ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΜΑΤΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
Τα πραγματικά γεγονότα μας ενδιαφέρουν και εμείς αυτά θέλουμε να βάλουμε στη θέση τους για να μη διαιωνίζεται στο διηνεκές η διαστρέβλωση των γεγονότων, παρουσιάζοντας τους Βρετανούς, τους Συμμάχους και τις ντόπιες αρχές ως το κυρίαρχο μοχλό αντίστασης στη Μάχη της Κρήτης και ό ρόλος τους ως γνωστόν ήταν άλλος.
Περιμέναμε να λήξει ο κουρνιαχτός των εκδηλώσεων για τη Μάχη της Κρήτης, που δεν έπαιξε κανένα ρόλο για την έκβαση του πολέμου στο Ανατολικό Μέτωπο το οποίο ουδόλως επηρέασε, και τι τελικά έγινε σε αυτή γιατί μόνο μετά τη λήξη του κουρνιαχτού μπορεί να αναπτυχθεί κάποιος σοβαρός αντίλογος για τα πραγματικά γεγονότα της ήττας του Ηρωικού Κρητικού λαού.
Η Μάχη της Κρήτης υπήρξε μια απ’ τις πιο ενδεικτικές μάχες του Β’ Παγκόσμιου πολέμου στο τι σημαίνει «αδούλωτος λαός».
Σ’ αυτή τη μάχη που έδωσαν οι Κρητικοί, ο κύριος αντίπαλος, (φανερός και κρυφός) δεν ήταν ένας αλλά δύο.
Απ’ τη μία, μία πλευρά μία απ τις καλύτερα επανδρωμένες Μεραρχίες του Γερμανικού στρατού, οι Αλεξιπτωτιστές, (που μαζί με τα Panzers(τεθωρακισμένα),αποτελούσαν την «Ελίτ» της Vermacht, και απ’ την άλλη, οι λεγόμενες σύμμαχες δυνάμεις κυρίως τα Βρετανικά στρατεύματα τα οποία είχαν απομείνει στο νησί και που σε πολλές καταγεγραμμένες περιπτώσεις η στάση τους μόνο συμμαχική δεν ήταν.
Οι αφλογιστία των Βρετανικών πυροβόλων όπλων, κυρίως των αντιαεροπορικών, το αποπροσανατολιστικό τους τάξιμο στη μάχη, ως ένοπλες δυνάμεις, (αλλού η μάχη και αλλού αυτοί) και μία σειρά από άλλα γεγονότα μαρτυρούσαν πως ο κύριος αντίπαλος δεν ήταν μόνο οι ναζί αλεξιπτωτιστές, αλλά οι Κρήτες που αντιστέκονταν σθεναρά.
Τα Βρετανικά στρατεύματα ήταν παρόντα εκεί που δεν έπρεπε και απουσίαζαν απ’ τα βασικά σημεία των μαχών!!!
Μόνο το 1/10 των Βρετανών βρίσκονταν στο σωστό σημείο όταν όλες οι συγκεντρωμένες πληροφορίες της Intelligent Services πραγματοποιήθηκαν στη πράξη απ' τη πλευρά των Ναζί. Απ' το σημείο της επίθεσης μέχρι και τη ώρα που αυτή θα γίνονταν κι όλα αυτά σύμφωνα με Βρετανούς ιστορικούς.
Ήταν οι Βρετανοί που εμπόδισαν ακόμα και τα φίλα προσκείμενα σ’ αυτούς λαϊκά τμήματα, να έχουν σύγχρονο οπλισμό για να αντιμετωπιστεί η Γερμανική πολεμική μηχανή. Τα εμπόδια τα οποία προέβαλαν εις βάρος των Κρητών δεκάδες με το σκεπτικό της μη ανταρσίας εις βάρος της δικής τους Μεραρχίας, δεκάδες εκατοντάδες τα παραδείγματα για τη μη παράδοση όπλων και πολεμικού υλικού στους ντόπιους πριν τη προετοιμαζόμενη αεραπόβαση, σε όλα σχεδόν τα χωριά της παράκτιας ζώνης της Επαρχίας Κυδωνίας, όπου εκεί θα επικεντρώνονταν το μεγαλύτερο βάρος της επίθεσης που θα ήταν το αεροδρόμιο του Μάλεμε.
Η μη καταστροφή του αεροδρομίου του Μάλεμε απ’ τους Βρετανούς, ακόμα και από δικούς τους ιστορικούς, αποτέλεσε σημείο καμπής για την ήττα των Κρητών έναντι των Ναζιστών αλεξιπτωτιστών, μιας και οι Γερμανοί μόνο με αεραπόβαση μπορούσαν να κατακτήσουν ένα νησί όπως η Κρήτη.
Οι σημερινοί Γερμανοί ιστορικοί δεν υποβαθμίζουν καθόλου αυτή τη «σημαντική βοήθεια» που δέχτηκαν απ’ τους άσπονδους φίλους τους Βρετανούς, και ιδιαίτερα απ’ τις μυστικές τους υπηρεσίες, χαρακτηρίζοντας το γεγονός αυτό καίριας σημασίας που τους βοήθησε να καταλάβουν τη Κρήτη, αλλά όχι τον «ανυπότακτο λαό» της.
Κατά τους στρατιωτικούς ιστορικούς ένα νησί όπως Κρήτη με τη μέθοδο της ναυτικής απόβασης και μάλιστα με σκληροτράχηλους και εμπειροπόλεμους κατοίκους που ήξεραν να μάχονται παθιασμένα θα ήταν σχεδόν αδύνατο να καταληφθεί.
Σύμφωνα με τους ίδιους αν οι υπερασπιστές ενός χώρου είναι 10, οι αποβαίνοντες πρέπει να είναι 20 φορές περισσότεροι και τέτοια πολυτέλεια δεν υπήρξε ουδέποτε απ’ τους Γερμανούς.
Ο ρόλος των Βρετανών και ιδίως των Άγγλων αξιωματικών ήταν τέτοιος που έδιναν συνεχώς οδηγίες είτε στη «βασιλική χωροφυλακή» της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου,"ότι όπου βρίσκονται όπλα και θύλακες που προετοιμάζουν αντίσταση εναντίον της Γερμανικής επίθεσης αυτομάτως αυτοί,(οι θύλακες δηλαδή) να αποστέλλονται στη Γάυδο για εξορία. Όσο για τα όπλα να παραδίδονται και να καταστρέφονται αυτομάτως".
Με την ανοχή των Άγγλων αξιωματικών και πρακτόρων πού ήθελαν τη Κρήτη ως μεταπολεμική κτήση τους σύμφωνα με τα αρχεία του Foreign office, ο τότε ανώτατος διοικητής Κρήτης Πολυχρονίδης σε άρθρο του σε Ηρακλειώτικη Εφημερίδα, (το οποίο αναδημοσιεύτηκε στο σύνολο του απ' τις τοπικές εφημερίδες της εποχής), σαν άλλος Πλαστήρας, καλούσε τους Κρήτες να «αποδεχτούν τους Γερμανούς νικητές του πολέμου σύμφωνα με τη φιλοξενία που αρμόζει στους Κρητικούς, ώστε να δουν το περήφανο νησί τους να ευημερεί και να γίνεται πλούσιο και αναπτυγμένο,ενώ οποιαδήποτε πράξη αντίστασης θα ήταν Εγκληματική.» Ο ίδιος ήταν αυτός που μεταπολεμικά έδωσε τη διαταγή για να αποκεφαλιστούν δεκάδες αγωνιστές του Ε.Λ.Α.Σ Κρήτης στη Γέφυρα του Κλαδισού. Φυσικά και ό ρόλος του τότε επισκόπου Κυδωνίας και Αποκορώνου του Αγαθάγγελου Ξηρουχάκη δεν ήταν διαφορετικός.
Οι δεκαήμερες ηρωικές μάχες που έδωσε ουσιαστικά μόνος του ο Κρητικός λαός θα ήταν νικηφόρες αν οι Βρετανοί πράκτορες και οι ντόπιοι συνεργάτες τους που μετέπειτα έφτιαξαν την ΑΕΑΚ η οποία μετονομάστηκε σε ΕΟΚ(Εθνική Οργάνωση Κρήτης) και που λίγο αργότερα ήταν παρανυχίδα της καταστολής του ΕΛΑΣ , στη Κρήτη δεν είχαν τόσο πολύ ενισχυθεί .
Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η στάση όλων εκείνων των πρακτόρων και Άγγλων αξιωματικών με τα περίεργα ονόματα Αλέκος- Μιχάλης-Διονύσης που πριν τη Μάχη της Κρήτης, διαλαλούσαν για ένοπλη πάλη μέχρις εσχάτων, πως η Βρετανική Αυτοκρατορία θα εξοπλίσει τους Κρητικούς, αρκεί οι θέσεις που θα ταχθούν να δοθούν στις Βρετανικές αρχές μέσω ασυρμάτων. Με αυτή τη προβοκατόρικη στάση τους,έδιναν σήμα και στη Γερμανική αντικατασκοπία να μεταφέρει όλο το βάρος της επίθεσης των ελαφριών βομβαρδιστικών STUKAS, σε αυτούς τους "θύλακες αντίστασης". Όμως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της Βρετανικής φιλοσοφίας ήταν αυτή του Διαιρεί και βασίλευε, καλύτερα η Κρήτη στους Ναζί παρά στους αντάρτες.
Πολλοί δε ιστορικοί και μάλιστα Βρετανοί σήμερα ομολογούν ότι υπήρχε και κάτι άλλο που στη πράξη επιβεβαιώθηκε, ότι στη περίοδο του πολέμου η Βρετανική κυβέρνηση προκειμένου να μη χάσει τα προνόμια της στη Κύπρο, παρέδωσε το άλλο αεροπλανοφόρο όπως ονομάζεται σήμερα τη Κρήτη στους Γερμανούς ούτως ώστε να μπορούν να ανεφοδιάζουν τις νηοπομπές τους χωρίς πρόβλημα σε περίπτωση νίκης του πολέμου απ’ τους τελευταίους .
Ακόμα και η «βασιλική χωροφυλακή» και το τάγμα της Ελληνικής Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων που «πολέμησε» στη Μάχη της Κρήτης δε βοήθησαν στο παραμικρό την αντίσταση του Κρητικού Λαού, μιας και περιορίστηκαν σε δικές τους «ηρωικές πράξεις» με την αρχή των τότε αποφάσεων της Κοινωνίας Των Εθνών, που έλεγε: «Η όποια αντίσταση άοπλου πολίτη εναντίων ένστολου η ένοπλου στρατιωτικού προσωπικού αποτελεί διεθνές στρατιωτικό ποινικό αδίκημα και ότι ο πόλεμος γίνεται ανάμεσα σε στρατεύματα», ο φόβος της Οκτωβριανής επανάστασης προ των πυλών δηλαδή.
Κλείνοντας το ουσιώδες κομάτι της μάχης της Κρήτης, πρέπει να σημειώσουμε πως οι ευθύνες των Βρετανών για τη κατάληψη του νησιού είναι τέτοιες που στη περίμετρο του Κρητικού πελάγους δεν εμφανίστηκαν ούτε τα γνωστά καταδιωκτικά αεροσκάφη τύπου HURRICANE-SPITFIRE, περιορίζοντας τα Γερμανικά JUNKERS-MESSERSMIT&STUKAS, ούτε φυσικά έκανε το αναμενόμενο μαζικό περίπολο του το «Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό», με το αιτιολογικό της μη εμφάνισης του Ιταλικού Ναυτικού. Ακόμα και να καταλαμβάνονταν η Κρήτη με άλλο τρόπο, και μόνο ο τρόμος που θα προξενούσε στα Γερμανικά στρατεύματα το μαζικό πυροβολικό των καταδρομικών και των θωρηκτών του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού, θα έδινε άλλο αέρα στους ντόπιους που αντιστέκονταν με «κατσούνες», (τοπικός ιδιωματισμός του μπαστουνιού) χτυπώντας μ'αυτές τους Γερμανούς όπως ράβδιζαν τις Ελιές τους.
Τέλος όταν Βρετανός στρατιώτης συλλαμβάνονταν, κατέδιδε αυτό το σπίτι που τον περιέθαλπε, και αυτός ήταν ένας απτούς λόγους που ολόκληρες οικογένειες μαζικά εκτελούνταν, από τα νήπια, τις γυναίκες, και τα παιδία, έως και τους κινητικά ανήμπορους ηλικιωμένους, απ’ τους Γερμανούς.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ.
20-μαη 1941 Γερμανικά βομβαρδιστικά Henkel και ελαφριά βομβαρδιστικά stukas επί 24 ώρες βομβαρδίζουν και φωτογραφίζουν περιοχές που η γερμανική αντικατασκοπία είχε υποκλέψει απ τους ασύρματους των βρετανών. Ο Βρετανός αντισυνταγματάρχης του πυροβολικού Αντεριού περιορίζετε στο να πει πως ο βομβαρδισμός του 1916 στη μάχη του Σομ του Ά Παγκοσμίου πολέμου ήταν απλώς πικ-νικ, αλλά ούτε μια ριπή απ τα boffors του βρετανικού αντιαεροπορικού δεν ήχησε εκείνη τη μέρα, που ριχτήκαν στην επαρχία Κυδωνίας πάνω από 10.000 βόμβες. Οι Χανιώτες μαζικά τραβούν για το χωριό των Κεραμειών Κοντόπουλα για να σωθούν. την ιδία στιγμή τα πρώτα ανεμόπτερα των Γερμανών ήδη έχουν προσγειωθεί ανενόχλητα απ τα Βρετανικά αντιαεροπορικά στο άθικτο αεροδρόμιο του Μάλεμε.
Την ιδία μέρα αλεξιπτωτιστές πέφτουν σε Ρέθυμνο και Ηράκλειο με σφοδρή αντίσταση του ντόπιου πληθυσμού, ακόμα δεν έχει κριθεί τίποτα.
20-21 Μάη ξημερώματα τα Junkers(αεροσκάφη αλεξιπτωτιστών), σκεπάζουν τον ουρανό της Κρήτης και αρχίζει η πρώτη αεροβίωση, που όμως βρίσκει σθεναρή αντίσταση απ τους ντόπιους γύρω απ το Μάλεμε και τις γύρω περιοχές, Ταυρωνίτης-Καμισιανά-Συρίλι- Πύργος Ψιλονέρου, Ντερές Κυδωνίας- Γεράνι-Βρύσσες Κυδωνιας, Πατελάρι-Κυρτομάδο- Αγυά- Γαλατας. Ήταν τόσο σφοδρή η αντίσταση που οι ενισχύσεις απ τα Junkers-52 στη περιοχή ήταν εις βάρος των Γερμανικών θέσεων σε Ρέθυμνο και Ηράκλειο όπου οι Γερμανοί οπισθοχωρούν και πόλοι απ αυτούς πιάνονται αιχμάλωτοι. Το αρνητικό γεγονός είναι πως τη μέρα αυτή ουσιαστικά λήγει η μάχη της Κρήτης που θα κρατήσει ακόμα 10 μέρες μιας και καταλαμβάνετε το αεροδρόμιο του Μάλεμε. Σύμφωνα με το Γερμανοί συνταγματάρχη student, εξαιρούμενης της αντίστασης απ τους ντόπιους Κρητικούς δεν είδε πουθενά Βρετανικού αντιαεροπορικού πυροβολικού.
22Μαη οι Βρετανοί αποστέλλουν Νεοζηλανδούς και Μποϋερς να ανακαταλάβουν το αεροδρόμιο του Μάλεμε, τους στέλνουν όμως χωρίς εφόδια και το εγχείρημα τελειώνει άδοξα.
Οι Γερμανοί ενισχύουν τις θέσεις τους γύρω απ το Μάλεμε, στέλνουν επειγόντως εκείνη ότι ναυτική νηοπομπή υπάρχει στο Αιγαίο, κάτι ψαροκάικα «τα οποία οι Βρετανοί δεν είδαν ποτέ» και εκείνη κρίνεται η κατάληψη του αεροδρόμιου του Μάλεμε.
23-26 Μάη η 5η Ορεινή Ταξιαρχία των Γερμανών έχει καταλάβει όλη τη βόρεια Κρήτης και οι Βρετανοί-Αυστραλοί φυγαδεύονται απ τη μονή Πρέβελη για την Αίγυπτο.
Συνεχίζονται οι μάχες με τους ντόπιους παντού, εν τω μεταξύ έχουν καταλειφθεί τα Χάνια, χωρίς να έχουν καταλειφθεί ακόμα ο Γαλατάς και άλλες περιοχές της Κυδωνίας που μαίνονται μάχες ακόμα.
26 Μάη -2 Ιούνη 1941 το σύνολο της Κρήτης έχει καταλειφθεί
ωστόσο ορισμένοι θύλακες κρατούν ακόμα και απ τη Κυδωνία τη Κίσσαμο, το Σέλινο και τον Αποκόρωνα ανηφορίζουν για τα Σφακιά η τα αδιάβατα βουνά.
Στους άλλους νομούς δημιουργείτε το ΠΑΜ από εξόριστα στελέχη του ΚΚΕ,τα οποία διασκορπίζονται σε ολόκληρη τη Κρήτης. ήταν πρώην κρατούμενοι της Φολέγανδρου που το έσκασαν απ εκείνη και πολέμησαν στη Μάχη του Ηρακλείου με τέτοια ανδρεία που ακόμα και σήμερα η μάχη της «Χανιόπορτας στο Ηράκλειο» είναι θρύλος.
Απ τη Γαύδο το σκάνε για τα Σφακιά καμία 15ρια κρατούμενοι ανάμεσα τους ο Μάρκος Βαφειάδης, στρατηγός του ΔΣΕ μερικά χρόνια αργότερα.
27 Σεπ του 1941 αποφασίζεται η δημιουργία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και λίγους μήνες αργότερα η ΠΕΕΑ(κυβέρνηση του βουνού), την οποία συμμετέχει οι Κρητικός Στρατηγός Μαντακας .
Μερικά χρόνια αργότερα συνεχεία της Μάχης της Κρήτης ήταν η μεγαλειώδης μάχη της Παναγιάς απ τον ΕΛΑΣ Κρήτης-αλλά προβοκατόρικο ρόλο έπαιξαν πάλι οι Άγγλοι πράκτορες και η ντόπια έκφραση τους η ΕΟΚ.
Τελικό συμπέρασμα: Η μάχη της Κρήτης χάθηκε γιατί δεν υπήρχε προπαρασκευή άμυνας απ τους Βρετανούς και αυτούς ήταν το βασικότερο γεγονός που αφόπλισε ουσιαστικά ένα λαό που πάλι με τη καθοδήγηση του τιμημένου ΚΚΕ αργότερα έγραψε λαμπρές σελίδες ιστορίας.
Γιάννης Κ.
