Το καλό ήταν ότι βρεθήκαμε Σάββατο βράδυ στο Ρέθυμνο την πιο όμορφη για μας τουλάχιστον πόλη της Κρήτης, και ας λένε άλλοι ότι είναι τα Χανιά που ζούμε.Βρεθήκαμε μετά ο καιρό λόγω ενός γάμου που ήμασταν καλεσμένοι, αλλά στον "Ιερό Ναό" μπήκαμε μόλις ήταν να παραδώσουμε το δώρο και να χαιρετήσουμε τους νεόνυμφους. Το μεγαλύτερο μέρος που διεξάγονταν το "μυστήριο", τη βγάλαμε σε ένα παρακείμενο internetcafe μιλώντας με το σύντροφο το Rocean στο msn :) και φτιάζαμε ένα header για το blog.
Μόλις τελείωσε το "μυστήριο" και κάναμε το "καθήκον" μας, δηλαδή να παραδώσουμε το "φακελάκι" πήγαμε στο τραπέζι με τα γαμοπίλαφα τη κάναμε "ταράτσα" αλλά φύγαμε και από εκεί νωρίς για φωτογραφίες και βόλτα στη πιο πολύβουη πόλη της Κρήτης τη νύχτα....
Το καλό ήταν ότι στα Χανιά είχε το φεστιβάλ η νεολαία του ΣΥΝ και αυτός ήταν ένας καλός λόγος για να μετακομίσουμε ανατολικότερα σε άλλη πόλη γιατί θα είχαμε σοβαρό πρόβλημα με το στομάχι μας(χε χε χε)....
Κατόπιν περπατούσαμε για κάνα δίωρο κάνοντας γύρω στα 8 χιλιόμετρα καθ' όλη τη παραλιακή του Ρεθύμνου στο πήγαινε έλα κυρίως για να χωνέψουμε, βγάζοντας φωτογραφίες και κουβεντιάζοντας υπό τη μέθοδο της Μαρξιστικής ανάλυσης για την επερχόμενη και αναπόφευκτη οικονομική κρίση.
Αστειευόμενοι βγάλαμε και το χειρότερο δυνατό συμπέρασμα για την επερχόμενη κρίση.
Κάνοντας πλάκα, καταλήξαμε ότι αυτή θα χτυπήσει κυρίως τα μικρομεσαία στρώματα και ποιος μετά θα σταματάει τους Συνασπισμένους μικροαστούς, αυτούς που με νύχια και με δόντια στήριζαν την επιχειρηματικότητα, ανταγωνιστικότητα και τα χρυσά κουτάλια της ΕΕ, αυτούς που σήμερα παλεύουν για το καλλωπισμό του μονοπωλιακού καπιταλισμού και των τάχα αξιών του σε επίπεδο ΕΕ. Ποίος θα ανέχεται να τους ακούει με τις στολές των SANTINISTAS, TUPAMAROS κλπ, όταν θα έχουν κατεβάσει απ' τη σκονισμένη εδώ και 20 χρόνια μαρξιστική βιβλιοθήκη αποστηθίζοντας τσιτάτα και κάνοντας μας "μαθήματα" επαναστατικής γυμναστικής"(χε χε χε)
Τέλος πάντων αρκετά είπαμε φτάσαμε στα γεμάτα από χιλιάδες κόσμο σοκάκια και βρήκαμε ένα μεζεδοπωλείο για να συνεχίσουμε την Λουκούλλεια κατάνυξη γιατί όχι μόνο είχαμε χωνέψει τα γαμοπίλαφα αλλά τα στομάχια όλων μας γουργούριζαν ξανά μετά την επίπονη πορεία στη παραλιακή λεωφόρο του Ρεθύμνου..Σε κάποια φάση κοιτάξαμε το ρολόι και αυτό έδειχνε 3:30 αλλά που να φανταστούμε ότι ήταν τέτοια ώρα αφού οι δρόμοι ήταν γεμάτοι λες και ήταν 11. Ζητήσαμε το λογαριασμό και με τα απάκια να είναι ανακατεμένα στα στομάχια μας με μπόλικο κρασί και μερικά πιάτα από "ντάκους" και πατάτες οφτές, βαδίσαμε προς τα οχήματα γιατί θα είχαμε και μία ώρα δρόμο μπροστά μας με κίνδυνο να κοιμηθούμε στο τιμόνι, έπρεπε όμως να γίνει γιατί την επόμενη (δηλαδή σήμερα) θα είχαμε γιορτή με την πανεξόρμηση του Ριζοσπάστη.....
