Αυτό ήταν μετά την Αχαΐα, την Ηλεία, την ορεινή Αρκαδία, την Λακωνία, την Εύβοια τη Πάρνηθα, τους νεκρούς δασοπυροσβέστες στη Κρήτη, πρόπερσι στη Χαλκιδική και δε ξέρουμε και που αλλού ακόμη, φέτος σειρά είχε η Ρόδος, το υπέροχο νησί των ιπποτών, το πρώην καταπράσινο νησί με τα 1200 ελάφια, τις πεταλούδες, με την πρώην πάμπλουτη χλωρίδα και πανίδα να χάνεται προοπτικά.
Μία εβδομάδα καίγονταν από πολλές πλευρές η δασώδης Ρόδος. Οι μηδενικές αντιπυρικές ζώνες, ο μηδενικός σχεδιασμός και η θλιβερή εικόνα με τα καμένα δάση σε όλη τη χώρα, μειώνει δραματικά τα αποθέματα πράσινου στην Ελλάδα, και αν αυτό είναι το κακό, έπονται τα χειρότερα... Οι φωτιές, δεν είναι παρά ένα μέρος της εικόνας της κατάστασης. Με το που καίγεται ένα δάσος αμέσως οι καταπατητές και οι οικοπεδοφάγοι πιάνουν «χρυσές δουλειές».Πριν όμως πιάσουν δουλειά τα εν λόγω-«καλόπαιδα», «έχουν βρει ζωτικό χώρο δράσης». Οι υπηρεσίες ελέγχου, που η δε λειτουργούν, η είναι υποτιμημένες, όπως και η αντιπυρική προστασία. Η «καταστροφή των δασών», δεν είναι τυχαία, γιατί το τότε νομοσχέδιο για το Εθνικό Κτηματολόγιο δε προέβλεπε πουθενά εθνικό δασικό χάρτη, ενώ ψηφίζονταν σωρηδόν διατάξεις και «παραθυράκια» για οικοπεδοποιήσεις. Θα μας πείτε πως στη Ρόδο υπήρχε κτηματολόγιο και όντως υπήρχε, ωστόσο η αλλαγές στη χρήση γης, ευνοούσαν και συνεχίζουν να ευνοούν αυτό το έγκλημα που πραγματοποιήθηκε και κατέκαψε 72.000 στρέμματα απ' τη χλωρίδα και ένα μεγάλο αδιευκρίνιστο αριθμό απ΄τη πολύτιμη πανίδα στο «Σμαραγδένιο νησί του Αιγαίου» μέσα μια εβδομάδα.
Για μία εβδομάδα δε μπορούσαν να "κουλαντρίσουν"(που λέμε και στο χωριό μας),δηλαδή να κάνουν καλά τη πυρκαγιά που είχε πολλές εστίες άραγε γιατί; Άραγε τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια; Είναι τοις πάσι γνωστό ότι οι αστικές δυνάμεις πυρόσβεσης να αδυνατούν να ελέγξουν τέτοιου είδους πυρκαγιές γιατί πολύ απλά δεν έχουν την ειδικευμένη γνώση για πυροκατασταλτική δράση μέσα σε ένα δάσος, κάτι στιγμή που μόνο η δασική υπηρεσία γνώριζε και το "καλό κράτος" έχοντας την διαλύσει, τα αποτελέσματα είναι αυτά που είδαμε ξανά.
Στο σκηνικό της συναίνεσης για την αλλαγή χρήσης γης κινήθηκαν όλες οι αλλαγές στα άρθρα του Συντάγματος. Στη κατάργηση των δασικών εκτάσεων οι καρεκλοκένταυροι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ μπήκαν στη πρώτη γραμμή των δασοκτόνων αλλαγών. Ήταν τέτοια η συνενοχή των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος, ώσπου φτάσαμε στη ψήφιση του άρθρου 24, που μετέτρεπε τα δάση σε επιχειρηματικό έδαφος με αποτέλεσμα την περαιτέρω αύξηση των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου. Το άρθρο 24 ήταν η αρχή, το ΠΑΣΟΚ ψηφίζει τον αντιδασικό νόμο του το 2003, ενώ η ΝΔ το καταψηφίζει, για λόγους δημιουργίας εντυπώσεων. Όμως μόλις έγινε κυβέρνηση, όχι μόνο εφαρμόζει κατά γράμμα αυτό τον αντιδασικό νόμο αλλά τον έχει εμπλουτίσει και με τις ανάλογες εφαρμοστέες εγκυκλίους, τον έκανε ακόμα πιο δασοκτόνο. Οι ασταμάτητες πυρκαγιές που κατέκαψαν κι αυτό το καλοκαίρι τεράστιες εκτάσεις δασών, αναδείχνουν για άλλη μια φορά τη δασοκτόνα πολιτική των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων. Τα αποτελέσματα είναι ακριβώς τα ίδια. Οι εμπρησμοί και οι καταστροφές των δασών συνεχίζονται και οι πυρκαγιές δίνουν και παίρνουν σε περιοχές που έχουν οικονομική - τουριστική αξία.
Η συνειδητή ανυπαρξία προληπτικών μέτρων προστασίας των δασών σημαίνει και καθόλου πρόληψη των πυρκαγιών. Οι μεγάλες ελλείψεις σε μέσα και προσωπικό, οι συνεχόμενες απορρίψεις των εκθέσεων του πυροσβεστικού σώματος από τους αιρετούς νομάρχες και δημάρχους του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ, αποτελούν μία ακόμα χείρα βοηθείας στους καταπατητές . Τα δάση δε καίγονται από μόνα τους, από καύτρες πεταμένων τσιγάρων, από σπασμένα και διανθισμένα στο έδαφος γυαλιά, καίγονται από τη πολιτική, που εμπορευματοποιεί και παραδίδει τα δάση στις επιχειρηματικές διαθέσεις των καταπατητών και του κατασκευαστικού κεφαλαίου, που σε τοπικό επίπεδο την πολιτική της εμπορευματοποίησης των δασών στηρίζουν και οι νομάρχες και δήμαρχοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ και ΝΔ φυσικά δε σταματάνε εδώ, προχωρούν σε μεγαλύτερης κλίμακας επιθέσεις ενάντια στο φυσικό περιβάλλον και τα δάση, σε μια άνευ προηγουμένου παράδοση του δασικού πλούτου της χώρας στο μεγάλο κεφάλαιο. Η επικείμενη προσπάθεια τους συμπυκνώνεται με την προετοιμαζόμενη συνταγματική αναθεώρηση, και περικλείεται στο σκεπτικό του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, που πλέον ανοιχτά διακηρύσσει, «ότι δεν είναι όλα τα δάση δάση, επειδή κάποτε ήταν». Την ίδια στιγμή ένα «περίεργο» νομοσχέδιο κατευθυνόμενο απ’ το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών "νομιμοποίησε" 3.000.000 στρέμματα καταπατημένης γης στα μέσα του καλοκαιριού και με μια πρωτοφανή επίθεση απ' τον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ στο ΚΚΕ, γιατί σύμφωνα με τα λεγόμενα του σκέφτεται "αντιλαϊκά" και χωρίς "ρεαλισμό" επειδή ζητάει να μη μονιμοποιηθούν οι καταπατημένες περιοχές με βάση τις αεροφωτογραφίες του 1950! Αυτή η πολιτική όχι μόνο οπλίζει τα χέρια των εμπρηστών – καταπατητών αλλά τους δίνει το άλλοθι του νόμου ελέω επιχειρηματικότητας ανταγωνιστικότητας κλπ.
Αυτή η κατάσταση δεν είναι μη αναστρέψιμη, όμως επιβάλλεται ΤΩΡΑ όσο ποτέ άλλοτε η άνοδος του δείκτη της λαϊκής συνείδησης της δράσης και των αγωνιστικών αντανακλαστικών, που θα έχουν για μπροστάρηδες την εργατική τάξη και τα φτωχό-μεσαία λαϊκά στρώματα, και θα παλέψουν την προστασία των δασών και του περιβάλλοντος. Επιβάλλεται ΤΩΡΑ διεκδίκηση Δασικού Κτηματολογίου με κριτήριο ότι το Δημόσιο έχει τη μοναδική κυριότητα των δασών και των δασικών εκτάσεων, να δοθεί βάρος στην πρόληψη με την ενίσχυση των υποδομών αντιπυρικής προστασίας, να υπάρξει σχεδιασμός των χρήσεων γης και να μη γίνει καμία παραχώρηση δασών και δασικών εκτάσεων σε ιδιωτικά συμφέροντα. Επιβάλλεται να συνδέσουν τις διεκδικήσεις τους για μέτρα προστασίας με την πάλη για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής που εμπορευματοποιεί τα δάση και συνολικά τη γη.
Για να σταματήσει οριστικά η γη να είναι εμπόρευμα, και ο αγώνας αυτός είναι απόλυτα συνδεδεμένος με το λαϊκό και εργατικό κίνημα και μόνο με αυτό.
Το λαϊκό κίνημα, οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα δε φτάνει να ανησυχούν για το δημόσιο δασικό πλούτο, αλλά να βρίσκονται σε συνεχή εγρήγορση για ανατροπή των γενικευμένων δασοκτόνων πολιτικών, που προωθούνται η διαμέσου των επιχειρηματιών, των ΜΚΟ και η διαχείριση των δασών να γίνει αποκλειστικά και μόνο λαϊκή υπόθεση.
Χρειάζεται λαϊκή αντεπίθεση στη βάση της θεωρίας που καλλιεργεί την απογοήτευση και λέει «εμπρός γκρεμός και πίσω ρέμα» η απ’ τη «Σκύλα στη Χάρυβδη» γυρίζοντας τη πλάτη στις αιτίες που δημιουργούν το πρόβλημα.
Σήμερα το λαϊκό κίνημα πρέπει να δείξει και Απειθαρχία και Ανυπακοή στα κελεύσματα του Μεγάλου κεφαλαίου και του Αστικού Κράτους που εδώ και χρόνια έχει φροντίσει να φτιάξει αντιδασικούς νόμους, έχοντας βαφτίσει τις δασικές εκτάσεις πότε σε «χορτολειβαδικές εκτάσεις» και πότε σε «βοσκοτόπια», έχοντας διαλύσει όλες τις υπηρεσίες δασοπυρόσβεσης-δασοπροστασίας παραδίδοντας όχι μόνο όλες τις καμένες εκτάσεις στην οικοπεδοποίηση.
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ.
