλλευτών και εκμεταλλευομένων.
Προεξόφλησε ότι «το δικομματικό σκηνικό καταρρέει» και δήλωσε: «καλούμαστε να παρέμβουμε με ένα εναλλακτικό σχέδιο που θα αμφισβητήσει την ηγεμονία των αγορών και του κέρδους. Εχει έρθει ήδη η ώρα της Αριστεράς, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Και η ελληνική αριστερά καλείται να ανοίξει νέους δρόμους, απαλλάσσοντας την κοινωνία από τον βραχνά του χρεοκοπημένου νεοφιλελευθερισμού». Ο χρεοκοπημένος νεοφιλελευθερισμός και ο πολλά υποσχόμενος... τι; Σοσιαλδημοκρατική διαχείριση. Δηλαδή να πάρω από τον καπιταλιστή, να δώσω στο λαό! Οταν η όποια πολιτική διαχείρισης αναγκαστικά πρέπει να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του κεφαλαίου για αναπαραγωγή, που εγγυάται την κερδοφορία του.
Για να μιλήσεις σήμερα για άλλη πορεία υπέρ του λαού, πρέπει να μιλήσεις για ανατροπή της εξουσίας του. Κι αυτό δε γίνεται με το να κλίνεις έννοιες όπως αλλαγή και μετασχηματισμός σε όλες τις πτώσεις. Ούτε με βερμπαλισμούς τύπου «ήρθε η ώρα της αριστεράς σε όλη την Ευρώπη», την ώρα που η ιμπεριαλιστική ΕΕ ενισχύει τα αντιλαϊκά αντιδραστικά της χαρακτηριστικά, με τα λαϊκά κινήματα να μην έχουν ανασυνταχθεί και με μια εμπειρία που αποδεικνύει ότι τα είπαν κι άλλοι αυτά, πριν τον κ. Τσίπρα, σε άλλες χώρες της ΕΕ και έσπασαν τα μούτρα, δυστυχώς όχι τα δικά τους, αλλά όσων τσίμπησαν το δόλωμα και τους εμπιστεύτηκαν, των ανθρώπων του μόχθου.
Βάσω ΝΙΕΡΡΗ
Αναδημοσίευση από "Ρ"
«Η γοργόνα με τα όμορφα πόδια»: Ένα παιδικό παραμύθι» της Αιμιλίας Πλατή
